Categorie: Positief Denken

Te Laat?

Ongeveer 50 jaar geleden schreef Norman Vincent Peale een artikel “Wie zegt dat het Te Laat is?”. Dat is voor mij altijd zeer bemoedigend geweest, zeker tussen mijn 20 en 30 jaar, toen het voelde dat het te laat was… We hebben nu veel ontmoedigende berichten gehoord, ook al die dreiging en druk. En het doet geen goed. Hoewel ik blij ben dat veel mensen de kat de bel hebben aangebonden en het duistere verhaal van de achterliggende belangen van Corona en andere business hebben uitgespit, is het belangrijk dat elke mens het beste van zijn leven maakt. Daarom laat ik je graag delen in woorden die nu, 50 jaar later, nog altijd even zonnig zijn!

“Veel te veel mensen leven in de ban van de ontmoedigende woorden : “Maar daarvoor is het nu te laat.” Een voortijdige schoolverlater die niet tevreden is met zijn oninteressante baantje zou best alsnog zijn opleiding willen afmaken. “Maar daarvoor is het nu te laat.” Een ontrouwe echtgenoot zou zijn huwelijk graag willen redden. “Maar daarvoor is het nu te laat.” Een secretaresse die is ontslagen vanwege haar alcoholprobleem zou de drank willen afzweren om een nieuw begin te kunnen maken. “Maar daarvoor is het nu te laat.”

“In de meeste families zijn wel eens bepaalde persoonlijke relaties verbroken. Vlak na de breuk zullen de betrokkenen waarschijnlijk niet bereid zijn tot een verzoeningspoging. En als er eenmaal enige tijd overheen is gegaan hebben ze maar al te vaak het gevoel dat het nu te laat is om excuses aan te bieden of te proberen het weer goed te maken. Tegen al die mensen zeg ik : “Onzin! Het is nooit te laat om in het verleden gemaakte fouten te herstellen en nooit te laat om een nieuw begin te maken.”

“Een tijd geleden las ik een artikel over de musicus Robert Shaw, die zijn functie als artistiek directeur en dirigent van het Atlanta Symphony Orchestra zou neerleggen. Jaren geleden – ik was net benoemd als predikant – was Shaw bij me langsgekomen met het voorstel een groep jonge mensen te laten zingen in onze dienst. Hij was dirigent van een koor en was bereid dat daarvoor in te zetten.

“Het leek me een idee dat goed zou aanslaan bij de jonge leden van onze gemeenschap. En dus zei ik hem dat hij zijn gang kon gaan. De jonge zangers waren gemotiveerd en enthousiast, en ik vond dat ze een nieuwe en welkome dimensie toevoegden aan onze eredienst. Helaas vonden enkele kerkleden, onder wie twee sterk aan de traditie gehechte ouderlingen, dat deze koorzang te zeer afweek van de gebruikelijke gang van zaken in onze kerk. In niet mis te verstane bewoordingen maakten ze mij hun ongenoegen kenbaar. Tegen beter weten in zei ik uiteindelijk tegen Shaw dat we er helaas mee moesten stoppen. Hij was teleurgesteld, maar verklaarde dat hij er begrip voor had. Het voorval bleef aan me knagen. Ik had niet voor mijn eigen overtuiging durven opkomen. Bijna een halve eeuw ging voorbij. In al die tijd had ik Shaw niet gezien of gesproken. Maar toen ik dat artikel las, herinnerde ik me die fout die ik nog niet had hersteld. Thuisgekomen schreef ik Robert Shaw een brief waarin ik hem vertelde dat ik fout was geweest en daar spijt van had. Bijna per omgaande kreeg ik antwoord van deze grote musicus. Hij dankte me voor de “edelmoedigheid, wellevendheid en oprechtheid” die uit mijn brief spraken, en stelde dat de fout evenzeer bij hem had gelegen als bij mij.

“Het betekende een geweldige opluchting voor me. En het bewees maar weer eens dat zelfs na vele jaren een verontschuldiging nooit te laat komt. Waarom zou u niet eens voor uzelf nagaan of een bepaald voorval uit het verleden soms vraagt om verzoenende woorden of een persoonlijk probleem soms onopgelost is gebleven, een goede daad die onverricht is gebleven? Ga er niet op voorhand van uit dat het te laat is, ook al is er inmiddels heel wat tijd verstreken. Want het is nooit te laat.”

Ik heb zo dikwijls zestigers en zeventigers op bezoek gehad om te spreken over hun gezondheid. Dan geef ik een serie suggesties over levenswijze en voeding. Maar het antwoord was dikwijls: “Waren we twintig jaar jonger geweest, dan zouden we het overwegen, maar nu is het te laat.” Nochtans heb ik zo dikwijls gezien dat mensen op leeftijd opgebloeiden door het Groene Avontuur. Ik lees over de effecten van het roken. Het is op ieder moment de moeite om er een punt achter te zetten. Als je de statistieken leest over de effecten na een, twee tot tien jaar… voor mensen die toch nog minstens zoveel jaar te verwachten hebben. Nee, het is niet te laat. Het is niet te laat om te genieten van de hemelse smaken van zongerijpt fruit en natuurlijk voedsel. Ik hoop zelfs dat de dag komt dat je zegt : “Hoe heb ik ooit kunnen leven zonder?”

