Langer Leven Kan

Als je daaraan twijfelt, heb je Walkers’ “Nooit te oud om Jonger te worden” niet gelezen. Hierin geeft hij vijf peilers waar hij zijn kennis op bouwt. Maar de tijd staat niet stil en doorstaan Walkers’ principes ook vandaag nog de test? Dankzij het terugdringen van de kindersterfte, de verbeterde hygiëne in woon- en werkomgeving, de verbeterde hygiëne in de medische praktijk, de technische vooruitgang in de chirurgie, de manier waarop voedsel wordt geproduceerd en de beschikbaarheid van voedsel, leven we langer. Maar we doen het ook door “de morbiditeitsfase te verlengen”. Met andere woorden, we leven langer, maar zieker.

We gingen vroeger van onbenullige problemen dood – oa door de hulp die werd geboden. Maar dankzij medisch ingrijpen sterven we nu pas jaren later. “De traditionele geneeskunde verhoogt het aantal oude mensen met een slechte gezondheid.” In het ideale geval zouden we echter de levensduur verlengen door de veroudering te vertragen door het begin van achteruitgang te vertragen.

Of is er toch een magische molecule die kan helpen? Sommigen denken die te kunnen vinden in rapamycine, genoemd naar Paaseiland, plaatselijk bekend als Rapa Nui. Dit remt een enzym dat ze TOR noemen, wat een ‘hoofdbepalende factor kan zijn voor de levensduur en veroudering’. De actie van TOR is beschreven als de motor van een “vooruitsnellende auto zonder remmen.”

In plaats van veroudering te beschouwen als langzaam roestend, zou een betere analogie kunnen zijn “een snel rijdende auto die [de] lagesnelheidszone van de volwassenheid binnengaat en zichzelf beschadigt omdat hij niet afremt en niet kan vertragen.” Waarom hebben levende organismen geen remmen? Omdat ze die nooit nodig hebben gehad. “In het wild leven dieren niet lang genoeg om veroudering te ervaren.” De meesten sterven voordat ze zelfs de volwassenheid bereiken. Nog maar een paar eeuwen geleden „was de levensverwachting in Londen minder dan 30 jaar.”

“Daarom moeten levende wezens zo snel mogelijk groeien om met reproductie te beginnen voordat ze sterven door externe oorzaken. De beste strategie is misschien om op volle snelheid te rennen. Maar als we eenmaal de finishlijn zijn gepasseerd, als we de race winnen om onze genen door te geven, gaan we nog steeds in een onhoudbaar tempo vooruit – dankzij dit enzym TOR, dat in onze kindertijd een motor van groei is, maar op volwassen leeftijd kan worden gezien als de motor van veroudering. “De natuur selecteert gewoon de helderste vlam, die op zijn beurt de donkerste schaduw werpt.“

Maar soms moet ons lichaam in onze jeugd, zelfs in onze kinderjaren, het vuur lager zetten. Toen we opgroeiden, waren er geen megamarkten; en periodieke voedselbeperking was voor de ouderen de norm. En dus moesten zelfs jonge mensen soms vertragen, of ze zouden zelfs nooit de reproductieve leeftijd halen. We hebben dus een remmechanisme ontwikkeld. De manier waarop caloriebeperking de levensduur verlengt, lijkt voornamelijk te zijn door de remming van TOR.

Wanneer voedsel overvloedig is, neemt de TOR-activiteit toe, waardoor de cellen in ons lichaam zich gaan delen. Wanneer TOR detecteert dat voedsel schaars is, schakelt het het lichaam in de behoudsmodus, vertraagt ​​het de celdeling en start een proces dat ‘autofagie’ wordt genoemd – van het Griekse auto, wat zelf betekent, [en] fagie, wat betekent eten; autofagie: zichzelf opeten. Ons lichaam realiseert zich dat er niet veel voedsel in de buurt is en begint door onze cellen te snuffelen, op zoek naar alles wat we niet nodig hebben. Defecte eiwitten, slecht werkende mitochondriën – dingen die niet meer werken – en ons lichaam maakt het huis schoon. Ruimt alle rommel op en recycleert het tot brandstof of nieuwe bouwmaterialen, waardoor onze cellen worden vernieuwd.

Caloriebeperking is aangekondigd als een fontein van de jeugd. De potentiële gezondheids- en levensduurvoordelen van een dergelijk dieet kunnen talrijk zijn, maar de tijdelijke symptomen kunnen zijn: een te lage bloeddruk, verlies van libido, onregelmatige menstruatie (of het wegvallen ervan), onvruchtbaarheid, [botverlies], gevoeligheid voor koude, verlies van kracht, langzame wondgenezing en psychische aandoeningen zoals depressie, emotionele afstomping en prikkelbaarheid. Dit zijn symptomen die vooral optreden omdat de persoon dit ondergaat als onprettig, beperkend, zoveel slechter als alles wat men heeft gekend.

Maar er zijn ook andere manieren om aan calorieënbeperking te doen. Om te beginnen kan je heel wat fruit eten om aan 2000 calorieën te komen. Zo kan een fruitdag of een fruitkuur al tegemoet komen aan deze factor. En dat is precies één van de punten van Dr. Walker : vasten, levend voedsel (met veel fruit en groenten, waarvan sommige een negatieve calorieënbalans hebben!). En dan moeten de andere principes van Dr Walker nog toegevoegd worden : dagelijks sap, darmgezondheid, darmsanering, een positieve ingesteldheid, en nog veel andere positieve acties die binnen het bereik van iedereen liggen. Walker kon het weten!