Maand: maart 2021

De Darm en het Immuunsysteem

In vorige brief hebben we ons de vraag gesteld waarom reumatoïde artistiek in de westerse wereld zo’n omvang neemt en het leven van miljoenen mensen tot een hel maakt. Eén van de antwoorden hierop vinden we in verhoogde intestinale doorlaatbaarheid.

De darm vormt een effectieve barrière om de darminhoud van het inwendige van het lichaam te scheiden en ongewenste infiltratie uit te sluiten. Slechts een enkele laag scheidt het individu van enorme hoeveelheden antigenen (vreemde eiwitten) van zowel voedings- als microbiële oorsprong. Het darmslijmvlies absorbeert en verteert voedingsstoffen, waardoor grote complexe moleculen worden omgezet in kleine, eenvoudige. Normaal gesproken mogen alleen de kleine moleculen de darmwand passeren, terwijl de grote moleculen die als antigenen kunnen werken en immuunreacties veroorzaken, een beperkt vermogen hebben om erdoorheen te gaan. Infecties en toxines kunnen gaten in deze barrière veroorzaken en ervoor zorgen dat grote moleculen in het bloed terechtkomen. Deze toestand van verhoogde intestinale permeabiliteit wordt een ‘lekkende darm‘ genoemd. Van patiënten met inflammatoire artritis is aangetoond dat ze een ontsteking van het darmkanaal hebben, resulterend in verhoogde permeabiliteit (Baillieres Clin Rheumatol 10: 147, 1996).

De grootste hoeveelheid lymfoïde weefsel in het lichaam wordt geassocieerd met de darmen. Dit weefsel beschermt het lichaam tegen antigenen die wel door de darmbarrière komen. Helaas kan een ongezond voedingspatroon – te veel vet, cholesterol en dierlijke eiwitten – het vermogen van het lymfoïde weefsel om binnendringende antigenen die de darmwand bereiken, vernietigen.

Het is bekend dat vasten de doorlaatbaarheid van de darmen vermindert, waardoor de darm ‘minder lek’ wordt. Dit kan een van de redenen zijn waarom is aangetoond dat vasten dramatisch voordeel oplevert voor patiënten met reumatoïde artritis (Scand J Rheumatol 1982; 11 (1): 33-38). Wanneer patiënten na het vasten terugkeren naar een dieet met zuivelproducten, wordt de darm meer doorlaatbaar en keert de artritis terug. Een ongezond voedingspatroon dat zuivelproducten en andere dierlijke producten bevat, veroorzaakt ontsteking van de darmoppervlakken en verhoogt daardoor de doorgang van voedings- en / of bacteriële antigenen (Br J Rheumatol 33: 638, 1994). Een veganistisch dieet (zonder dierlijke producten) blijkt de fecale microbiële flora bij reumatoïde artritispatiënten te veranderen, en deze veranderingen in de fecale flora zijn geassocieerd met verbetering van de artritisactiviteit (Br J Rheumatol 36:64, 1997).

Naast het feit dat het geen dierlijke producten bevat, moet het dieet ook een zeer laag vetgehalte hebben voor maximale voordelen. Vet in de voeding heeft een toxisch effect op de darmen van proefdieren en veroorzaakt letsel waardoor de doorlaatbaarheid van de darmen toeneemt, waardoor meer antigenen het lichaam kunnen binnendringen (Pediatr Res 33: 543, 1993). Het voeren van diëten met een hoog cholesterolgehalte aan jonge dieren verhoogt ook hun “lekkende darm” (J Pediatr Gastroenterol Nutr 9:98, 1989; Pediatr Res 21: 347, 1987). Die veganistische diëten die artritispatiënten niet hebben geholpen, bevatten veel plantaardige oliën, waarvan bekend is dat ze de darmintegriteit beschadigen.

Een gevaarlijke paradox bij de behandeling van artritis is dat de medicijnen die het meest worden gebruikt om artritis te behandelen, toxines zijn voor deze darmbarrière. Alle algemeen gebruikte niet-steroïde ontstekingsremmers (zoals Advil, Motrin, Naprosyn, enz.), behalve aspirine en nabumeton (Relafen), worden in verband gebracht met een verhoogde darmpermeabiliteit bij de mens. Hoewel dit op korte termijn omkeerbaar is, kan het na langdurig gebruik maanden duren voordat de barrière verbetert. (Baillieres Clin Rheumatol 10: 165, 1996).

