De voorbije week heb ik al mijn tijd besteed aan het nalezen en corrigeren en aanvullen van het werk van Dr Tilden “Intoxicatie, de oorzaak van alle ziekten”. Het is waar dat het een oud boek is. De eerste druk was 1926, dus meer dan honderd jaar geleden. Maar toen ik het beter en beter begon te begrijpen, vroeg ik me af wat Dr. Tilden NU zou zeggen, na twee jaar indoctornatie van het publiek, met dagelijks altijd diezelfde stroom van berichten zonder enige nuance, kans op een ander geluid, en een serie maatregelen die compleet de oorzaken negeert. We zijn nooit zo ver geweest van de wil om de echte oorzaken te kennen en we zien de symptomen aan voor de ziekten. Kan men nog verder van de waarheid zijn? En terwijl we met ons allen zo “ons best doen”, gaan we door om omstandigheden te creëren waarvan men alleen maar erger kan verwachten… Neem je het de oorzaken kwalijk dat ze gevolgen hebben? Of speel je mee in de harmonie “dat de oorzaak niet gekend is”. “Het virus” is vandaag een schild dat alle schuld bedekt. “We kunnen er niets aan doen…”Dus zoeken we het buiten onszelf, zo moeten we niets veranderen…
“Intoxicatie, de oorzaak van alle ziekten” bevat ook een lezing die gegeven werd door Dr. Trall in het Smithsonian instituut in Washington, D.C, ongeveer 150 jaar geleden: gedurfde taal, maar nu 150 jaar later even actueel, of misschien actueler nu de medische betovering ongeveer ieder mens treft… Het boek is gedrukt of digitaal te lezen / in het Nederlands of Engels.
Weinig mensen weten iets over de oorzaak van ziekte. Aan hen is dit boek opgedragen, met de belofte van vrijheid van medisch bijgeloof die het hen zal brengen. —Dr. J.H.Tilden
Ondertussen is het ebook ENZYMEN afgewerkt. Je vindt daarin de reden waarom ik dit heb samengesteld, de geschiedenis, de ervaringen, de quasi onbeperkte mogelijkheden en het domein van de enzymtherapie… En ik ben blij om dit onderdeel van de hulpmiddelen tot gezondheidsverbetering te kunnen toevoegen aan onze serie GezondheidsGidsen. Voor u die het rustig wil bestuderen, bieden we dit ebook aan :
๏ “Bedenk de enorme mogelijkheden van de enzymtherapie – tot en met de chronische ziekten – al is het jammer dat het is moeten komen tot een chronische ziekte, die al in veel vroegere stadia had moeten opgemerkt worden, wanneer het veel eenvoudiger was geweest om dankzij enzymen de nodige correcties toe te passen.” / pdf – 9 euro
Bij de geboorte erf je een bepaald vermogen om enzymen te produceren. Dit wordt je Enzymencapaciteit genoemd, die voor iedereen uniek is.
Je Enzymencapaciteit is een beperkte hoeveelheid energiefactoren waar je een leven lang mee toe moet. Met het ouder worden neemt het vermogen van het lichaam om enzymen te produceren af.
Het is of je bij je geboorte een bepaald bedrag aan geld erft. Als je dat in je jeugd voortdurend verkwist, kom je tekort als je het hard nodig hebt op middelbare en oudere leeftijd.
Zuinig zijn op enzymen is een van de essenties voor Natuurlijke Gezondheid en gewichtsverlies. Respect voor je enzymen zal veel doen voor fitheid en een langer, gezonder leven. Beschouw daarom je enzymencapaciteit als een enzymen-spaarrekening. Hoe minder je er afhaalt, hoe meer je hebt.
Al het voedsel, zoals de natuur het produceert op de akker of in de boomgaard, en zelfs op het erf of in de oceaan, in levende staat, bevat enzymen. Met andere woorden, voedsel in natuurlijke, rauwe toestand bevat de enzymen die je nodig hebt voor voorvertering.
Alle verse vruchten en groenten zijn opvallend rijk aan enzymen. Als je ze in hun natuurlijke staat eet, betekent dat een enorme ontlasting voor je eigen enzymen-voorraad. Hoe meer rauw voedsel je eet, hoe minder je van je enzymen-rekening haalt. Waarom is dat belangrijk? Omdat … het verteren van voedsel meer enzymen vereist dan enig ander proces in je lichaam.