Het is nooit te laat om uit die spiraal van dieper naar beneden trekkende negatieve gedachten te komen, om in positievere sferen te komen, om Stop te zeggen tegen de spanningen veroorzakende stroom van informatie en te zoeken naar feiten en omstandigheden die je gelukkig maken. Durf voor jezelf denken. Dat gebeurt door te kiezen waarmee je je hoofd vult. Waar je vol van bent, daar loop je van over… Maar als je je vult met rampspoed, tegenslag, mislukkingen…. kan het zijn dat je vindt dat het Te Laat is… Maar je kan je vullen met andere dingen. Module P (Vitamine P – Positief denken, ademhaling – stressbeheersing)  bevat al onze literatuur, boeken en artikels over Positief Denken) en dat is een hele hoop… om enkele weken blij mee te zijn. Mogen we ook horen welk verschil het voor jou maakte ?

Houden van wat je doet

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is houvast-banner-positief.jpg
  • Ik heb het net zo moeten leren als ik leerde schrijven of rekenen. Sommige mensen leken het uit zichzelf te bezitten, ik niet. Maar deze ervaring overtuigde mij dat het voor iedereen mogelijk is om positief te leren denken. Achter iedere negatieve gedachte zet je een punt, en je traint je erop om hoopvolle, opbouwende, gezonde gedachten op te wekken. En waarom zou je het doen? In de eerste plaats voor jezelf. In de tweede plaats om de logica. Ten derde, omdat het ook anderen ten goede komt… en we kunnen nog veel andere argumenten toevoegen. Is het logisch? Ja, dat is het, want het is compleet onlogisch om op momenten waarop we het moeilijk hebben, het alleen maar moeilijker te maken door er negatief over te denken.
  • En voor iedereen? Voor u en mij. Het was me zeker niet op het lijf geschreven, dat positief denken. Ik zou bijna zeggen integendeel, dat ik er plezier in had om een spelletje te spelen en me te laten beklagen en negativiteit op te wekken, onbehaaglijkheid, melancholie, zwartgalligheid, somberheid…  Maar ik heb geluk gehad – en jij ook (want jij leest dit) – dat  er omstandigheden kwamen die op de juiste manier zijn aangepakt. Nee, het zijn niet de omstandigheden die het doen, het is vooral wat je ermee doet. 
  • Het was de studie van het stress-mechanisme en de Coué methode die me het diepe besef brachten in hoeveel verspilde energie dat negatief denken resulteerde. Voor dezelfde moeite kon je succes, gezondheid en een goed vooruitzicht krijgen. In 1991 nodigde De Eenhoorn me uit om er een boek over te schrijven, wat dan leidde tot de uitgave van “Positief Denken in de Praktijk”. Toen ik dat boek aan het schrijven was, concentreerde ik me op één persoon en hoe deze persoon voorbijging aan de schoonheid van het leven, en wat er nodig was om dat om te keren. 
  • Mijn idee was ondertussen geworden “van alles het beste maken”, en daaronder viel ook elke vorm van weerzin tegen wat me te doen viel, wegwerken. Zo werd het “loving-wat-you-do-principe” geboren. Toen ik in 2002 van Victoria Bidwell het boek kreeg “Loving What You Do – Doing What you Love”, was ik stomverbaasd, want dat was wat ik al die tijd in de praktijk had gebracht en op de cursussen doorgaf aan de bezoekers. 
  • Is het mogelijk om van alles wat je te doen hebt te houden? Stel je de vraag anders : als je er toch niet onderuit kunt… helpt het om het te haten? Er zijn natuurlijk grote liefdes en kleine liefdes… of zaken die je nauwelijks beroeren… Maar het is toch merkwaardig : als je van iets houdt, doe je het naar beste vermogen… en dat maakt je tevreden. 
  • Het is niet hopeloos, omdat je nog eens een opstoot van negatieve gedachten hebt. Blijf er rustig bij en wijs de lastige vlieg de deur. Niet één keer, maar elke keer, zo nodig honderd keer per dag ! Daar duim ik voor. 

Vind de manier om het leven mooier, beter, gezonder, blijer te maken. Je bent wat je denkt !

Uit de “Anti Stress-Methode : 

Positieve, verwachtingvolle, sympathieke gedachten:
– doen van uit de hypothalamus en het lymbisch stelsel impulsen vrijkomen, die de hypofyse bereiken.
– als antwoord op deze signalen scheidt de hypofyse hormonen af, met name het adrenocorticotropisch hormoon ACTH, een bijnierschors stimulerend hormoon.
– ten gevolge van de stijging van deze hormonen in het bloed produceren de bijnieren cortisone en andere substanties waaronder de zogenaamde A-Cbijnierschorsproducten.
– het geheel van al deze lichaamsafscheidingen bereikt de afzonderlijke organen, maar beïnvloedt in de eerste plaats de spanning van de bloedvaten. De bloedvaten in de inwendige organen verwijden, zodat er sprake is van een toegenomen interne doorbloeding. Een betere doorbloeding van de spijsverteringsorganen zorgt ervoor dat deze hun werk van assimilatie en eliminatie beter kunnen verrichten, onder meer ook door een regelmatiger toelevering van verteringssappen, naargelang de behoefte. De bloedvaten in de spieren keren terug tot hun normale toestand. Het is niet meer nodig de spieren extra te voeden voor het behouden van de spanningstoestand. Er is dus een op het rendement gericht benutten van de energie. Bloeddruk en hartslag worden genormaliseerd terwijl de schadelijke, op ontsteking lijkende verschijnselen afnemen.
Laten we niet vergeten dat een psychisch alarm, evenals een fysiek alarm, het afweermechanisme in gang heeft gezet en dat de gevolgen hiervan steeds rechtgezet moeten worden. Positieve gedachten brengen weer orde in dit gemobiliseerd gezondheidsleger. Aanvankelijke schadelijke effecten, veroorzaakt door spanningen of een andere oorzaak, worden teniet gedaan, terwijl het lichaam zich herstelt.