Vreemd eiwit in het lichaam

Via de “lekkende darm” komen vreemde eiwitten uit voedsel en bacteriën in de bloedstroom. De voedingseiwitten worden door het lichaam herkend als ‘niet eigen’ – als iets schadelijk, net zoals het de eiwitten van virussen, parasieten en bacteriën als lichaamsvreemd herkent. Vervolgens maakt het antistoffen tegen deze indringers. Verhoogde niveaus van antilichamen tegen darmbacteriën en voedsel zijn gevonden bij verschillende vormen van inflammatoire artritis (Rheumatol Int 1997; 17 (1): 11-16; Clin Chim Acta 203: 153, 1991).

Antigeen-antilichaamcomplexen

Een “lekkende darm” kan leiden tot de vorming van grote complexen, bestaande uit antilichamen en het vreemde eiwit (antigenen) in het bloed (Curr Opin Rheumatol 10:58, 1998; Ann Prog Clin Immunol 4:63, 1980). Het gezonde lichaam heeft mechanismen die deze grote complexen gemakkelijk uit het bloed verwijderen. Bij sommige mensen overleven deze complexen echter, omdat ze te snel worden gevormd om volledig te worden verwijderd en / of de verwijderingsmechanismen onvoldoende zijn om de last te dragen. De hardnekkige complexen worden vervolgens uitgefilterd door de kleinste haarvaten van het lichaam die in de gewrichten, huid en nieren worden aangetroffen. Deze complexen zitten vast in de haarvaten en veroorzaken een ontstekingsreactie, zoals een splinter die in de huid vastzit.

Moleculaire nabootsing

Een ander lot van de vreemde eiwitten is dat ze ervoor kunnen zorgen dat het lichaam antilichamen aanmaakt die niet alleen specifiek zijn voor dat vreemde eiwit, maar ook een interactie aangaan met vergelijkbare menselijke eiwitten. Dit mechanisme staat bekend als moleculaire mimiek. Het lichaam valt zichzelf aan en de resulterende ziekten worden auto-immuunziekten genoemd. Reumatoïde artritis, lupus, artritis psoriatica, spondylitis ankylopoetica en de andere inflammatoire vormen van artritis zijn auto-immuunziekten.

Moleculaire nabootsing bij reumatoïde artritis is geïdentificeerd met koemelk. Een analyse toonde aan dat de aminozuurresiduen 141-157 van runderalbumine in wezen dezelfde waren als de aminozuren die worden aangetroffen in menselijk collageen in de gewrichten (Clin Chim Acta 203: 153, 1991). De antilichamen die worden gesynthetiseerd om de vreemde koemelkeiwitten aan te vallen, vallen uiteindelijk de gewrichtsweefsels aan vanwege gedeelde aminozuursequenties tussen het kraakbeen en de melkeiwitten, die het antilichaam moet aanvallen.

Gezondheid is in feite een eenvoudig onderwerp. Maar wanneer we ons beginnen te verdiepen in de onderliggende mechanismen, en waarom het lichaam zo reageert, komen we tot verbazende conclusies. In onze volgende brief gaan we kijken naar het verdedigingssysteem van het lichaam. Dat is een andere sleutel in de Artritis-strategie.

Alles wat je moet weten over hoe reumatische aandoeningen stop te zetten en om te keren, vind je in het boek en de werkmap Reuma, natuurlijk genezen, gedrukt of digitaal.

Mensen hebben vragen en willen antwoorden. Die kunnen ze krijgen. Op basis van vragen die werden gesteld, wordt volop gewerkt aan Module Q – Questions / Vragen&Antwoorden. Blijvend interessant voor u die de Natuurlijke Gezondheid wilt begrijpen. Het eerste nummer kan afzonderlijk worden aangevraagd worden via de Herbômont-winkel of via Natur-El (9 euro). De bundel : Module Q kost 30 euro.

Slechts 43% Mens

Nieuwe ontdekkingen over wat er in het lichaam zit, doen wetenschappers nadenken over wat een persoon mens maakt en wat mensen ziek of gezond maakt. Minder dan de helft van de cellen in het lichaam is menselijk. De rest behoort tot micro-organismen die invloed hebben op de gezondheid, de stemming en of bepaalde mensen beter reageren op bepaalde voeding of hulpmiddelen.

