In vorige brief hebben we ons de vraag gesteld waarom reumatoïde artistiek in de westerse wereld zo’n omvang neemt en het leven van miljoenen mensen tot een hel maakt. Eén van de antwoorden hierop vinden we in verhoogde intestinale doorlaatbaarheid.
De darm vormt een effectieve barrière om de darminhoud van het inwendige van het lichaam te scheiden en ongewenste infiltratie uit te sluiten. Slechts een enkele laag scheidt het individu van enorme hoeveelheden antigenen (vreemde eiwitten) van zowel voedings- als microbiële oorsprong. Het darmslijmvlies absorbeert en verteert voedingsstoffen, waardoor grote complexe moleculen worden omgezet in kleine, eenvoudige. Normaal gesproken mogen alleen de kleine moleculen de darmwand passeren, terwijl de grote moleculen die als antigenen kunnen werken en immuunreacties veroorzaken, een beperkt vermogen hebben om erdoorheen te gaan. Infecties en toxines kunnen gaten in deze barrière veroorzaken en ervoor zorgen dat grote moleculen in het bloed terechtkomen. Deze toestand van verhoogde intestinale permeabiliteit wordt een ‘lekkende darm‘ genoemd. Van patiënten met inflammatoire artritis is aangetoond dat ze een ontsteking van het darmkanaal hebben, resulterend in verhoogde permeabiliteit (Baillieres Clin Rheumatol 10: 147, 1996).
De grootste hoeveelheid lymfoïde weefsel in het lichaam wordt geassocieerd met de darmen. Dit weefsel beschermt het lichaam tegen antigenen die wel door de darmbarrière komen. Helaas kan een ongezond voedingspatroon – te veel vet, cholesterol en dierlijke eiwitten – het vermogen van het lymfoïde weefsel om binnendringende antigenen die de darmwand bereiken, vernietigen.
Het is bekend dat vasten de doorlaatbaarheid van de darmen vermindert, waardoor de darm ‘minder lek’ wordt. Dit kan een van de redenen zijn waarom is aangetoond dat vasten dramatisch voordeel oplevert voor patiënten met reumatoïde artritis (Scand J Rheumatol 1982; 11 (1): 33-38). Wanneer patiënten na het vasten terugkeren naar een dieet met zuivelproducten, wordt de darm meer doorlaatbaar en keert de artritis terug. Een ongezond voedingspatroon dat zuivelproducten en andere dierlijke producten bevat, veroorzaakt ontsteking van de darmoppervlakken en verhoogt daardoor de doorgang van voedings- en / of bacteriële antigenen (Br J Rheumatol 33: 638, 1994). Een veganistisch dieet (zonder dierlijke producten) blijkt de fecale microbiële flora bij reumatoïde artritispatiënten te veranderen, en deze veranderingen in de fecale flora zijn geassocieerd met verbetering van de artritisactiviteit (Br J Rheumatol 36:64, 1997).
Naast het feit dat het geen dierlijke producten bevat, moet het dieet ook een zeer laag vetgehalte hebben voor maximale voordelen. Vet in de voeding heeft een toxisch effect op de darmen van proefdieren en veroorzaakt letsel waardoor de doorlaatbaarheid van de darmen toeneemt, waardoor meer antigenen het lichaam kunnen binnendringen (Pediatr Res 33: 543, 1993). Het voeren van diëten met een hoog cholesterolgehalte aan jonge dieren verhoogt ook hun “lekkende darm” (J Pediatr Gastroenterol Nutr 9:98, 1989; Pediatr Res 21: 347, 1987). Die veganistische diëten die artritispatiënten niet hebben geholpen, bevatten veel plantaardige oliën, waarvan bekend is dat ze de darmintegriteit beschadigen.
Een gevaarlijke paradox bij de behandeling van artritis is dat de medicijnen die het meest worden gebruikt om artritis te behandelen, toxines zijn voor deze darmbarrière. Alle algemeen gebruikte niet-steroïde ontstekingsremmers (zoals Advil, Motrin, Naprosyn, enz.), behalve aspirine en nabumeton (Relafen), worden in verband gebracht met een verhoogde darmpermeabiliteit bij de mens. Hoewel dit op korte termijn omkeerbaar is, kan het na langdurig gebruik maanden duren voordat de barrière verbetert. (Baillieres Clin Rheumatol 10: 165, 1996).
