Maand: april 2023

Wanneer Vasten

Ik heb jaren uitgekeken naar een geschikte vastenaccommodatie, maar heb die nooit gezien. Er zijn wel kuurhuizen waar allerlei behandelingen en trainingen lopen maar een plaats waar vasten in de geest van Shelton en Mosséri het recept is, was er niet tot zover. Maar Rosie heeft de stap gezet en nodigt mensen uit om onder haar hoede en door haar ervaring te vasten in Zuid Frankrijk… Onderaan vind je de folder met de hele uitleg.
Tegelijk is Vasten één van de vijf pijlers van het systeem van Dr. Walker, zoals hij het beschrijft in Become Younger. Dat wordt dan ook één van de onderwerpen die volgende zondag op de les “Jonger Worden” – de nalatenschap van Dr.N.W.Walker, aan bod zullen komen.

Vasten is een aanbevolen stap waarbij het lichaam zichzelf sneller kan herstellen tot het hoogste potentieel in geval van een onderdrukte functie.

De meeste mensen, zouden met enorme voordelen, kunnen doen wat veel voorouders deden: 20 dagen vasten! Het medische systeem zou in elkaar stuiken. Iedereen die vast zou een blakende gezondheid hebben. En als ze dan op een rationele manier zouden leven, zouden alle junk food-industrieën in elkaar stuiken.

Het lichaam is zijn eigen genezer, en vasten is de toestand waarbij het zijn prachtige middelen van herstel kan volbrengen. Dus, wanneer functies beschadigd zijn, is vasten het meest aanbevolen om snel en efficiënt te herstellen.

Ook als we gewoon onze werkzaamheid willen verjongen, zodat we op een hoger niveau functioneren, is het advies: 7 tot 10 dagen vasten.

1. Acute ziekten

Acute ziekten zijn ziekten die zelf limiterend zijn. Dit zijn constructieve ziekten waarbij het lichaam haar energieën herschakelt naar een meer aanbevolen gebruik. Het lichaam ondergaat een buitengewone ontgifting, zodat het lichaamsherstel kan beginnen. De ziekte kan in een fractie van tijd beëindigd worden,als men begint met vasten. Dit is aangewezen, omdat er meestal een verlies van honger is wanneer men ziek wordt. Het lichaam spreekt al zijn energieën aan.

Verteringsenergieën en diegene die daarmee gepaard gaan kunnen bewaard worden voor buitengewone herstelwerken. Het lichaam stopt met honger hebben en kanaliseert zijn krachten. Wie verkeerdelijk eet, wanneer hij ziek is, zal meer lijden dan wie vast. En wie de symptomen onderdrukt door medicatie in te nemen, zal een langere herstelperiode nodig hebben, als hij dan al herstelt.

Onderdrukking door medicatie kan tot een chronische ziekte leiden. Zieken hebben er dan nog een probleem bovenop, namelijk medicatie. Inderdaad, medicatie, evenals verder gezette schending van de natuurwetten, maken van een acute ziekte een chronische toestand.

> Daarom, elke ziekte, is een aanbevolen conditie om te vasten.

2. Overgewicht en obesitas

Obesitas en overgewicht zijn pathologisch. Obesitas is meer dan gewoon overgewicht. Het is een voorbode voor ernstige ziektebeelden, het is het topje van de ijsberg.

We gaan niet verder op de onderliggende oorzaken van obesitas in. Ons doel is om obesitas te behandelen als één van de toestanden die vasten aanbevelen.

Obese mensen zijn meestal zeer toxisch. Veel van hun vetdepots met vergiften zijn opgeslagen in het lichaam. Sommige van deze vetcellen werden overweldigd door hun gifinhoud en zijn ingekapseld in verhard weefsel om hun giftige inhoud in quarantaine te zetten. Ze worden vetgezwellen genoemd, omdat het kleine vetcel tumoren zijn.

Ze geven de huid een honigraat-uiterlijk en worden dikwijls cellulitis genoemd.

Mensen met overgewicht zouden eerst moeten vasten om te ontgiften en ten tweede om uit hun gevangenis van vet te ontsnappen. Vet beschadigt geestelijke en lichaamsprestaties net als vergiften.