“Voor onze 30 biljoen menselijke cellen hebben we gemiddeld ongeveer 39 biljoen microbiële cellen. Dit aantal kan variëren volgens de vulling van de darm en ligt hoger bij mensen met een zware darminhoud, ten opzichte van mensen met een beperkte darminhoud. Het verschil kan tot 20 % zijn van de totale massa. Volgens die maatstaf zijn we slechts voor 43-60% mens ‘, weet Rob Knight, directeur van het University of California San Diego / Microbiome Innovation en hoogleraar kindergeneeskunde.

Er zijn meer microbiële cellen in het lichaam van een persoon dan menselijke cellen. Tot de microben in het menselijk lichaam behoren bacteriën, virussen en schimmels, zoals schimmelsporenbacterie in water. Het zou kunnen dat je terugschrikt van deze cijfers, maar dit is perfect normaal en nu, in deze coronatijden zou het kunnen dat wij door onze superhygiëne de natuurlijke variatie en verhoudingen grondig verstoren, waardoor we de basis leggen voor nieuwe problemen.

Microben die de gezondheid bepalen

Het is algemeen bekend dat bacteriën, of zelfs virussen en schimmels, voorkomen in delen van ons lichaam, waaronder de mond, huid en darmen. Het is echter pas in de afgelopen jaren dat wetenschappers hebben ontdekt dat de darmbacteriën van elke persoon uniek zijn, en de verzameling microben kan een grote invloed hebben op de gezondheid van een persoon, zoals hun gewicht en of ze aandoeningen als hartaandoeningen zullen krijgen.

Microben in de darmen kunnen zelfs de stemming beïnvloeden. Onderzoekers onderzoeken of aandoeningen zoals autisme, multiple sclerose en de ziekte van Parkinson verband houden met microben. “Deze onderzoeken veranderden de manier waarop we over biologie denken, en veranderden de manier waarop we denken over wat het betekent om mens te zijn. De verzameling microben in elke persoon is anders, vanaf het moment dat baby’s worden geboren. Hoe ze de wereld binnenkomen, vaginaal of via een keizersnede (keizersnede), of ze moedermelk drinken of niet, de omgeving waaraan ze worden blootgesteld en de medicijnen die ze nemen, kunnen allemaal hun ontwikkeling beïnvloeden.”

“Het grootste probleem met antibiotica in de vroege kinderjaren, en vooral de combinatie van keizersnede en antibiotica en flesvoeding is vooral slecht voor kinderen. We zullen daar zelfs op de leeftijd van 8 tot 12 jaar impact op zien, in termen van hun gewicht, zelfs in termen van cognitieve prestaties” zeggen de onderzoekers.

Meer inzicht in de kanker-ontwikkeling

Karen Sfanos, universitair hoofddocent pathologie, oncologie en urologie aan Johns Hopkins University School of Medicine, zei dat onderzoekers denken dat 70% van de immuniteit en immuuncellen van een menselijk lichaam in de darmen bestaan. Ze bestudeert het verband tussen microben en kanker. “Er zijn nog steeds veel kankers waarvan we geen idee hebben wat de kanker zelfs veroorzaakt. We hebben geprobeerd deze puzzel op te lossen en tot nu toe ontbraken de helft van de stukjes omdat we niet eens wisten dat de helft van de stukjes bestond. Er is een enorme hoeveelheid kennis die nog moet worden opgedaan en onderzocht om de diepgaande invloed te begrijpen die deze microben kunnen hebben op zowel het ontstaan ​​van kanker als op de therapeutische respons op bepaalde kankertherapieën” zei ze.

Tot de microben in het menselijk lichaam behoren bacteriën, virussen en schimmels, zoals E. Coli. De microben van elke persoon zijn uniek voor die persoon. Wat de microben in een volwassen lichaam het meest beïnvloedt, is het voedingspatroon en hoeveel verschillende soorten planten iemand eet. “Door een vetrijke voeding of een ongezond dieet op basis van industrieel bereide producten te volgen, kan het leiden tot pro-inflammatoire microben. Dit kan ontstekingen in de darm, in je maagdarmkanaal veroorzaken, en in dat scenario kan de ontsteking die in je darmen plaatsvindt, helaas een lange afstandseffect hebben op veel andere orgaansystemen in je lichaam”stelt Sfanos.

