maart 2022 – Natur-El

Asperges

Twintig jaar geleden was ik op bezoek bij een tante. Toen we de prachtige bloementuin aan het bewonderen waren, viel me een enorme aspergeplant op… Minstens honderd mooie groene asperges vormden een bijzondere plant. Ze geloofden me niet dat het eetbare asperges waren en zo demonstreerde ik het zelf en trakteerde mezelf op een sappige groene aspergetop.

Het is nu de tijd voor asperges, niet alleen omdat ze lekker zijn, maar het is een scheut – een kiem – met unieke eigenschappen. Enkele jaren geleden besteedde ik er een uitgebreid artikel aan in NatuurStemmingen 166. Daaruit haal ik een stukje om je aan te moedigen om die nummers er opnieuw bij te halen en te herlezen.
“Laat me een voorbeeld geven van de relatie tussen voeding en gezondheid en hoe voeding ook ons geneesmiddel kan zijn (of kan voorkomen dat we ooit een medicijn nodig hebben, want natuurlijke voedingsmiddelen hebben ook beschermende – preventieve – vermogens). Asperges bijvoorbeeld.

Had je er enig idee van dat asperges kunnen ingezet worden in de strijd tegen kanker? Ik weet dat dit heel sterk klinkt en bij adviezen voor kankerpatiënten moet men uiterst voorzichtig zijn. We spreken dan niet meer over een kleine aandoening, maar over de laatste afdaling naar onomkeerbare situaties.

Kanker heeft net als iedere ziekte, een complexe verzameling van risico’s en oorzaken, zodat een therapie of advies niet samen te vatten is in het gebruik van een voedingsmiddel ter compensatie van de scheef gelopen conditie.

In de eerste plaats moet gezondheid gekoesterd worden als een kostbaar goed, en moet de nodige actie ondernomen worden om die gezondheid te beschermen en de levenskracht niet uit te putten, tot er nog nauwelijks iets overblijft. Als iemand de acht essentiële principes voor een natuurlijke gezondheid in de praktijk brengt, houdt dit reeds een unieke bescherming in.

Dr. Shelton verwoordde het zo : “gezondheid als het resultaat van een gezond leven”. Daar schuilt veel waarheid in, nochtans zoeken veel mensen andere wegen… Tijd en middelen worden verspild om gemakkelijke oplossingen en remedies te vinden, en gewoonlijk tevergeefs. Zolang de oorzaken blijven bestaan, en zolang men doorgaat met zelfvernietigende praktijken, kan daar onmogelijk een blijvende verbetering uit voortkomen.

Veel wondermiddelen werken als stimulerende zweepslagen, die met groot enthousiasme worden onthaald, vooral omdat ze niets zeggen over de oorzaken. Het klinkt als muziek in de oren van het publiek. Je kunt gewoon doorgaan met je leventje. Je moet niets veranderen, gewoon het veelbelovende wondermiddel gebruiken en afwachten… Dus hierna even enkele feiten over asperges… zeer verbluffend en hoopgevend, maar je moet ze kunnen plaatsen in een totaalconcept over voeding en levenswijze. Als je daarin slaagt, zal je in asperges een buitengewone hulp vinden.

De asperge is een gezonde groente, dit kan niemand ontkennen. Je kunt de asperge bijna onder de noemer “kruiden” klasseren. Je zult ze ook terugvinden in kruidenboeken onder de noemer “remedies tegen nier- en blaasaandoeningen”.

De asperge (Asparagus officinalis) is een plant waarvan de jonge scheuten geteeld worden als groente.. Er bestaan witte asperges en groene asperges. De eerste zijn onder de grond gegroeid en uit het licht gehouden, de tweede hebben wel de zon gezien. In noordwest-Europa zijn de witte asperges het meest gebruikelijk. Ook komt de asperge soms in het wild voor in zeer goed doorlatende gronden met veel zand.

Simon Holmes schrijft : “Als biochemicus heb ik een uitgebreide studie van alle kankeraspecten gedaan en van allerlei naar voren gebrachte therapieën. Met als resultaat, dat ik het aspergeverhaal het meest vind overeenkomen met de laatste theorieën omtrent kankerbestrijding.

