Voeding die werkt

Enzymen bevatten de kracht van het leven zelf. Het eten van levende voeding helpt de kwaliteit en kwantiteit van onze enzymenpool te behouden en draagt ​​zo bij aan een lange levensduur. Enzymen zijn levende eiwitten die de levenskracht in onze biochemische en metabolische basisprocessen sturen. Het helpt zelfs ons DNA en RNA te herstellen. Enzymen transformeren en slaan energie op in het lichaam, ze maken actieve hormonen aan en nemen deel aan hun eigen productieve cyclus. Ze lossen vezels op en voorkomen stolling, ze hebben ontstekingsremmende effecten en zelfs pijnstillende effecten en ze voorkomen oedeem.

Enzymen kunnen helpen bij het opbouwen en versterken van het immuunsysteem, helpen bij het genezen van kanker, multiple sclerose en reumatoïde artritis, en kunnen het effect van sportblessures minimaliseren door de hersteltijd te verkorten. Enzymen zijn natuurlijk nodig voor de spijsvertering. Het is bewezen dat levende voedingsenzymen een anti-verouderingseffect, een levensverlengend effect, een anti-degeneratief-effect en een hoge vitaliteit in het voedsel hebben. Enzymen werken met de celstructuur in de celkern in de mitochondriën van de cel, de energiefabrieken in het systeem.

Sommige enzymen bewegen vrij in het lichaam omdat ze nodig zijn voor de spijsvertering, of in het serum van ons bloed, en worden naar verschillende delen van het lichaam vervoerd. Veel van deze mobiele enzymsystemen, met name de proteasen, zijn gebonden om eiwitten in het serum “alfa-globulinen” over te dragen. Deze alfa-globulinen brengen enzymen en andere moleculen over naar verschillende delen van het lichaam om alle lichaamsprocessen te reguleren. Wanneer we voedsel verwerken door ze langdurig boven de 45°C te verwarmen (of ze drie minuten te koken), is er 100 procent enzymvernietiging.

De enzymen die door koken worden vernietigd, zijn de enzymen die het voedsel in het ‘voedingsenzym’ of de hartmaag (het bovenste deel van de maag) gedurende de eerste dertig tot zestig minuten van de spijsverteringscyclus voorverteren. Het eten van voornamelijk levend voedsel bevordert deze predigestie. Dit betekent dat er minder van onze eigen (endogene) spijsverteringsenzymen uit de maag, pancreas, lever en dunne darm nodig zijn om het spijsverteringswerk te voltooien. Er zijn aanwijzingen dat de hoeveelheid endogene enzymsecretie afneemt of toeneemt, afhankelijk van hoeveel nodig is.

Dit is belangrijk vanwege wat Dr. Howell de “wet van adaptieve secretie van enzymen” noemt, wat betekent dat enzymenergie gaat waar het nodig is in het lichaam. Dr. Howell is van mening dat enzymen een bepaalde hoeveelheid energie vertegenwoordigen, evenals een werkelijke hoeveelheid enzymmoleculen. Als er minder enzymenergie nodig is voor de spijsvertering, is er meer beschikbaar om andere lichaamsprocessen te verbeteren. Als we bijvoorbeeld gewond of ziek zijn, ervaren we vaak een verminderde eetlust omdat de primaire behoefte aan de enzymenergie het bestrijden van de ziekte en voor lichamelijk herstel is. Een artikel in de Journal of Medical Hypothesis schat dat elke cel bij de geboorte 90 miljoen methylgroepen heeft. Alle veroudering en mentale en fysieke degeneratie, inclusief kanker, worden gekenmerkt door een verlies van methylgroepen. Expressie van oncogenen (kankerverwekkende genen) en kankergenen wordt geassocieerd met het verlies van methylgroepen op celniveau. Het gemiddelde verlies is 1.800 DNA-methyl-groepen per cel per dag, met een beperking van de levensduur tot 65-70 jaar. Als het verlies zou kunnen worden teruggebracht tot 1.200 methylgroepen per cel per dag, zou de levensduur kunnen oplopen tot 95 jaar omdat het DNA beter zou functioneren. Wanneer we ons voedsel koken, vernietigen we onze proteasen (proteolytische enzymen) en hierdoor ontstaat er meer zoutzuur (HCL) nodig voor de spijsvertering.

Het organische betaïne-zoutzuur (trimethylglycine) is een primaire donor van methylgroepen. Daarom leidt het koken van voedsel indirect tot een versneld verlies van methylgroepen omdat er minder HCL beschikbaar is om methylgroepen te doneren, omdat het wordt gebruikt in het spijsverteringsproces. Daarom wordt het degeneratieproces (veroudering) versneld. Met leeftijd, stress en chronische ziekten neemt de voorraad enzymen in ons lichaam af. Dit komt omdat enzymen, die zo cruciaal zijn voor onze gezondheid, worden gebruikt in stress en acute en chronische ziektesituaties. Naarmate onze enzympool afneemt met de leeftijd, neemt ook ons ​​vermogen om de taken uit te voeren, om het lichaam gezond te houden af. Wanneer enzymen de concentraties in het lichaam verlagen, versnelt het verouderingsproces. Onthoud dat enzymen eiwitcomplexen zijn die door ons DNA worden gemaakt. Daarom, wanneer verjongde genen worden geactiveerd, activeren ze ook enzymen die onze gezondheid en ons welzijn in stand houden.