Vasten staat toe dat dikke mensen drastisch gewicht verliezen. Ik heb vrouwen van 100 kilo naar 60 tot 70 kilo zien verminderen in drie maanden afwisselend vasten, sappen, groenten, fruit.

3. Toxine verzadiging

Aan een beslagen tong zie je het bewijs van toxine verzadiging. Andere bewijzen van ‘de emmer loopt over’ zijn pafferige ogen, jeukende ogen, rode ogen, een loopneus, verstopte sinussen, een larynx vol met slijm, een zere keel, hoofdpijn, pijn, depressie, gebrek aan energie en een voortdurende vermoeidheid, slijmhoest, gezwollen enkels, polsen en vingers, een stinkende adem, en een ganse reeks andere symptomen. Bijna elk ongemak is veroorzaakt door toxicose, ofwel genoemd intoxicatie.

Vasten zal het lichaam helpen zijn zenuwenergie te herwinnen en zichzelf te ontgiften.

4. Verminderde en energieloze conditie

Dit is een algemene klacht. Het feit, dat mensen constant koffie drinken, soft dranken gebruiken, stimulerende medicatie en andere ‘opkikkers’ nemen, is een overvloedig bewijs van hoe algemeen energieloos de doorsnee mens is. Deze mensen beseffen niet dat deze overvloed van drugs – legaal of illegaal – hen nog een stapje meer de put in duwt, tot ze in een nieuwe “genezingscrisis” terecht komen.

Vasten maakt het voor het lichaam mogelijk om te ontgiften en de zenuwenergieën te herstellen.

Fysieke energieën zullen er zijn, maar het lichaam zal niet veel van deze energie genereren, tenzij je veel beweegt. Het lichaam creëert energieën om te voldoen aan de behoeften die men ervan vraagt.

Oefening is niet alleen een vraag naar meer energie, maar als een betrekkelijke hoeveelheid van de energie gebruikt wordt voor bijvoorbeeld push-ups en andere actieprogramma’s, dan zal het lichaam spieren ontwikkelen om te voldoen aan de vraag naar meer kracht.

5. Depressie

Ongeveer een derde van de bevolking zit in een sluimerende depressie. Veel mensen houden zich haaks met verdovende middelen – kalmeermiddelen.

De meesten beginnen met medicatie en worden verslaafd, volgens de regel, aan medicatie voorgeschreven door hun artsen. Medicatie is een ‘immuniteitsonderdrukker’ en verlaagt de functionaliteit van het organisme. Wanneer men regelmatig medicatie neemt, stikt het lichaam niet alleen in de vergiften die het toegediend krijgt, maar in zijn eigen afvalstoffen. Alhoewel het lichaam constant afval en medi-catie verwijdert, is het nooit gelijk aan de taak, en raakt het oververzadigd.

Zet de stap voor een nieuwe episode in je leven…

Is het de schuld van de koolhydraten

Maakt suiker dik ? 

Petr Cech in “Fruit can save your ass“

Suiker wordt vaak verweten dat het mensen met overgewicht maakt. Er is bijna een oorlog tegen suiker; sommigen vermijden het alsof het een soort ongedierte is. Velen zullen tegenwoordig eiwitrijke en suikerarme diëten volgen in een wanhopige poging om af te vallen, maar het leidt maar al te vaak tot verlies van gezondheid. Maar is het echt de suiker die we de schuld moeten geven van overgewicht, en wat is mijn ervaring na meer dan 14 jaar een dieet te hebben gevolgd dat bestaat uit 80-90% van de geconsumeerde calorieën onder de vorm van koolhydraten? Nou, ik stel voor dat je kijkt naar het onderzoek van de prominente Deense professor in voedingswetenschap, Arne Astrup. Samen met twee collega’s heeft hij in 2003 een artikel geschreven met de titel ‘Koolhydraten maken niet dik’. In het artikel gaat Arne Astrup in op de hoax over suiker en de epidemie van obesitas. Suiker wordt naar eigen zeggen bijna nooit omgezet in vet in het menselijk lichaam. Zelfs als we meer eten dan onze energiebehoefte en we onze glycogeenvoorraden aanvullen, zal ons lichaam de oxidatie van suiker verhogen en de oxidatie van vet verminderen en vet gaan afzetten in vetweefsel (vetcellen). Mijn ervaring is dat als ik alleen fruit en groenten eet met een hoog watergehalte en een laag vetgehalte, zoals meloenen, mango’s, papaja’s, nectarines of sinaasappels, het voor mij simpelweg onmogelijk is om dik te worden, hoeveel ik ook eet. Simpel gezegd, niemand kan mogelijk alleen fruit met een hoog watergehalte zoals watermeloenen eten en dik worden, ongeacht hoeveel ze in hun maag kunnen stoppen. Maar als ik meer geconcentreerd fruit eet, met een lager watergehalte en een hoger caloriegehalte, zoals bananen en dadels, en ik eet veel meer dan mijn energiebehoefte, dan kan ik een klein beetje aankomen in de vorm van vet. Het is waarschijnlijk niet omdat de suiker wordt omgezet in vet, maar omdat elk fruit wat vet bevat en dit vet zal worden afgezet in vetweefsel als we veel meer eten dan onze energiebehoefte is en onze glycogeenvoorraden maximaal vullen. Maar overgewicht krijgen op een dieet met vers, sappig fruit en een laag vetgehalte klinkt mij als sciencefiction in de oren, ook omdat ik nog nooit iemand heb ontmoet die dit voor elkaar heeft gekregen.