Asperge bevat namelijk een flinke hoeveelheid eiwit-histonen, die verbonden zijn met de regulering van de celgroei. Om die reden, geloof ik dat asperge een substantie bevat, dat ik een celgroei-regulator noem. Deze functie zou verantwoordelijk zijn voor de uitwerking op kanker en dient tevens als algemeen lichaamstonicum.

In ieder geval is asperge, los van theorieën daarover, een volstrekt onschuldig middel. De Food and Drug Administration (FDA) in Amerika kan de toepassing ervan niet verbieden en het kan gewoon een uitstekend middel voor de gezondheid zijn. De US National Cancer Institute heeft aangegeven, dat asperge de hoogste hoeveelheid glutatione van alle voedingsmiddelen bevat, welke als een van de effectiefste lichaamsstoffen wordt beschouwd i.v.m. anti-carcinogene- en antioxidante werkingen!”

AbrieCosy

Al op zoek naar een mooi plekje voor je vakantie ?

Natuurlijk Langer Leven

Immanuel Kant, 18e-eeuws filosoof, beschreef de scheikunde van zijn tijd als een wetenschap, maar niet als een echte wetenschap, omdat die niet gebaseerd was op wiskunde – in ieder geval pas een eeuw later. Hetzelfde kan gezegd worden van biologie, de studie van het leven. In wiskunde, natuurkunde, kwantumfysica, enz. zijn er constanten: fysieke grootheden waarvan wordt aangenomen dat ze zowel universeel als onveranderlijk zijn. Biologie werd als te complex en te rommelig beschouwd om door eenvoudige natuurwetten te worden beheerst. Maar in 1997 sloot een energiefysicus uit Los Alamos zich aan bij twee biologen om universele schaalwetten te beschrijven die over de hele lijn van toepassing lijken te zijn.

Er werd een fascinerende observatie gepubliceerd. Het aantal hartslagen per leven is opmerkelijk vergelijkbaar, of je nu een hamster bent, helemaal tot aan een walvis. Dus hoewel muizen maar minder dan twee jaar leven, is hun hartslag ongeveer 500 tot 600 slagen per minuut – tot tien slagen per seconde, terwijl het hart van een Galapagos-schildpad 100 keer langzamer klopt, maar ze leven ongeveer 100 keer langer .

Er is zo’n opmerkelijke consistentie in het aantal hartslagen van dieren in hun leven dat een provocerende vraag werd gesteld: “kan het menselijk leven worden verlengd door vertraging van de hartslag?” Met andere woorden, als mensen vooraf worden bepaald om ongeveer drie miljard hartslagen in een levensduur te hebben, dan zou een vermindering van de gemiddelde hartslag het leven verlengen? Dit is niet zomaar een academische vraag. Als het zo werkt, zou men kunnen schatten dat een verlaging van de hartslag van gemiddeld meer dan 70 slagen per minuut, tot 60 slagen per minuut – tot wat veel atleten hebben – de levensduur theoretisch met meer dan tien jaar zou verlengen.

Het lijkt een beetje vreemd, maar zo werkt de wetenschappelijke methode: je begint met een observatie, zoals deze opvallende hartslaggegevens, en dan doe je een gefundeerde gok, of hypothese, die je vervolgens op de proef kunt stellen. Hoe kan men een levensverlengend effect van hartvertraging bij mensen aantonen?

Misschien zou een eerste poging in deze richting zijn om te zien of mensen met een langzamer hart langer leven, terwijl mensen anderzijds erover klagen dat er geen medicijn is dat de hartslag alleen maar verlaagt, dat onderzoekers aan mensen kunnen geven, aangezien medicijnen zoals bètablokkers de hartslag verlagen, maar ook een lagere bloeddruk veroorzaken. Geen medicijn zonder bijwerkingen !

Uit het tot nu toe verzamelde bewijs, weten we dat een hoge hartslag in rust, wat betekent hoe snel ons hart klopt als we gewoon in rust zijn, wordt geassocieerd met een toename van de mortaliteit in de algemene bevolking, evenals die met chronische ziekte. Een snellere hartslag kan leiden tot een sneller sterftecijfer. Een snellere hartslag in rust (RHR) wordt in verband gebracht met een kortere levensverwachting en wordt beschouwd als een sterke onafhankelijke risicofactor voor hartaandoeningen en hartfalen. U kunt zien hoe degenen met hogere hartslag in de komende 15 jaar ongeveer twee keer zoveel kans hadden om hartfalen te krijgen, bij mensen van middelbare leeftijd, ouderen, mannen en vrouwen. En wat van cruciaal belang is, is dat dit verband tussen hoe snel je hart gaat en hoe snel je leven gaat, onafhankelijk is van fysieke activiteit.