Een bedrijf, DayTwo, gebruikt de bevindingen van divers onderzoek naar darmbacteriën om diabetes te bestrijden. “De diversiteit en overvloed van de bacteriën in de darmen zijn een nuttige voorspeller van hoe mensen voedsel verwerken”, zegt Josh Stevens, president van DayTwo. Omdat de darmbacteriën van elke persoon anders zijn, is de manier waarop een lichaam reageert op suiker voor elke persoon anders. “Door de darmen te inspecteren en een profiel te maken van hun bacteriële flora, kunnen we mensen helpen om een ​​gepersonaliseerd recept te krijgen voor voedsel dat voor hen werkt,” zei Stevens.

Is het goed of is het slecht ?

Microben in het lichaam veranderen elke dag. Een groeiend aantal wetenschappers doet onderzoek naar deze microben om erachter te komen welke goed en slecht zijn. Maar is er echt een goed en slecht ? In een symbiotische omgeving is er samenwerking en harmonie. Geïsoleerde bacteriën kunnen in een ongecontroleerde conditie pathologisch zijn, maar in de context van het lichaam, met al zijn buffers en tegenhangende bacteriën en organismen, toch een constructieve betekenis hebben. Er is een ernstige bezorgdheid omwille van een verkleinde scala aan micro-organismen in de darm en in het menselijk weefsel. Dat maakt ons kwetsbaar en een gemakkelijke prooi , omdat we niet in contact zijn geweest met diverse organismen en niet geleerd hebben om er weerstand op te bieden. Het resultaat van onze superhygiëne kan dramatische gezondheidsimplicaties hebben voor de toekomst.

Als we naar het onderzoek kijken, zien we veelbelovende resultaten bij de behandeling van een in het ziekenhuis opgelopen infectie genaamd C. diff. “Je kunt C. diff behandelen door een ontlasting van een gezond persoon te nemen en deze aan een zieke te geven. En ze herstellen meestal binnen twee of drie dagen. En het heeft ongeveer 90% genezingspercentage, in tegenstelling tot 30% voor antibiotica”zei Knight. Dit proces wordt gedaan door een fecaal monster van een gezond persoon te mengen in een vloeibaar preparaat en dit via een sonde of colonoscopie bij een zieke persoon te introduceren.

Maar het lijkt wel een spelletje om fecale monsters toe te dienen “en alle problemen zijn voorbij… en we kunnen weer leven als voorheen”. Dat is een sprookje. De bacteriën worden getekend door de voeding die we eten. Elke afwijking van die voeding zal op lange termijn de microbiële status – de variatie en differentiatie van de stammen – beïnvloeden, en daardoor ook de gezondheid. Maar ook hier is voorkomen beter dan genezen. De vroeg gelegde stabiele basis van een gevarieerd microbioom, is zowat de beste basis voor een levenslange gezondheid. Hoe beter dat microtoom is ontwikkeld – en hoe minder het is verstoord of verzwakt door oa antibiotica – hoe robuuster de gezondheid en hoe beter men in staat is in het verdere leven de problemen die men onderweg ontmoet, met kracht te weerhouden.

Onderzoekers werken aan een toekomst waarin er een nauwkeurigere benadering is om door meer goede microben in het lichaam te introduceren de gezondheid te verbeteren. Dat is een heel ander traject dan het vertrouwen in vaccinaties…

Waar vind je de meeste informatie over het Microbioom in de NaturEl-literatuur? Oa in bovenstaand digitaal boek. Lees het voor 12 euro. Of kies voor de combo Ontsteking/Pijn in Module O / 30 euro.