en de suikerspiegel bij het eten van fruit ? 

Ik heb er nooit bij stilgestaan ​​dat het eten van fruit problemen met je bloedsuikerspiegel kan veroorzaken. Maar op een dag werd mij gevraagd door een van mijn vrienden, die een boek had geschreven over hoe je je bloedsuikerspiegel kunt stabiliseren, of ik mezelf een dag lang kon testen en bloedsuikermetingen kon doen.

Ik moet zeggen dat ik een beetje nieuwsgierig was toen ik mijn bloedsuiker begon te meten: wat zouden de waarden zijn? ‘S Avonds, toen ik klaar was met de laatste meting, was ik een beetje verrast. Niet omdat de waarden te laag of te hoog waren. Ze waren gewoon normaal, het laagst voor de maaltijd met 4,8 mmol/L en het hoogst na de maaltijd met 5,6 mmol/L. Nadat ik de metingen aan mijn vriendin had teruggegeven, vertelde ze me dat een dieet met veel fruit en groenten en weinig vet het beste dieet was dat ze ooit had gezien om een ​​stabiele bloedsuikerspiegel te behouden, aangezien ze al vele jaren met verschillende diëten had geëxperimenteerd om de meest optimale te vinden.

Als er sprake is in dat artikel van “suiker”, gaat het niet om geïsoleerde industriesuiker, maar om de natuurlijke suikers, zoals ze in fruit voorkomen. Natuurlijke suikers in combinatie met hun natuurlijke drager, reageren in het lichaam compleet verschillend tov geïsoleerde suiker.

Het Appeldieet

Als we kennis maken met de hervormers op het vlak van voedingswijze en gezondheidsinzichten, kunnen we niet om Maximilian Bircher-Benner heen. Hij wordt gezien als de pionier die verbanden onderzoekt en verbanden legt. Ziekte moet altijd een diepere grond hebben. Als voedingshervormer schreef hij geschiedenis, ondanks dat hij door zijn tijdgenoten werd belachelijk gemaakt.

In 1904 opende hij een privékliniek van vijf verdiepingen en zestig bedden op de Zürichberg, niet ver van het Dolder Grand Hotel. Met zijn grote ramen en balkons met prominente zonwering lijkt het ruime gebouw een klein kasteel. In die tijd heette de nieuwe kliniek ‘Lebendige Kraft’ – levende kracht – en bood ze gasten een behandeling aan die bekend staat als ‘ordinale therapie’.

Dat Dr. Maximilian Bircher-Benner een voorwerp van spot en kleinering was onder zijn collega’s was triest, maar misschien niet verrassend, want Maximilian Oskar Bircher-Benner was bij zijn geboorte al een beetje een buitenstaander. Geboren op 22 augustus 1867, was hij een te vroeg geboren baby, mager en zwak, en werd hij tot aan zijn adolescentie overschaduwd door zijn oudere broer. Toen zijn vader, een boerenzoon die zich had opgewerkt om notaris te worden, garant stond voor failliete vrienden, verloor de familie praktisch van de ene op de andere dag alles en werd ze buitengesloten door de burgerlijke samenleving. De vader pakte de fles en er brak een storm uit over een vredig gezinsleven.