Natuurlijk, een lagere hartslag in rust wordt geassocieerd met een langere levensduur. Wie heeft een heel langzame pols? Atleten. Zoals je kunt zien, hoe fitter we zijn, hoe lager onze rustpols. Maar nee, ze ontdekten dat, ongeacht het niveau van fysieke fitheid, mensen met een hogere hartslag in rust het slechter doen dan mensen met een lagere hartslag; dus het lijkt erop dat het niet alleen een risicofactor is, maar een bonafide risicofactor, ongeacht hoe fit we zijn of hoeveel we oefenen. / lees verder onder de illustratie

Als onze hartslag 24 uur per dag omhoog gaat – zelfs als we slapen – kan al die pulserende spanning sommige elastische vezels in de slagaderwand breken, waardoor onze slagaders stijf worden. Het geeft onze slagaders niet genoeg tijd om te ontspannen tussen de beats door. En dus, hoe sneller ons hart, hoe stijver onze slagaders. Er zijn allerlei theorieën over hoe een verhoogde hartslag in rust onze tijd op aarde kan verkorten. Hoe dan ook, deze relatie is nu algemeen erkend. Het is niet alleen een marker van een onderliggende pathologie. Het is niet alleen een marker van ontsteking of een allergie (zie ook de onderzoeker Cola die aantoonde hoe de pols verhoogt na het eten dat het lichaam belast of als abnormaal ervaart. Bij +15 slagen zag hij dit als een teken van allergie).

De reden dat het belangrijk is om een risicofactor van een risicomarker te onderscheiden, is dat als u de risicofactor beheert, u het risico beheert. Maar als het alleen maar een risicomarkering was, zou het niet uitmaken als we onze hartslag zouden verlagen. Maar nu hebben we zelfs bewijs dat het verlagen van onze hartslag ons sterfterisico verlaagt/vertraagt.

Het is aangetoond in ten minste een dozijn proeven tot nu toe, en eigenlijk willen we niet dat ons hart in rust meer dan ongeveer één slag per seconde klopt ! Voor de maximale levensduur is het doel één slag per seconde. Maar maak je geen zorgen als je te snel bent; hartslag is een aanpasbare risicofactor. Ja, er is een levensstijl die onze rustpols omlaag kan brengen.

Een ander onderdeel van Anti-aging: royale porties fruit.

Langer Leven Kan

Als je daaraan twijfelt, heb je Walkers’ “Nooit te oud om Jonger te worden” niet gelezen. Hierin geeft hij vijf peilers waar hij zijn kennis op bouwt. Maar de tijd staat niet stil en doorstaan Walkers’ principes ook vandaag nog de test? Dankzij het terugdringen van de kindersterfte, de verbeterde hygiëne in woon- en werkomgeving, de verbeterde hygiëne in de medische praktijk, de technische vooruitgang in de chirurgie, de manier waarop voedsel wordt geproduceerd en de beschikbaarheid van voedsel, leven we langer. Maar we doen het ook door “de morbiditeitsfase te verlengen”. Met andere woorden, we leven langer, maar zieker.

We gingen vroeger van onbenullige problemen dood – oa door de hulp die werd geboden. Maar dankzij medisch ingrijpen sterven we nu pas jaren later. “De traditionele geneeskunde verhoogt het aantal oude mensen met een slechte gezondheid.” In het ideale geval zouden we echter de levensduur verlengen door de veroudering te vertragen door het begin van achteruitgang te vertragen.

Of is er toch een magische molecule die kan helpen? Sommigen denken die te kunnen vinden in rapamycine, genoemd naar Paaseiland, plaatselijk bekend als Rapa Nui. Dit remt een enzym dat ze TOR noemen, wat een ‘hoofdbepalende factor kan zijn voor de levensduur en veroudering’. De actie van TOR is beschreven als de motor van een “vooruitsnellende auto zonder remmen.”