Gezondheidszaken

Ingezonden – Dilbeek 5 maart 2021 Dit wil ik graag met je delen 🙂

Genezen, is dat iets voor de leek, of is het een taak die veel te delicaat is voor mensen en moet overgelaten worden aan beroepsgenezers? Is al dat zelf gissen en missen door niet ingewijden wel te vertrouwen? Dan maar vertrouwen op de arts die met alle deskundigheid en kennis zijn notaboekje boven haalt en ingewikkelde namen schrijft in een handschrift dat nauwelijks ontcijferd kan worden. Met een beetje geluk zegt hij je erbij : “laat me weten of het werkt, want ik zit met hetzelfde probleem”. Als in het spel van het toeval ziekte en ongemak op je weg komen, moet je zijn bij de man of vrouw die heilige pillen voorschrijft, de man of vrouw die nog aanbeden wordt. Nee je kunt er niets aan doen… en voeding, dat heeft er niets mee te maken. In dit corona-tijdperk is zijn status hersteld. Al zijn deskundigheid over bacteriën en virussen en ander verschrikkelijk ongedierte, staat beschreven in lijvige documenten en studies, en vooral hoe je ze moet onderdrukken, te pakken krijgen, de kop in slaan, vermorzelen.

Het goede nieuws is gekomen, er is geen schuld en boete. Je bent het kind van het toeval. De sterren stonden in een verkeerde positie toen je geboren werd. Kom binnen, kom kijken naar ons wetenschappelijke imperium, word overweldigd door toestellen en vruchten van onze vergevorderde kennis en techniek. Je kunt er niets aan doen, en als dat wel zo zou zijn, is het zeker niet bewezen. Trouwens is er de ethiek dat je een patiënt nooit mag verhinderen te lijden aan de ziekte van zijn keuze. Je moet zeker niet proberen om het allemaal te voorkomen; het is trouwens niet bewezen en we gaan ervan uit dat je daar toch het karakter niet voor hebt.

Nee, dat moet je niet doen, zelf voor doktertje spelen. Opgelet, je gaat wat meemaken. Pas op, die tomaten bezorgen je allergie. Pas op met die volkorenboterham. En van dat bio zou ik me heel hard mijden, dat zit vol bacteriën. Klei, wat zeg je? Klei? Maar beste vriend, weet je wel wat je zegt? Daar ga je toch je leven niet aan riskeren? De grond is vervuild, wat voor goeds kan er komen uit een diepe put? Wat zeg je? Ademen? Ademoefeningen? Ik zou daar heel voorzichtig mee zijn, want het is niet de eerste die ontploft is! Ik neem geen verantwoordelijkheid, maar ik moet je toch verwittigen dat je een gevaarlijk spel speelt. Wablief, zonnebaden? Maar beste vriend, dat is ongehoord. Wil je kanker krijgen?

En zo bang als hij was, en zo trouw als hij kon zijn, zat hij met de volgende morgen met een blauw doosje voor zich. Hoe mooi, al die gekleurde pareltjes. Eéntje voor het ontbijt, eentje erna, tijdens de voormiddag drie met een half uur tussentijd. Hij genoot er zichbaar van, zelfs al werd het in zijn hoofd soms een beetje vreemd, gloeide er iets tussen zijn ribben en was zijn hart schijnbaar van streek. Verder had hij alleen maar een brandend gevoel in de keel, een verschrikkelijke druk in zijn ogen en oren, een spanning in de borstkas, het gevoel dat hij elke minuut moest plassen, en voelde hij zich vreselijk moe, maar zich neerleggen was helemaal onmogelijk. Voor de rest ging het prima met hem.

De tijd is voorbij. Laat het kruidenvrouwtje in de bossen en velden mediteren, in de hoop dat ze iets goeds kan doen. Laat de achterlijken denken dat kruiden iemand kunnen genezen, dat voeding mensen beter kan maken, dat levend voedsel gevuld is met de levende sprankel van de zonnevibraties… wat een onzin. We zijn modern. Dat spel spelen we niet mee. Naar de middeleeuwen willen we niet terug. We willen niet dat de apotheek een groentewinkel wordt, met al die vieze en vuile wortels en bladeren.

Gezondheidszaken? Lang leve de spuit en het vaccinatiekanon. Lang leve de scanners en de analyses. Dat is tenminste objectief.

Gisteren bracht de postbode een brief met een grijs randje. Mijn oog werd er zowaar door bewogen en ik voelde een traan. Hoe is het mogelijk?

Anders genezen

Ongelijke kansen voor therapieën die de kassa niet doen rinkelen

In zijn boek stelt Jon Barron de vraag, waarom – als het gaat over kanker – de alternatieven in de behandelingen, nooit een eerlijke kans krijgen tegenover de klassieke therapie.  

