De dikke darm is ongeveer 1,5 m lang met een diameter van 7 tot 8 cm. De buitenwand bestaat uit drie opeenvolgende lagen spiervezels die peristaltiek mogelijk maken, waardoor de ontlastingskom vooruitgaat. De binnenwand heeft twee lagen. Een slijmvlies waarvan het oppervlak in contact met de inhoud van het colon wordt versterkt door plooien, villi en microvilli. Een submucosa bestaande uit bindweefsel met een groot aantal haarvaten. Het vaatstelsel van de dikke darm komt voort uit de zijtakken van de abdominale aorta. De corresponderende peritoneale aderen voegen zich bij de poortader die vervolgens veneus bloed naar de lever transporteert.
Alles wat het spijsverteringskanaal stroomopwaarts niet heeft verteerd, komt in de dikke darm terecht, in het bijzonder de plantenvezels (cellulose, hemicellulose) en het chlorofyl dat wordt bewaard door zijn zeer resistente cytoplasmatische membraan. De dikke darm is de thuisbasis van micro-organismen die dankzij bacteriën de ultieme spijsverteringstaak met buitengewone efficiëntie volbrengen.
We praten over de darmflora. Dit zijn onze vrienden. Ze koloniseerden geleidelijk het terminale segment van ons spijsverteringskanaal in de dagen, weken en maanden nadat we waren geboren. Ze zijn zeer talrijk: onze dikke darm herbergt naar schatting 100.000 miljard bacteriën.
Zodra onverteerde voedselresten in de dikke darm terechtkomen tijdens de eerste fase van hun doorvoer door het spijsverteringskanaal, gaan onze bacteriën aan het werk. Deze producten verteren, breken af, hydrolyseren, transformeren, recyclen. .. .
Deze actie heeft een naam: fermentatie. Tijdens deze intense colonfermentatie worden gassen (waterstof, methaan, koolstofdioxide) geproduceerd die op natuurlijke wijze worden geëlimineerd. Dit zijn de winden.
Maar de bacteriële flora verteert niet alleen het colonsubstraat. Het heeft nog een andere beslissende functie: het speelt een beschermende rol door ziektekiemen zo tegen te gaan dat ze in een populatie met zo’n lage dichtheid behouden blijven dat ze geen gevaar voor ons vormen.
De competitie tussen onze endogene bacteriële flora en ongewenste kiemen vindt plaats op het niveau van adhesiereceptoren aan het darmslijmvlies. Onze bacteriën bezetten het land op een manier die niet toelaat dat de pathogene kiemen die we binnenkrijgen onze gezondheid schaden. Onze bacteriën zijn echter tot op zekere hoogte tolerant: ze tolereren pathogene kiemen op een zeer laag populatieniveau, en onze gastheercolon is als een gezonde drager.
Dit fenomeen heeft gevolgen bij het nemen van antibiotica (en andere antibiotische stoffen), die de darmflora verstoren: in een paar uur tijd vermenigvuldigt de pathogene stam die in de dikke darm slapend aanwezig was zich, waardoor een darmafbraak door reactie veroorzaakt. Daarom is het noodzakelijk om de dikke darm na antibiotica opnieuw te cultiveren om de regeneratie van onze flora te stimuleren.
Het wordt traditioneel gedaan met melkzuurfermenten. Maar je kunt het ook doen met chlorella die extreem rijk is aan chlorofyl! Het chlorofyl van chlorella heeft inderdaad het vermogen om de endogene darmflora te regenereren, in het bijzonder de bifidobacterie.
Chlorofyl is een bifido-actieve voorloper (of een element met een bifido-achtige werking). Door bij te dragen aan het opnieuw enten van het spijsverteringskanaal wanneer de natuurlijke flora wordt aangetast bij het nemen van bepaalde medicijnen (inclusief antibiotica), heeft chlorella, rijk aan chlorofyl, een probiotische werking: in de betekenis ten gunste van, de biotische uitdrukking van de ontwikkeling van levende wezens.
Deze eigenschap van chlorella is welkom in gevallen van diarree, ongeacht de oorzaak: het nemen van drastische laxeermiddelen, voedselvergiftiging, reizigersdiarree tot … van ‘bacteriële of parasitaire (amoeben) oorsprong’.
Voedselvergiftiging neemt toe door de opkomst van collectieve catering en frequente onderbrekingen in de koelketen bij het vermarkten van producten uit de agro-food industrie.