In plaats van veroudering te beschouwen als langzaam roestend, zou een betere analogie kunnen zijn “een snel rijdende auto die [de] lagesnelheidszone van de volwassenheid binnengaat en zichzelf beschadigt omdat hij niet afremt en niet kan vertragen.” Waarom hebben levende organismen geen remmen? Omdat ze die nooit nodig hebben gehad. “In het wild leven dieren niet lang genoeg om veroudering te ervaren.” De meesten sterven voordat ze zelfs de volwassenheid bereiken. Nog maar een paar eeuwen geleden „was de levensverwachting in Londen minder dan 30 jaar.”

“Daarom moeten levende wezens zo snel mogelijk groeien om met reproductie te beginnen voordat ze sterven door externe oorzaken. De beste strategie is misschien om op volle snelheid te rennen. Maar als we eenmaal de finishlijn zijn gepasseerd, als we de race winnen om onze genen door te geven, gaan we nog steeds in een onhoudbaar tempo vooruit – dankzij dit enzym TOR, dat in onze kindertijd een motor van groei is, maar op volwassen leeftijd kan worden gezien als de motor van veroudering. “De natuur selecteert gewoon de helderste vlam, die op zijn beurt de donkerste schaduw werpt.“

Maar soms moet ons lichaam in onze jeugd, zelfs in onze kinderjaren, het vuur lager zetten. Toen we opgroeiden, waren er geen megamarkten; en periodieke voedselbeperking was voor de ouderen de norm. En dus moesten zelfs jonge mensen soms vertragen, of ze zouden zelfs nooit de reproductieve leeftijd halen. We hebben dus een remmechanisme ontwikkeld. De manier waarop caloriebeperking de levensduur verlengt, lijkt voornamelijk te zijn door de remming van TOR.

Wanneer voedsel overvloedig is, neemt de TOR-activiteit toe, waardoor de cellen in ons lichaam zich gaan delen. Wanneer TOR detecteert dat voedsel schaars is, schakelt het het lichaam in de behoudsmodus, vertraagt het de celdeling en start een proces dat ‘autofagie’ wordt genoemd – van het Griekse auto, wat zelf betekent, [en] fagie, wat betekent eten; autofagie: zichzelf opeten. Ons lichaam realiseert zich dat er niet veel voedsel in de buurt is en begint door onze cellen te snuffelen, op zoek naar alles wat we niet nodig hebben. Defecte eiwitten, slecht werkende mitochondriën – dingen die niet meer werken – en ons lichaam maakt het huis schoon. Ruimt alle rommel op en recycleert het tot brandstof of nieuwe bouwmaterialen, waardoor onze cellen worden vernieuwd.

Caloriebeperking is aangekondigd als een fontein van de jeugd. De potentiële gezondheids- en levensduurvoordelen van een dergelijk dieet kunnen talrijk zijn, maar de tijdelijke symptomen kunnen zijn: een te lage bloeddruk, verlies van libido, onregelmatige menstruatie (of het wegvallen ervan), onvruchtbaarheid, [botverlies], gevoeligheid voor koude, verlies van kracht, langzame wondgenezing en psychische aandoeningen zoals depressie, emotionele afstomping en prikkelbaarheid. Dit zijn symptomen die vooral optreden omdat de persoon dit ondergaat als onprettig, beperkend, zoveel slechter als alles wat men heeft gekend.

Maar er zijn ook andere manieren om aan calorieënbeperking te doen. Om te beginnen kan je heel wat fruit eten om aan 2000 calorieën te komen. Zo kan een fruitdag of een fruitkuur al tegemoet komen aan deze factor. En dat is precies één van de punten van Dr. Walker : vasten, levend voedsel (met veel fruit en groenten, waarvan sommige een negatieve calorieënbalans hebben!). En dan moeten de andere principes van Dr Walker nog toegevoegd worden : dagelijks sap, darmgezondheid, darmsanering, een positieve ingesteldheid, en nog veel andere positieve acties die binnen het bereik van iedereen liggen. Walker kon het weten!

Geïnteresseerd ?
Lees : Nooit te oud om jonger te worden / digitaal : 9 euro

of dompel je helemaal onder in Walkers’wijsheid en alles wat met verjongen of verouderen te maken heeft in (digitale) Module J / Jonger Worden – Walker : 30 euro.