Het sanatorium werd geadverteerd als een ‘vechtinstituut’ tegen de ‘verslechtering van de constitutie van de menselijke cultuur’. Gerenommeerde Duitse schrijvers Thomas Mann en Hermann Hesse, musici als violist Yehudi Menuhin, dirigent Hans Rosbaud, staatslieden en societyvrouwen: allemaal waren ze hier te gast. De kliniek werd een mekka voor natuurgeoriënteerden, en verkreeg over de hele wereld een onvergelijkbare reputatie.

Het leven in de Bircher-Benner-kliniek was onderworpen aan een strikt regime. Bij het aanbreken van de dag stonden de gasten op. Regelmatige wandelingen door het nabijgelegen bos maakten deel uit van het programma, evenals tuinwerk, gymnastiek en spel. Koude baden en massages waren een integraal onderdeel van de behandeling, net als Max Bircher-Benners appeldieet, de huidige muesli, die werd gezien als remedie voor spijsverteringsproblemen en migraine. In 1909 beschreef Thomas Mann zijn verblijf op Zürichberg als volgt: “Mijn hardnekkige spijsvertering verbeterde opmerkelijk zoals nooit tevoren. En het verblijf werd aangenaam gemaakt door vriendelijk gezelschap en de prachtige ligging van de instelling. Het licht op bepaalde avonden zal in mijn geheugen gegrift blijven. “

Hoewel Max Bircher-Benner werd verbannen uit de medische kringen van Zürich, verwierf hij een internationale reputatie onder kruidendokters. Zijn geschriften werden gepubliceerd in Berlijn en Sint-Petersburg, en hij woonde met zijn zevenkoppige gezin in een van de hogere klassen van Zürich. Afzien van vlees en alcohol, heeft zijn professionele leven nooit gescheiden van zijn privéleven. Zijn zus was de hoofdhuishoudster van het sanatorium; zijn zonen werkten later als artsen; en zijn dochters gaven dansgymnastiek en runden het boekbindersatelier. De onderliggende overtuiging was dat in harmonie met de natuur leven en in alle dingen matigheid betrachten, de hoeksteen van een lang leven was. De zaken bloeiden en Max Bircher-Benner werd een van de beroemdste burgers van Zwitserland.

Max Bircher-Benner vond niet alleen de muesli uit, hij vormde ook het beeld van een nieuwe, holistisch denkende arts. Zijn focus richtte zich al vroeg op interne geneeskunde; een diagnose was altijd gericht op het vinden van de onderliggende oorzaken van een ziekte, en zijn behandeling was een poging om deze aan te pakken. Zijn stokpaardje was het groene blad; volwaardige plantaardige voeding, en dynamisch leven. In een commentaar op zijn eigen praktijk schreef hij: “Het is sneller om een ​​recept uit te schrijven dan om een ​​patiënt zijn eigen stoornis uit te leggen, hem te instrueren over voeding en een gedisciplineerde levensstijl, en hem voor de uitvoering ervan te winnen.”

Max Bircher-Benner

Van buitenstaander tot dieetpionier

De Zürichse arts Max Bircher-Benner was een echte pionier die de conventies van zijn tijd uitdaagde, niet in de laatste plaats met de uitvinding van zijn befaamde BIRCHER-muesli.

Het was een kwestie van leven en dood. Röntgenfoto’s waren nog niet uitgevonden, maar de symptomen waren duidelijk: de maag van de vrouw was sterk vergroot en bijna verlamd. Ze kon zich nauwelijks bewegen en was al heel lang niet meer uit bed gekomen. Haar darmen functioneerden niet meer; alles wat ze at moest er weer uit. Haar doktoren waren ten einde raad. Ze hadden haar in de steek gelaten. Het was 1895. In die tijd oefende Maximilian Oskar Bircher-Benner geneeskunde in Zürich-Aussersihl, een industriële wijk die voornamelijk werd bevolkt door arbeidersgezinnen. Omdat hij zijn patiënt niet wilde opgeven, vroeg de jonge dokter een vriend van hem – een kruidkundige en vegetariër – om advies. Zijn vriend stelde voor om het dieet van de vrouw over te schakelen van de gewoonlijk voorgeschreven gekookte puree naar rauwe groenten en fruit. Academisch geschoold, was Bircher-Benner sceptisch: in die tijd werd ongekookt voedsel zowel als onverteerbaar als een bron van infectie beschouwd.