Vreemd eiwit in het lichaam
Via de “lekkende darm” komen vreemde eiwitten uit voedsel en bacteriën in de bloedstroom. De voedingseiwitten worden door het lichaam herkend als ‘niet eigen’ – als iets schadelijk, net zoals het de eiwitten van virussen, parasieten en bacteriën als lichaamsvreemd herkent. Vervolgens maakt het antistoffen tegen deze indringers. Verhoogde niveaus van antilichamen tegen darmbacteriën en voedsel zijn gevonden bij verschillende vormen van inflammatoire artritis (Rheumatol Int 1997; 17 (1): 11-16; Clin Chim Acta 203: 153, 1991).
Antigeen-antilichaamcomplexen
Een “lekkende darm” kan leiden tot de vorming van grote complexen, bestaande uit antilichamen en het vreemde eiwit (antigenen) in het bloed (Curr Opin Rheumatol 10:58, 1998; Ann Prog Clin Immunol 4:63, 1980). Het gezonde lichaam heeft mechanismen die deze grote complexen gemakkelijk uit het bloed verwijderen. Bij sommige mensen overleven deze complexen echter, omdat ze te snel worden gevormd om volledig te worden verwijderd en / of de verwijderingsmechanismen onvoldoende zijn om de last te dragen. De hardnekkige complexen worden vervolgens uitgefilterd door de kleinste haarvaten van het lichaam die in de gewrichten, huid en nieren worden aangetroffen. Deze complexen zitten vast in de haarvaten en veroorzaken een ontstekingsreactie, zoals een splinter die in de huid vastzit.
Moleculaire nabootsing
Een ander lot van de vreemde eiwitten is dat ze ervoor kunnen zorgen dat het lichaam antilichamen aanmaakt die niet alleen specifiek zijn voor dat vreemde eiwit, maar ook een interactie aangaan met vergelijkbare menselijke eiwitten. Dit mechanisme staat bekend als moleculaire mimiek. Het lichaam valt zichzelf aan en de resulterende ziekten worden auto-immuunziekten genoemd. Reumatoïde artritis, lupus, artritis psoriatica, spondylitis ankylopoetica en de andere inflammatoire vormen van artritis zijn auto-immuunziekten.
Moleculaire nabootsing bij reumatoïde artritis is geïdentificeerd met koemelk. Een analyse toonde aan dat de aminozuurresiduen 141-157 van runderalbumine in wezen dezelfde waren als de aminozuren die worden aangetroffen in menselijk collageen in de gewrichten (Clin Chim Acta 203: 153, 1991). De antilichamen die worden gesynthetiseerd om de vreemde koemelkeiwitten aan te vallen, vallen uiteindelijk de gewrichtsweefsels aan vanwege gedeelde aminozuursequenties tussen het kraakbeen en de melkeiwitten, die het antilichaam moet aanvallen.
Gezondheid is in feite een eenvoudig onderwerp. Maar wanneer we ons beginnen te verdiepen in de onderliggende mechanismen, en waarom het lichaam zo reageert, komen we tot verbazende conclusies. In onze volgende brief gaan we kijken naar het verdedigingssysteem van het lichaam. Dat is een andere sleutel in de Artritis-strategie.
Alles wat je moet weten over hoe reumatische aandoeningen stop te zetten en om te keren, vind je in het boek en de werkmap Reuma, natuurlijk genezen, gedrukt of digitaal.
Mensen hebben vragen en willen antwoorden. Die kunnen ze krijgen. Op basis van vragen die werden gesteld, wordt volop gewerkt aan Module Q – Questions / Vragen&Antwoorden. Blijvend interessant voor u die de Natuurlijke Gezondheid wilt begrijpen. Het eerste nummer kan afzonderlijk worden aangevraagd worden via de Herbômont-winkel of via Natur-El (9 euro). De bundel : Module Q kost 30 euro.
Weer een supergoed artikel…..schitterend, het opfrissen van dingen die je denkt te weten, maar dit lezen
is weer een bron van info !
Dank u voor het delen van zoveel kennis en wijsheid !