De Aziaten leerden dat geheim duizenden jaren geleden, toen ze enzymen gingen gebruiken voor de voorvertering van sojabonen, zodat die belangrijke proteïnebron gemakkelijker verteerbaar zou zijn. Sojamelk, tofu, tempeh en miso zijn sojaproducten die gemakkelijker te verteren zijn dan de oorspronkelijke sojaboon waaruit ze worden geproduceerd. Als bronnen van proteïne belasten ze de enzymen-voorraad van je lichaam minder dan dierlijke proteïnen, omdat ze voorverteerd zijn.
In de enzym-therapie wordt de focus gezet op het opruimen van hardnekkige toxines, restanten van een deficiënte eiwitvertering, wat resulteert in moeilijk te verwijderen toxines die een ernstige hindernis zijn voor het behalen van de gezondheidsdoelstellingen.
De dikke darm is ongeveer 1,5 m lang met een diameter van 7 tot 8 cm. De buitenwand bestaat uit drie opeenvolgende lagen spiervezels die peristaltiek mogelijk maken, waardoor de ontlastingskom vooruitgaat. De binnenwand heeft twee lagen. Een slijmvlies waarvan het oppervlak in contact met de inhoud van het colon wordt versterkt door plooien, villi en microvilli. Een submucosa bestaande uit bindweefsel met een groot aantal haarvaten. Het vaatstelsel van de dikke darm komt voort uit de zijtakken van de abdominale aorta. De corresponderende peritoneale aderen voegen zich bij de poortader die vervolgens veneus bloed naar de lever transporteert.
Alles wat het spijsverteringskanaal stroomopwaarts niet heeft verteerd, komt in de dikke darm terecht, in het bijzonder de plantenvezels (cellulose, hemicellulose) en het chlorofyl dat wordt bewaard door zijn zeer resistente cytoplasmatische membraan. De dikke darm is de thuisbasis van micro-organismen die dankzij bacteriën de ultieme spijsverteringstaak met buitengewone efficiëntie volbrengen.
We praten over de darmflora. Dit zijn onze vrienden. Ze koloniseerden geleidelijk het terminale segment van ons spijsverteringskanaal in de dagen, weken en maanden nadat we waren geboren. Ze zijn zeer talrijk: onze dikke darm herbergt naar schatting 100.000 miljard bacteriën.
Zodra onverteerde voedselresten in de dikke darm terechtkomen tijdens de eerste fase van hun doorvoer door het spijsverteringskanaal, gaan onze bacteriën aan het werk. Deze producten verteren, breken af, hydrolyseren, transformeren, recyclen. .. .
Deze actie heeft een naam: fermentatie. Tijdens deze intense colonfermentatie worden gassen (waterstof, methaan, koolstofdioxide) geproduceerd die op natuurlijke wijze worden geëlimineerd. Dit zijn de winden.
Maar de bacteriële flora verteert niet alleen het colonsubstraat. Het heeft nog een andere beslissende functie: het speelt een beschermende rol door ziektekiemen zo tegen te gaan dat ze in een populatie met zo’n lage dichtheid behouden blijven dat ze geen gevaar voor ons vormen.
De competitie tussen onze endogene bacteriële flora en ongewenste kiemen vindt plaats op het niveau van adhesiereceptoren aan het darmslijmvlies. Onze bacteriën bezetten het land op een manier die niet toelaat dat de pathogene kiemen die we binnenkrijgen onze gezondheid schaden. Onze bacteriën zijn echter tot op zekere hoogte tolerant: ze tolereren pathogene kiemen op een zeer laag populatieniveau, en onze gastheercolon is als een gezonde drager.
Dit fenomeen heeft gevolgen bij het nemen van antibiotica (en andere antibiotische stoffen), die de darmflora verstoren: in een paar uur tijd vermenigvuldigt de pathogene stam die in de dikke darm slapend aanwezig was zich, waardoor een darmafbraak door reactie veroorzaakt. Daarom is het noodzakelijk om de dikke darm na antibiotica opnieuw te cultiveren om de regeneratie van onze flora te stimuleren.
Het wordt traditioneel gedaan met melkzuurfermenten. Maar je kunt het ook doen met chlorella die extreem rijk is aan chlorofyl! Het chlorofyl van chlorella heeft inderdaad het vermogen om de endogene darmflora te regenereren, in het bijzonder de bifidobacterie.
