Als ik advies zou geven omtrent de samenstelling van een huisapotheek, zou daar in ieder geval Colloïdaal Zilver in voorkomen. Het heeft zo een wijd toepassingsgebied en gebruiksmogelijkheden, dat het onbegrijpelijk is dat het zo onbekend blijft. Uiteraard moet het dan wel om colloïdaal zilver gaan en niet om een van de tientallen producten die ervoor doorgaan. Mijn idee is dat het vooral om die reden is dat er op internet zoveel ontradende artikels te vinden zijn. Eén van onze kennissen, waaraan ik Colloïdaal Zilver aanbevolen had, ging een beetje surfen en had meteen geen zin meer om het te gebruiken. Hij schreef : “Stefaan, bedankt voor de tip, maar als ik van jou was, zou ik zoiets aan niemand aanbevelen. Ik lees op gerenommeerde sites (ook van universitaire centra) hoe het drinken van CZ kan leiden tot ernstige ziektes en dat alle claims die over CZ worden gemaakt geen enkele wetenschappelijke grond hebben en de wetenschappelijke studies wijzen op de gezondheidsgevaren. Als het dan al gebruikt wordt, zou het alleen uitwendig mogen zijn.”

“Het is me bekend dat er zeer veel artikels te vinden zijn die CZ in een negatief daglicht brengen. Dat kan ik alleen betreuren, want er zijn ook duizenden – wetenschappelijke – verslagen die de unieke kwaliteiten van CZ benadrukken. Over de geschiedenis en de toepassingen van zilver tot 1935 kan heel wat gezegd worden, maar de kwaliteit van CZ zoals dat vandaag kan geproduceerd worden is onbetwist veilig. De problemen zijn er bij de versnelde procedures, waar door middel van toevoegingen op een gemakkelijk manier hoge concentraties worden bereikt. Dus, je moet weten waarover je spreekt. Stuur me gerust uw bronnen, met de beschrijving hoe het onderzoek werd gevoerd en de procedure waarop CZ werd bereid.

“Slechts een klein gedeelte van het toepassingsgebied is uitwendig*, bv tegen huidaandoengen, jeuk of als deodorant, maar minstens 90% van zijn werking kan alleen maar van inwendige opname worden verwacht, met een dosering die aangepast is aan de te behandelen aandoening. Dat kan verschillend zijn, naargelang de klacht – bv een kleine acute aandoening of gaat het om een slepend ziekte. Er zijn bv protocollen voor MS. In het geval van MS wordt in één van de adviezen 300 ml per dag gebruikt. En daar is het effect van de nanopartikels dan blijkbaar dat MS binnen de maand op vakantie gaat…  Ik heb ondertussen meer dan 250 artikels over CZ en dat gaat niet over een heel klein beetje maar over serieuze doseringen, waarvoor het nodig is dat men het zelf aanmaakt. 

• Zelfs al zouden we de toepassingen van CZ beperken tot de uitwendige toepassingen, is zijn verdienste op het niveau van de huid, ogen, oren, neus… op zich al indrukwekkend genoeg om er bij stil te staan en het een kans te geven bij diverse uitwendige aandoeningen.

Ik weet niet op welke basis de conclusies in die informatie die u vond is gemaakt, maar ik ken honderden mensen die het ondertussen al meer dan 10 jaar gebruiken en soms in grote dosissen. 

Wat de grote doorn in het oog is, is dat CZ mensen onafhankelijk maakt van medische diensten en producten en dat een hele markt dreigt in te storten…

Een bezwaar dat soms wordt geuit, is zijn ecologische impact. Ze beweren dat als colloïdaal zilver in de waterwegen en het ecosysteem van het land terechtkomt, het “ecologisch gevoelige” micro-organismen waarvan het milieu afhankelijk is, kan vernietigen. Daarom zeggen ze dat fabrikanten van colloïdaal zilver hun producten moeten registreren, die laboratoriumtests en milieueffectrapporten vereist die honderdduizenden of zelfs miljoenen kosten. In wezen probeert EPA distributeurs van colloïdaal zilver voorgoed failliet te laten gaan door het te duur te maken om legaal colloïdaal zilver te maken en te verkopen.

Ondanks de EPA-retoriek die het tegendeel beweert, is zilver al duizenden jaren overvloedig aanwezig in de natuur. En het is nooit aangetoond dat het schadelijk is voor het milieu. Zelfs als zilver dat uit het milieu is gehaald en door het proces van elektrolyse in kleine deeltjes is verspreid om colloïdaal zilver te maken, en vervolgens via rioleringen of andere middelen in het milieu wordt teruggebracht, is nooit aangetoond dat het enige schade aanricht. Dat komt omdat de minuscule, elektrisch geladen microdeeltjes zilver die in colloïdaal zilver worden aangetroffen, bij terugkeer in het milieu de neiging hebben zich snel te binden met andere stoffen in het milieu, zoals mineralen, zouten en andere natuurlijke stoffen (dit proces heet ” agglomeratie”). Dit bindingsproces neutraliseert de toxiciteit van zilver voor microben en brengt het zilver in wezen terug in zijn natuurlijke staat. Hoorde je trouwens al van de behandeling van rioolwater voor de terugwinning van edele metalen. Het is opmerkelijk hoeveel zilver er door de riolen stroomt… en dat niet alleen van colloïdaal zilver.

EPA negeert deze eenvoudige wetenschap van de middelbare school en claimt het recht om “het milieu te beschermen” tegen onheil door zilver te reguleren volgens de archaïsche FIFRA-pesticidenvoorschriften.

Zoals u kunt zien, wordt colloïdaal zilver tegenwoordig vanuit veel verschillende hoeken aangevallen. De nieuwsmedia noemen het niet eens, behalve af en toe denigrerend. De FDA keurt voorschriften goed waarin wordt beweerd dat het “ineffectief” is en dreigt met hoge boetes voor iedereen die de bekende antibiotische eigenschappen ervan aanprijst. De AMA vervolgt natuurlijke zorgverleners die het gebruiken. En nu beweert de EPA dat het zo effectief is tegen micro-organismen, dat ze het moeten reguleren als een “pesticide” om te voorkomen dat het schadelijk is voor “ecologisch gevoelige” microben in het milieu. Dat verbaast me.

Men moet zich afvragen waarom dit gebeurt, aangezien colloïdaal zilver een fenomenaal, bewezen vermogen heeft om veel van de meest besmettelijke superbacteriën, zoals MRSA, die nu de wereld als geheel teisteren, te decimeren. Maar je hoeft niet veel verder te kijken dan de farmaceutische industrie als je echt wilt begrijpen waarom deze veilige, eenvoudige en vaak wonderbaarlijk genezende stof zo wreed wordt aangevallen.