De Rode Wijn Mythe

“Zelfs een klein beetje alcohol verhoogt het risico op borstkanker, naast vele andere” zegt Dr. Joël Fuhrman, dus vond ik het even interessant, nu we aan het einde van de Tournée Minérale 2023 zijn gekomen, om mensen aan te moedigen, nu deze maand voorbij is, om door te zetten. “Alles wat we leerden over de voordelen van alcohol, zijn slimme verkooptrucs en moeten aan een kritisch onderzoek worden ontworpen. De waarheid is dat alcohol schaadt, al vanaf de eerste druppel.”

“We horen constant dat matige consumptie van alcohol, vooral rode wijn, gunstig is voor de cardiovasculaire gezondheid. Als het echter gaat om het risico op kanker, is elke hoeveelheid alcohol riskant. Een rapport uit 2014 van het International Agency for Research on Cancer concludeerde dat er geen veilige hoeveelheid alcohol is als het gaat om het risico op kanker. Alcohol wordt nu beschouwd als een oorzaak van mond-, keelholte-, strottenhoofd-, slokdarm-, darm-, borst- en leverkanker en wordt ook in verband gebracht met andere vormen van kanker.

Rode Wijn voor een Gezond Hart ?

“Aangenomen wordt dat een deel van het voordeel van rode wijn te danken is aan resveratrol, een fytochemische stof in druivenschillen met ontstekingsremmende en antioxiderende effecten die kunnen beschermen tegen hart- en vaatziekten. Het grootste deel van de vermindering van het risico op hart- en vaatziekten is echter het gevolg van de remming van de bloedstolling door de alcohol. (Op dit moment is het niet bekend of resveratrol extra voordelen biedt ten opzichte van de antistollingseffecten.)

“Maar rode wijn is niet de exclusieve bron van deze fytochemische stof. Resveratrol zit ook in druiven, rozijnen, bosbessen, veenbessen en pinda’s. Je krijgt meer gezondheidsvoordelen van een cardio-protectief dieet van plantaardig voedsel dat rijk is aan fytochemicaliën dan van af en toe een glas rode wijn.

“Ongeacht of resveratrol cardiovasculair voordeel biedt, is het onjuist om te denken dat u iets goeds voor uw gezondheid doet als u rode wijn drinkt. Zelfs licht drinken verhoogt het risico op verschillende soorten kanker.

“Nadat alcohol is ingenomen, metaboliseert het lichaam het tot een kankerverwekkende stof die “acetaldehyde” wordt genoemd. Andere kankerverwekkende stoffen zijn aanwezig in alcoholische dranken, zoals arseen, benzeen, cadmium, formaldehyde, lood, ethylcarbamaat, acrylamide en aflatoxinen. Er zijn aanwijzingen dat zelfs licht drinken (minder dan één drankje per dag) en alcoholhoudende mondspoelingen riskant kunnen zijn.

Mannen vs Vrouwen

“De effecten van alcohol zijn groter bij vrouwen dan bij mannen. Dit is vooral belangrijk voor vrouwen om te weten, omdat er geslachtsverschillen zijn in het alcoholmetabolisme. Bij dezelfde hoeveelheid alcohol wordt bij vrouwen een hoger alcoholpromillage bereikt dan bij mannen met hetzelfde gewicht. Alcoholgebruik kan ook de oestrogeenspiegels verhogen, wat het risico op borstkanker in verband met alcoholgebruik verder zou kunnen verhogen.

Hoeveel?

“Minder dan één drankje per dag verhoogt het risico op borstkanker, en meer drinken vergroot het risico. Vrouwen die drie tot zes alcoholische dranken per week drinken, bleken een 15% hoger risico op borstkanker te hebben in vergelijking met niet-drinkers, en drie tot vier drankjes per week worden ook in verband gebracht met een hogere kans op terugkeer van borstkanker na de diagnose. (Een verhoogd risico op kanker door licht alcoholgebruik is niet beperkt tot borstkanker.)

“Een meta-analyse van onderzoeken naar de relatie tussen licht alcoholgebruik en het risico op kanker schatte dat licht alcoholgebruik jaarlijks verantwoordelijk is voor 5.000 sterfgevallen als gevolg van mond- en keelkanker, 24.000 sterfgevallen als gevolg van plaveiselcelcarcinoom van de slokdarm en 5.000 sterfgevallen als gevolg van borstkanker. Belangrijk is dat de onderzoekers ontdekten dat dit risico dosisafhankelijk was, wat betekent dat hoe meer je drinkt, hoe groter het risico.

Voor een goede gezondheid en lang leven, is de veiligste keuze om in het geheel geen alcohol te drinken” – en dat niet voor één maand op een jaar, maar liefst voor de rest van het leven… Is dat saai? Helemaal niet. Trakteer jezelf op een sappige tros druiven, een rijpe papaja, een zongerijpte mango. Dat is genieten !

Die ene oorzaak van ziekte

Dr. Tilden noemde het de enige oorzaak van ziekte, intoxicatie, maar die heeft veel gezichten. het lichaam houdt nooit op met het detoxen. Als het daar ook maar een paar minuten zou mee ophouden, is het met ons gedaan… Maar als we het hebben over de noodzaak van detoxen, gaat het over het zoeken van wegen om ons te ontdoen van toxines die erin geslaagd zijn “te blijven plakken” en die niet tijdig het lichaam verlaten hebben.