Chlorofyl is een bifido-actieve voorloper (of een element met een bifido-achtige werking). Door bij te dragen aan het opnieuw enten van het spijsverteringskanaal wanneer de natuurlijke flora wordt aangetast bij het nemen van bepaalde medicijnen (inclusief antibiotica), heeft chlorella, rijk aan chlorofyl, een probiotische werking: in de betekenis ten gunste van, de biotische uitdrukking van de ontwikkeling van levende wezens.
Deze eigenschap van chlorella is welkom in gevallen van diarree, ongeacht de oorzaak: het nemen van drastische laxeermiddelen, voedselvergiftiging, reizigersdiarree tot … van ‘bacteriële of parasitaire (amoeben) oorsprong’.
Voedselvergiftiging neemt toe door de opkomst van collectieve catering en frequente onderbrekingen in de koelketen bij het vermarkten van producten uit de agro-food industrie.
Door de regeneratie van de darmflora te bevorderen, werkt het chlorofyl van chlorella, zoals gezegd, de verspreiding van de betreffende ziektekiemen tegen. Om een voorbeeld te noemen, dat van salmonella. Het werkingsmechanisme bevindt zich in de darm waar salmonella drie toxines afscheidt: endotoxinen, cytotoxinen en enterotoxinen.
Deze toxines dringen de cellen van het darmslijmvlies binnen en veroorzaken een heftige reactie van de laatste onder de toxische aanval, en het is onmiddellijk de ineenstorting: de dikke darm raakt plotseling leeg van zijn inhoud, het eerste teken van de gastro-enteritis.
De behandeling van gastro-enteritis – hier is een indicatie van chlorella waar men op het eerste gezicht niet aan denkt –
Als de endogene flora wordt gestimuleerd, gemobiliseerd door de inname van chlorelia, zijn de bacteriën waaruit het bestaat net zoveel soldaten die hun territorium verdedigen tegen de giftige indringer.
Het slijmvlies blijft behouden. Salmonella vindt geen kans om tot ontwikkeling te komen.
Bij al deze intoxicaties zal, naast het therapeutische protocol (het is noodzakelijk om in dergelijke gevallen de medicijnen te nemen), chlorella met groot voordeel worden genomen.
Preventief ook, op gezinsniveau. Voor een eenvoudige picknick, in de zomer, als het warm is, nemen we chlorella om het risico op vergiftiging te voorkomen. Chlorofyl zal ieders darmflora wakker maken door het op oorlogsvoet te zetten, klaar om de strijd aan te gaan met potentieel feestelijke onrustige ziektekiemen.
Chlorella heeft een regulerende rol bij de darmtransit. Hoewel het de darmflora kan regenereren die is aangetast door diarreedebacles, speelt het een tegenovergestelde rol, zonder dat dit een paradox is, wanneer iemand geconstipeerd is. Door de darmomgeving te zuiveren, bevordert het inderdaad de peristaltiek die verantwoordelijk is voor de progressie van de fecale massa in de dikke darm. Chlorella helpt dus om de darm vrij te maken in het geval van accidentele constipatie (veroorzaakt door een verandering in gewoonten, bijvoorbeeld tijdens het reizen, of door zwakte van de buikspier bij bedlegerigheid, ziekenhuisopname) of chronische functionele constipatie.
Er is één aandoening waarbij chlorella hardnekkige constipatie kan helpen voorkomen: zwangerschap. Tijdens de zwangerschap wordt het rectosigmoïde segment samengedrukt door de geleidelijke toename van de omvang van de baarmoeder, wat rectale dyschesie veroorzaakt. Om nog maar te zwijgen van de verhoogde secretie van progesteron die reflecteert op de peristaltische bewegingen door hun amplitude te verminderen. De darm wordt traag tijdens de zwangerschap. Chlorella zal dan meer dan welkom zijn.
Chronische functionele constipatie is nog vervelender wat betreft het permanente auto-intoxicatieproces dat het gevolg is van de strijd tussen de endogene flora en de exogene pathogene kiemen die te lang in de dikke darm stagneren voordat ze worden geëvacueerd. We zijn ons terdege bewust van de stigmata van een dergelijke pathologie: moeilijk ontwaken, beladen tong, korte ademhaling, galachtige en aardse huidskleur, vermoeidheid.