Maar de vrouw was stervende. Dit zou haar laatste kans kunnen zijn, zelfs als Bircher ervan overtuigd was dat niemand iets voor haar kon doen. Op slechts 28 jaar moest Max Bircher-Benner de gevestigde geneeskunde heroverwegen; want toen hij zijn patiënt behandelde met een dieet van fruit, salades, noten en groenten, kreeg ze haar kracht terug en herstelde ze feitelijk binnen een paar weken. Tegen alle verwachtingen in begonnen haar maag en darmen weer normaal te functioneren en de vrouw leefde nog vele jaren. Bircher-Benner beschreef wat hij over dit voorval had gedacht veel later: “Ik was verbaasd – en tegelijkertijd verpletterd. De vegetariër had de overhand gehad, en had de arts een lesje geleerd. “

Dit was geen op zichzelf staand geval. Max Bircher-Benner herkende iets dat zowel zijn werk als zijn hele leven vorm zou geven. Vanaf dat moment was hij ervan overtuigd dat rauw vegetarisch voedsel helende eigenschappen had. Vegetarisme werd zijn credo, een grote afwijking van de gevestigde diëtisten van zijn tijd: in plaats van tuberculosepatiënten een dieet voor te schrijven met melk, eieren en vlees, vroeg hij hen om ongekookt voedsel te eten.

Vijf jaar later presenteerde hij trots zijn inzichten aan de Zurichs Medical Society, en niet zonder hoge verwachtingen. Maar wat voor hem volgde was een tragische afgang in plaats van een triomfantelijke overwinning. De Society lachte om zijn ideeën en sloot hem buiten. Net als na een excommunicatie werd Max Bircher-Benner een buitenstaander – een zonderling die er niet bij hoorde. en dat is tot vandaag geen millimeter veranderd…

Bircher-Benner’s beroemde uitvinding

Tegenwoordig is de uitvinding van Bircher-Benner over de hele wereld bekend. Alomtegenwoordig in supermarkten, in de keukenkasten van alle niveaus van de samenleving, als onderdeel van de ontbijtbuffetten in hotels, cafés, bakkerijen, restaurants en kantines, is muesli een hoofdbestanddeel van velen hun dagelijkse voeding. Alleen, het draagt zijn naam, maar niet zijn concept. De typische Birchermuesli is een mengsel van een kleine hoeveelheid vers geweekte en vers geplette haver, overvloedig begeleid met geraspte appel en sappige peren, noten, gedroogd fruit en zaden en occasioneel wat honing – of een keuze daaruit. Er zijn talloze manieren om het te bereiden.

Birchermuesli is een van de weinige Zwitserse gerechten die over de hele wereld populair zijn. Hoewel het misschien triviaal lijkt, is het misschien wel een van de belangrijkste bijdragen van Zwitserland aan een postmoderne levensstijl. En daardoor is “Müesli” (een andere naam voor fruitMOES of vruchtenbrei) een van de weinige Zwitserse woorden geworden die in de canon van echt internationale termen zijn opgenomen, die overal begrepen worden. We zouden zelfs kunnen zeggen dat de muesli de bijdrage van Max Bircher-Benners aan een betere wereld was.

Om zijn avant-garde denken te begrijpen, moeten we niet vergeten dat vlees koning was in zijn tijd. Geen maaltijd was echt compleet zonder snuiten, poten of gezouten vlees. Groenten werden gezien als waardeloze bijgerechten, en zowel door het publiek als door de medische beroepsgroep bespot. Max Bircher-Benner onderzocht echter het samenspel van voedsel, het menselijk lichaam en de samenleving grondig. Hij beschouwde een overdreven toegeven aan voedsel als een metafoor voor ziekte en maatschappelijk verval. Terugkijkend op zijn werk, kunnen zijn inspanningen worden beschouwd als een stimulans voor het gezondheidsbewustzijn. Hoe dan ook, hij wordt gezien als een pionier van een denkwijze die verbanden onderzoekt en verbanden legt. Als dieethervormer schreef hij geschiedenis, ondanks dat hij door zijn tijdgenoten werd bespot.