Hij geeft daar direct een antwoord op, “omdat de kankerindustrie nu eenmaal zo in elkaar zit en in de wedloop is voor de miljarden dollars giften en winsten. Zelfs al is het relatief eenvoudig om de proportie van kankers bij benadering tot 90% te verminderen, naar een niveau dat vergelijkbaar is met zo’n 100 jaar geleden, is in de hele medische gemeenschap bijna niemand te vinden die je daarover iets zal vertellen.

Hoe doe je dat dan, de kankergevallen met zo’n 90% verminderen?  Gewoon door de kankeroorzaken (toxines) in je lichaam te verwijderen. Veel van die toxines bestonden niet eens 100 jaar geleden en zijn nu substantieel aanwezig in je lichaam. Begin met het regenereren van je lichaam met essentiële kankerbeschermende voedingsstoffen – die je niet vindt in massaproducten, bereid industrieel voedsel dat het gros maakt van wat mensen vandaag eten.” 

“Zelfs al zijn er vandaag natuurlijke behandelingsalternatieven die de vergelijking doorstaan met chemotherapie, radiatie, en chirurgie (en die niet moeilijk te doen zijn, in vergelijking met de drastische en ineffectieve methoden met dergelijke nadelige neveneffecten), zal geen enkele medicus er je over inlichten. En ondanks het feit dat de ganse wedloop om een “kuur tegen kanker” te vinden een rookgordijn is, zal je er steeds weer op aangesproken worden om je bijdrage te leveren in het verslaan van dit monster.”

Jon Barron getuigt van- een vrouw die borstkanker had en de gewone kankerbehandelingen had doorlopen – zonder succes – en naar huis gestuurd was om te sterven. Als een laatste strohalm, hield ze zich vast aan het Baseline of Health Programma en herstelde volledig. Om haar herstel te vieren, loopt ze nu regelmatig in “borstkanker-wedstrijden” en helpt zo onrechtstreeks om geld te verzamelen voor het “medisch onderzoek” en is zich in het geheel niet bewust van de  contradictie.”

In zijn boek, Lessons from the Miracle Doctors, legt Jon Barron uit hoe, “als het over kanker gaat, we geconfronteerd worden met leugens – knap bedachte fabeltjes – en statistische trucjes.”

“Volgens de medische gemeenschap overleven meer mensen van kanker dan ooit tevoren. Maar als sterftecijfers vrijwel ongewijzigd zijn (zoals vermeld in het Journal of the American Medical Association), en 800 tot 1.700 procent méér mensen krijgen kanker dan tevoren, Dan zullen 8-17 keer zoveel mensen “gered” worden zonder verbetering van de behandeling, of hebben we het mis? Wat zijn dan de opvallende vorderingen waarover je in de pers leest? Wat je niet zo vaak hoort, is dat 8-17 keer zoveel mensen ook aan kanker sterven – wat de opmars van kanker tot de positie van nummer twee moordenaar in de VS (en Europa) verklaart. Het is de moeite om in gedachten te houden dat de bevolking van de VS met 400 procent is gestegen de laatste honderd jaar (75 miljoen tot 300 miljoen). Dat betekent dat je zowel de overleving als de sterftecijfers door vier kan delen voor de toenemende bevolking. Als je dat doet, krijg je al een betere kijk op de overlevingswinst, maar je zit dan nog met een verhoogde mortaliteit van 3-5 keer. 

Dus, wat is de belangrijkste statistiek? Simpel, geen van al deze. Het feit is dat overlevingspercentages vrijwel ongewijzigd zijn. Wat dat betekent is dat het moderne “genezen” niet echt veel verschil maakt. Sterker nog, de sterftecijfers zijn echt slechter dan ze zich voordoen. Denk eraan dat wanneer een kankerpatiënt chemotherapie ondergaat en vervolgens aan longontsteking overlijdt, omdat zijn/haar immuunsysteem is weggekwijnd onder de behandeling, het wordt opgenomen als sterfte door longontsteking, geen kanker. Voeg nu alle mensen toe die zijn gestorven aan de bijwerkingen van chemotherapie en bestraling, en je ontdekt dat de overlevingscijfers niet alleen onveranderd zijn, maar er op achteruit gegaan zijn.“

Mensen kunnen er zelf iets aan doen – en niemand kan dat in jouw plaats doen.