Dit artikel is een onderdeel uit de nieuwe publicatie “De Groene Kracht“. Hierin wordt de rol van de groene factor van de voeding in relatie tot een goede gezondheid bestudeerd – zowel diepgroene groenten als groene voedingsaanvulling. Het boek kan worden gedownload na betaling van 5 euro op de Natur-El-rekening. Aanvragen
Volg je de cursus Natuur&Gezondheid ? Dan ontving je nu de link voor de Module K / Kanker & Chronische ziekten :
De aandacht op de KUUR? Ben je daar voorbij en heb je geleerd dat voorkomen beter is dan genezen? En als er toch genezen moet worden… is ‘natuurlijk’ een prioriteit? Module K biedt je een groene kijk op chronische ziekten en helpt de Gerson-therapie begrijpen. Kan je iets beter wensen voor alle mensen?
De primaire specificiteit van chlorella is de extreme rijkdom aan chlorofyl. We gaan daarom in deze brief over chlorella bespreken wat chlorofyl is en wat de werking ervan op het organisme is.
Chlorofyl is het pigment dat verantwoordelijk is voor de groene kleur van planten. Het speelt een fundamentele rol bij de fotosynthese en als zodanig is chlorofyl het belangrijkste element, de aanjager van leven, op het oppervlak van onze aarde.
Fotosynthese is het proces waarbij groene planten koolstofdioxide uit de atmosfeer van de aarde omzetten in zuurstof die essentieel is voor het leven van dieren in het algemeen en mensen in het bijzonder. Deze fotosynthese maakt gebruik van een energiebron: zonnestraling. Het is des te actiever als de atmosfeer warm en vochtig is.
Fotosynthese is daarom het belangrijkst in de intertropische zone. Daarom wordt het grootste beboste gebied op onze planeet (het Amazone-regenwoud) de long van de aarde genoemd. Met dit beeld kunnen we begrijpen dat ontbossing in het Amazonegebied op lange termijn een reële bedreiging vormt, omdat het leidt tot een afname van het gehalte van zuurstof in de atmosfeer, die we absoluut nodig hebben om te leven.
Deze ontwikkeling gaat gepaard met een intensivering van de vervuiling (industriële, stedelijke en auto-industrie) waardoor het gehalte aan kooldioxide en andere giftige gassen zoals kooldioxide in de atmosfeer toeneemt.
Er treedt dan een broeikaseffect op dat onze omgeving ondoorzichtig maakt en de fotosynthese verstoort, een echte vicieuze cirkel. Genetische mutaties zijn het gevolg, op menselijk niveau, wat leidt tot de zorgwekkende toename van degeneratieve pathologieën.
Als zodanig kunnen we zeggen dat de inname van chlorofyl, dankzij chlorella en andere diepgroene groenten, een heilzame benadering is om ons lichaam te beschermen tegen de meest ernstige ziekten. Deze preventieve indicatie mag niet over het hoofd worden gezien.
Aan de ene kant ontwikkelt de plantenwereld zich uitsluitend in een aquatisch milieu, inclusief chlorella algen, en produceert de energie die nodig is voor zijn ontwikkeling door fotosynthese. Aan de andere kant is de dierenwereld volledig afhankelijk van het eerste, omdat het niet in staat is om zijn eigen energie te produceren zonder eerst voedselprecursoren te consumeren.
Toelichting: in het woord fotosynthese zit synthese. Dit betekent dat het chlorofyl de synthese van voedingsstoffen in planten uitvoert, waardoor ze kunnen leven, alleen dankzij zonnestraling. De koolstof in koolstofdioxide in de atmosfeer wordt door chlorofyl omgezet in energiekoolhydraten die essentieel zijn voor de plant, die zuurstof (vrijgemaakt uit koolstof) en water produceert.
Chlorofyl is aanwezig in alle planten behalve schimmels. De concentratie is des te belangrijker omdat de groene kleur van de plant sterk is. Het is MAXIMAAL in chlorella. Chlorofyl is gelokaliseerd in organellen van het cytoplasma van plantencellen die daarom chloroplasten worden genoemd (het voorvoegsel chlor geeft hun functie aan: het opslaan van chlorofyl).
De chlorella-alg is een hoger eukaryoot eencellig organisme, in tegenstelling tot de lagere prokaryotische organismen. Chlorofyl is, net als in elke andere plant, geconcentreerd in de chloroplasten van het cytoplasma van chlorella, dat een perfect gedifferentieerde kern omringt en de genetische code in zijn deoxyribonucleïnezuur draagt.