Door de regeneratie van de darmflora te bevorderen, werkt het chlorofyl van chlorella, zoals gezegd, de verspreiding van de betreffende ziektekiemen tegen. Om een voorbeeld te noemen, dat van salmonella. Het werkingsmechanisme bevindt zich in de darm waar salmonella drie toxines afscheidt: endotoxinen, cytotoxinen en enterotoxinen.
Deze toxines dringen de cellen van het darmslijmvlies binnen en veroorzaken een heftige reactie van de laatste onder de toxische aanval, en het is onmiddellijk de ineenstorting: de dikke darm raakt plotseling leeg van zijn inhoud, het eerste teken van de gastro-enteritis.
De behandeling van gastro-enteritis – hier is een indicatie van chlorella waar men op het eerste gezicht niet aan denkt –
Als de endogene flora wordt gestimuleerd, gemobiliseerd door de inname van chlorelia, zijn de bacteriën waaruit het bestaat net zoveel soldaten die hun territorium verdedigen tegen de giftige indringer.
Het slijmvlies blijft behouden. Salmonella vindt geen kans om tot ontwikkeling te komen.
De belangrijkste pathogene bacteriën en de voedingsmiddelen die ze dragen zijn Salmonella (vlees, gevogelte, eieren, zuivelproducten), Listeria monocytogenes (vlees, zeevruchten), Campylobacter jejuni (vlees, gevogelte, rauwe melk, zeevruchten). Bacillus careus (droge producten, groenten), Staphylococcus aureus (gekoelde producten, eieren, zuivelproducten), Clostridium botulinum (groenten, vlees), Clostridium perfringens (vlees, gevogelte, peulvruchten), Escherichia coli (rauw vlees, rauwe melk, gefermenteerd vlees ). Yersinia enterocolitica (rauw vlees, gevogelte, groenten).
Bij al deze intoxicaties zal, naast het therapeutische protocol (het is noodzakelijk om in dergelijke gevallen de medicijnen te nemen), chlorella met groot voordeel worden genomen.
Preventief ook, op gezinsniveau. Voor een eenvoudige picknick, in de zomer, als het warm is, nemen we chlorella om het risico op vergiftiging te voorkomen. Chlorofyl zal ieders darmflora wakker maken door het op oorlogsvoet te zetten, klaar om de strijd aan te gaan met potentieel feestelijke onrustige ziektekiemen.
Chlorella heeft een regulerende rol bij de darmtransit. Hoewel het de darmflora kan regenereren die is aangetast door diarreedebacles, speelt het een tegenovergestelde rol, zonder dat dit een paradox is, wanneer iemand geconstipeerd is. Door de darmomgeving te zuiveren, bevordert het inderdaad de peristaltiek die verantwoordelijk is voor de progressie van de fecale massa in de dikke darm. Chlorella helpt dus om de darm vrij te maken in het geval van accidentele constipatie (veroorzaakt door een verandering in gewoonten, bijvoorbeeld tijdens het reizen, of door zwakte van de buikspier bij bedlegerigheid, ziekenhuisopname) of chronische functionele constipatie.
Er is één aandoening waarbij chlorella hardnekkige constipatie kan helpen voorkomen: zwangerschap. Tijdens de zwangerschap wordt het rectosigmoïde segment samengedrukt door de geleidelijke toename van de omvang van de baarmoeder, wat rectale dyschesie veroorzaakt. Om nog maar te zwijgen van de verhoogde secretie van progesteron die reflecteert op de peristaltische bewegingen door hun amplitude te verminderen. De darm wordt traag tijdens de zwangerschap. Chlorella zal dan meer dan welkom zijn.
Chronische functionele constipatie is nog vervelender wat betreft het permanente auto-intoxicatieproces dat het gevolg is van de strijd tussen de endogene flora en de exogene pathogene kiemen die te lang in de dikke darm stagneren voordat ze worden geëvacueerd. We zijn ons terdege bewust van de stigmata van een dergelijke pathologie: moeilijk ontwaken, beladen tong, korte ademhaling, galachtige en aardse huidskleur, vermoeidheid.
Dit artikel is een onderdeel uit de nieuwe publicatie “De Groene Kracht“. Hierin wordt de rol van de groene factor van de voeding in relatie tot een goede gezondheid bestudeerd – zowel diepgroene groenten als groene voedingsaanvulling. Het boek kan worden gedownload na betaling van 5 euro op de Natur-El-rekening. Aanvragen
Volg je de cursus Natuur&Gezondheid ? Dan ontving je nu de link voor de Module K / Kanker & Chronische ziekten :