In onze laatste voordracht verwezen we naar Aterhov die het een beetje aanschouwelijk probeert te maken in “Rauw Eten”, waar hij de echte mens afweegt tegen de valse mens. Ja, iedereen heeft een stukje valse mens die men met zich meedraagt: teveel water dat niet thuishoort in het lichaam, teveel vetweefsel, teveel niet uitgedreven darminhoud, opgehoopt slijm, verschillende deposits in organen, in aders, in galblaas of nieren… Zou het mogelijk zijn dat die mooie ronde persoon van 90 kg in feite een sukkelaar van 45 kg echte mens is die dag en nacht rondsleurt met een belastend stuk valse mens van 45 kg? Probeer het eens voor te stellen. De proporties kunnen verschillen. Het kan meer of minder zijn, maar zelfs als het maar 30 kg is, waarmee je dag en nacht rondloopt… dan is dat een hele opdracht. En daarom heeft detoxen veel namen: weg met dat overtollig gewicht aan valse mens – op zijn minst toch al een beetje… Hopelijk was de voordracht verhelderend en aanmoedigend. En we gaan door met de serie Natuur & gezondheid.

Leukocytose en verhitte voeding

In 1930 werd er onderzoek gedaan om het effect van voedsel (gekookt/bewerkt vs. rauw/natuurlijk) op het immuunsysteem aan te tonen. Het werd getest en gedocumenteerd aan het Instituut voor Klinische Chemie in Lausanne, Zwitserland, onder leiding van Dr. Paul Kouchakoff.

De ontdekking van Dr. Kouchakoff had betrekking op de leukocyten (de witte bloedcellen). Er werd vastgesteld dat nadat een persoon gekookt voedsel heeft gegeten, zijn/haar bloed onmiddellijk reageert door het aantal van deze cellen te verhogen. Een toename van het aantal leukocyten na het eten is een bekend fenomeen dat ‘spijsverteringsleukocytose’ wordt genoemd.

Aangezien digestieve leukocytose altijd werd waargenomen na het eten, werd dit als een normale fysiologische reactie beschouwd. Niemand wist waarom het aantal witte bloedcellen zou stijgen. Het leek een stressreactie te zijn – alsof het lichaam reageerde op iets schadelijks, zoals de blootstelling aan giftige chemicaliën, een infectie of een soort trauma.

Bij het bestuderen van de invloed van voedsel op menselijk bloed deden ze een opmerkelijke ontdekking. Ze ontdekten dat het eten van rauw voedsel, of voedsel dat bij lage temperaturen werd bereid, geen enkele reactie in het bloed veroorzaakte. Maar, als een voedingsmiddel boven een bepaalde temperatuur was verwarmd (uniek voor elk voedingsmiddel), of als het voedingsmiddel werd verwerkt (geraffineerd, als er chemicaliën werden toegevoegd, enz.), veroorzaakte dit altijd een stijging van het aantal witte bloedcellen in het bloed.

De onderzoekers noemden deze reactie “pathologische leukocytose”, omdat het lichaam reageerde op sterk veranderd voedsel. Ze testten veel verschillende soorten voedsel en ontdekten opnieuw dat als voedsel niet oververhit of geraffineerd was, ze zo’n reactie niet veroorzaakten. Het lichaam zag ze alleen als ‘vriendelijk voedsel’. Als deze zelfde voedingsmiddelen echter op een te hoge temperatuur werden verhit zoals bij bakken of frituren, veroorzaakten ze een negatieve reactie in het bloed, een reactie die alleen wordt gevonden wanneer het lichaam wordt door een ziekteverwekker wordt belaagd of een soort trauma ervaart.

De ergste overtreders van allemaal, verhit of niet, waren geraffineerde, bewerkte voedingsmiddelen (zoals witte bloem of witte rijst), voedingsmiddelen die waren gehomogeniseerd (een proces waarbij het vet in melk wordt onderworpen aan kunstmatige suspensie), voedingsmiddelen die waren gepasteuriseerd (flash-verwarmd bij hoge temperaturen om bacteriën te doden – ook in melk), of voedsel dat was geconserveerd met chemicaliën om bederf tegen te gaan of om de smaak of textuur te verbeteren.

Met andere woorden, voedingsmiddelen die de grootste boosdoeners waren, waren die welke waren veranderd van hun oorspronkelijke staat. Goede voorbeelden van schadelijke voedingsmiddelen zijn alle vormen van verhit vet, gepasteuriseerde melk, chocolade, margarine, suiker, snoep, witte bloem en gewoon zout. De onderzoekers ontdekten dat als deze gewijzigde, chemisch verbeterde voedingsmiddelen grondig werden gekauwd, de schade aan het bloed zou kunnen worden verminderd. Bovendien was een andere verbazingwekkende bevinding dat als een deel van hetzelfde rauwe voedsel wordt gegeten met zijn gekookte tegenhanger, de pathologische reactie in het bloed wordt geminimaliseerd. De moraal van het verhaal is echter niet om manieren te vinden om ze minder schadelijk te maken, maar om deze onnatuurlijke, bewerkte voedingsmiddelen helemaal te vermijden. Vervang ze voor een optimale gezondheid door heerlijke, complete rauwe voedingsmiddelen.