Chlorofyl heeft een originele moleculaire structuur: het is een eiwitmacromolecuul met in het midden een magnesiumatoom. Het chlorofylmolecuul lijkt op een neuron, met een centraal cellichaam rondom het magnesiumatoom en een staart die doet denken aan het neuronale axon. De aanwezigheid van magnesium in elk chlorofylmolecuul is nuttig om bepaalde specifieke eigenschappen van chlorella te begrijpen, aangezien dit essentiële mineraal bijdraagt aan de belangrijkste cellulaire stofwisselingsprocessen.
Magnesium helpt calcium en fosfor te fixeren, normaliseert het zenuwevenwicht, geeft impulsen door aan spieren, reguleert hartcontracties, voorkomt atherosclerotische degeneratie en neemt deel aan het afweerproces van het lichaam. We zullen daarom chlorella – rijk aan magnesium – in veel omstandigheden gebruiken: spasmofilie, neuromusculaire aandoeningen, hypertensie, hartkloppingen, angina pectoris, atherosclerose, huidveranderingen, endotheliale genezingsproblemen, stress, infectieziekten (microbieel en viraal), gegeneraliseerde immunosuppressie van het lichaam.
Chlorella heeft een bijzonderheid: de chlorofylische macromoleculen hebben het vermogen om te combineren om holochrome complexen te vormen die worden gekenmerkt door hun uitzonderlijke absorptiespectrum van zonnestraling. Daarom heeft chlorella deze kleur, diepgroen. En dit verklaart ook de chlorofylconcentratie zo intens, zo gunstig voor mensen die chlorella-algen consumeren, als geen ander in de natuur.
Chlorofyl wordt vaak “plantaardig bloed” genoemd en dat is terecht. Inderdaad, het chlorofylmolecuul en het hemoglobinemolecuul verschillen slechts door één atoom: magnesium voor chlorofyl, ijzer voor hemoglobine. En we zullen de verwantschap van deze twee stoffen opmerken wat betreft de intimiteit met zuurstof: het is dus hemoglobine dat het middel is voor het transport van zuurstof in het menselijk lichaam.
Naast zijn rijkdom aan magnesium heeft chlorofyl een belangrijke functie in het lichaam: het beschermt ons tegen de invasie van opportunistische ziekteverwekkers. Dit wordt het barrière-effect genoemd.
En om het extreme belang van deze actie te begrijpen, is het noodzakelijk om het chlorofyl te situeren in de omgeving waar het optimaal werkt: de dikke darm. Dat is wat Dr. B. Jenssen – een enthousiaste chlorellapropagandist – had uitgedrukt in zijn befaamde zin “When you’re green inside, you’re clean inside” en als je vanbinnen zuiver bent, heeft ziekte geen reden van bestaan.
Dit artikel is een onderdeel uit de nieuwe publicatie “De Groene Kracht“. Hierin wordt de rol van de groene factor van de voeding in relatie tot een goede gezondheid bestudeerd – zowel diepgroene groenten als groene voedingsaanvulling. In volgende brief bestuderen we hoe de darmwerking verbetert door dagelijks meer groen te gebruiken. Elke verhoging van de groene portie is waardevol !
Dag Stefaan & Riet, Na het stopzetten van de inspirerende samenkomsten in Vloesberg bleef ik wel mijn kennis gebruiken maar kreeg nooit de motivatie om 100% vegan te gaan. Meerdere maanden geleden kreeg ik twee filmen te zien op Netflix. What the health en The Gamechangers. Hierin werd oa een test gedaan met brandweerlui. Hun bloed werd getrokken voor en dan een week na het vegan leven. De resultaten voor hun cholesterol waren zeer gunstig. Hierdoor raakte ik geïnspireerd. In het verleden probeerde ik reeds met voeding mijn cholesterolwaarden te verbeteren zonder goed resultaat. Mijn huisarts zei dat ik met voeding geen grote waarden kon bereiken. 100% vegan wou ik nu wel eens proberen en in de film bleek dat het reeds na een week gemeten kon worden. Ik had nog enkele bloedtest papieren liggen dus kon ik aan de slag.
In de film dook Dr Barnard op wiens naam ik zocht op Spotify voor podcasts en nadien op YouTube. Hij had het ook over een onderzoek op Harvard University door Gerald Shulman met een MRS scanner waarmee ze effectief kunnen zien wat Dr Barnard verkondigt. Hier is een wetenschappelijk onderzoek dat ze deden https://journals.physiology.org/doi/full/10.1152/physiol.00007.2004 Mogelijk kan mijn getuigenis wel helpen om anderen te overtuigen 🙂 Ben
