In januari 2018 kwam het nieuws dat “giftige abrikozenpitten verboden worden”. Dat is vreemd, want dan hebben wij ons ooit bezondigd aan de verkoop van giftige voeding. Sindsdien zijn abrikozenpitten uit de handel, wat niet betekent dat diegenen die de voordelen van een stof in abrikozenpitten op hun honger zitten. In 2000 zei ik het reeds: “de eerste keer dat er iemand zich te buiten zal gaan aan het eten van abrikozenpitten, zal er opgetreden woorden”… erg vreemd dat het tot 2017 heeft geduurd voor het zover kwam dat iemand zo maar op een avond een half zakje leeg at en dat werd hem bijna fataal. “Het zakje lag gewoon tussen de cashewnoten in de winkel.” Ik heb me de vraag gesteld: “Wat bezielt zo iemand?” Als je een paar abrikozenpitten eet, merk je toch direct een zekere geur, een gas, een intense smaak, die moet verhinderen dat je gaat overdoseren? Had die persoon iets gelezen, gehoord over abrikozenpitten en hun wonderbare geneeskracht, en dacht die “als een beetje goed is, is meer nog beter, en veel het best”?
Toen ik bezig was met de samenstelling van de nieuwe Natuur & Gezondheid, wou ik – volledigheidshalve – ook blijven stilstaan bij B17, laetrile of amygdaline. De waarheid is dat dit “vergif” (van de cyanide-familie) in veel verschillende natuurlijke voedingsproducten voorkomt. Het zit ongeveer in alle noten, zaden en pitten, wel niet in die concentratie als in abrikozenpitten (wat de meest geconcentreerde vorm is), maar ook in de pitten van alle vruchten. Bepaalde literatuur vermeldt om pitten van appels, citroenen, sinaasappels, druiven… niet te eten. Het zou jammer zijn om dat niet te doen, want hier maakt het deel uit van een compleet voedingsmiddel, waardoor overdosering uitgesloten is. In onze smoothies en vruchtensauzen gaan de appels mèt klokhuis en pit.
In “World without cancer” schrijft Edward Griffin over amygdaline (B17): “Het woord cyanide maakt heel wat mensen bang omdat ze weten dat het een giftige stof is. En ze denken: Hoe kunnen we cyanide nemen en leven? Ze zijn er bang van. En vooral als ze artikels uit de pers lezen waarin staat: Eet geen leatrile of abrikozepitten want er zit cyanide in!” Dat is de reden waarom abrikozenpitten uit de handel werden genomen, en dat zelfs gewaarschuwd werd voor het eten van lijnzaad. Vooral gemalen lijnzaad kwam in een negatief daglicht.
Hij schrijft verder : “De mensen zijn een gemakkelijke prooi om bang te maken want er is een truc hier! Cyanide is giftig in zuivere vorm, dus de gasvorm. Daar kun je mensen mee doden. Maar als de cyanide vastzit in een molecule samen met andere stoffen, dan kan het wel of niet giftig zijn. En in de meeste gevallen is het niet giftig.
Bijvoorbeeld in het geval van vitamine B12, de officiële naam is cyanocobalamine. Daar zit ook cyanide in. Er zijn vele voedingsstoffen waar cyanide inzit. Ze zijn niet alleen NIET GIFTIG voor ons maar zelfs levensnoodzakelijk voor ons. Men kan niet leven zonder vitamine B12. Dus het feit dat er cyanide inzit is helemaal niet alarmerend, het is gewoon iets dat je kan verwachten. Het kan een vitamine zijn of een voedingsmiddel. Maar de vraag is hier, wat zou de cyanide kunnen vrijstellen? Als de cyanide en de benzaldehyde, die trouwens ook giftig is, zouden vrijgesteld worden uit de amygdaline-molecule, dat zou dat een zeer giftige gebeurtenis zijn. Dus de vraag is, wat stelt het dan vrij? En het verbazingwekkende antwoord hierop is dat er één bepaald enzym bestaat dat de amygdalin molecule openbreekt, en deze stoffen vrijstelt, en dit enzym kan men vinden in kankercellen, en hoofdzakelijk alleen maar in kankercellen. Hetgeen betekent dat als je voedsel eet waarin een zeer kleine hoeveelheid, spoorelementen maar, amygdalin zit, en het komt in contact met een kankercel, dan komt het ook in contact met dit enzym dat de amygdalin moleculen openbreekt, waardoor de benzaldehyde en de cyanide vrijgesteld worden, en deze de kankercel aanvallen.
Misschien dat dat ook verklaart waarom rode biet met zijn kleurstof anthocyaan, op dezelfde manier in de belangstelling kwam in de biologische benadering van kanker.
Kunnen abrikozenpitten dan toch onbeperkt worden gegeten? Nee,om te beginnen zal je ze wellicht niet eens te pakken krijgen, maar zelfs indien wel, zou ik ze gedoseerd gebruiken, dat wil zeggen, beginnen met één pit. Als dat OK is, zou men de volgende dag twee pitten eten. Zo tast men af hoeveel, maar 10 pitten zou ik als limiet stellen. Ik heb in het verleden zelf de ervaring van overdosering gehad – niet met abrikozenpitten, maar met appelpitten. En ik ben getuige geweest hoe iemand na ‘een handvol abrikozenpitten’ een hoestbui kreeg, waar ik vreesde dat die daar niet uit zou geraken… Dus toch een beetje voorzichtig.
Ondertussen is het eerste nummer van Natuur & Gezondheid beschikbaar voor de leden. Hopelijk heb je ervan genoten ! (en niet alleen van B17)
Nieuw op de site : de Galerij met enkele voorbeelden van “geneeskrachtige voeding”. Scrol naar beneden en vind daar de icoontjes. Klik erop en lees de inspirerende aanmoediging voor levend voedsel.
