Eiwitten worden overgewaardeerd. Om maar een voorbeeld te geven, hier een extract uit de Life Science cursus:
“Botatrofie (osteoporose) komt in alle westerse landen buitengewoon veel voor; het begint in de kindertijd, wordt bijna beschouwd als een normale begeleiding van veroudering en wordt beschouwd als snel toenemend. Uitgebreide wetenschappelijke literatuur behandelt de mogelijke oorzaken.” “Wachmann en Bernstein van de afdeling Voeding aan de Harvard University onderzochten alle eerdere onderzoeksresultaten in de Lancet en kwamen tot de weloverwogen conclusie dat een eiwitrijk, en vooral vleesrijke voeding de sterkste rol speelt bij het ontstaan van osteoporose, meer nog dan gedenatureerde koolhydraten en vetten. Het wordt veroorzaakt wanneer de functie van het botstelsel als reservoir van basismineralen voortdurend wordt overbelast. Dit komt overeen met het feit dat sporters die veel vlees eten bijzonder vatbaar zijn voor artrose. Helas vond onder 20 profvoetballers die gedurende 18 jaar werden geobserveerd, 100% incidentie van enkelartrose en 97,5% incidentie van knieartrose. Een negatieve kalkbalans wordt gemakkelijk geproduceerd bij proefdieren door een verhoogde eiwitvoorziening, en ze sterven dan aan een ziekte die samenhangt met kalkgebrek. De Walker-groep ontdekte bij onderzoek onder de Bantu-stam dat er op een bijna puur plantaardig, eiwitarm dieet geen tekenen waren van calciumgebrek en geen verzwakking van de botten.”
Maar het digitale boek Eiwitten in voeding en gezondheid, toont nog veel meer eigenschappen van eiwitrijke voeding. Iedereen die begaan is met gezondheid zou op zijn minst deze werking moeten begrijpen.
Digitaal boek – 9 euro via Natur-ElMaar overconsumptie van eiwitten en in het bijzonder dierlijke voeding, gaat veel verder dan het uithollen van de botten.
Onze publicatie Magnesium – het MeesterMineraal is ondertussen een jaar oud en veel lezers hebben er hun voordeel mee gedaan. In de nieuwe Natuur & Gezondheid over Mineralen, wordt Magnesium geplaatst in relatie tot de andere kritische mineralen in het lichaam en wordt bestudeerd hoe een balans tussen de mineralen en sporenelementen de beste basis is voor een goede gezondheid.
Magnesium is een natuurlijke voedingsstof die het lichaam nodig heeft om goed te gedijen. In feite is het de tweede meest voorkomende elektrolyt, en toch is het een van de meest ondergewaardeerde voedingsstoffen die beschikbaar zijn, zoals gedeeld in “Magnesium – Een ondergewaardeerde essentiële voedingsstof.”
Maar hoe voordelig is dit mineraal, vraagt je? Volgens de National Institutes of Health speelt magnesium een sleutelrol bij het reguleren van biochemische reacties in meer dan 600 enzymsystemen in het lichaam. Het is ook noodzakelijk voor energieproductie, oxidatieve fosforylering en glycolyse, en het draagt bij aan de structurele ontwikkeling van botten en het transport van calcium en kalium door celmembranen. In wezen zou je lichaam zonder magnesium moeilijk kunnen gedijen.
10 Interessante feiten over Magnesium
Om ons geheugen op te frissen in verband met deze waardevolle voedingsstof , zijn hier 10 dingen die mogelijk aan onze aandacht zijn ontsnapt, als het gaat over magnesium:
Volgens de Orthomolecular Medicine News Service lijdt tussen 70 en 80 procent van alle westerse mensen aan magnesiumgebrek.
2. Door te veel calcium te consumeren, kan je het magnesiumgehalte in het lichaam uitputten. Ik kom hierop terug in volgende mail
3. Magnesium is van vitaal belang voor vrijwel elk belangrijk lichaamssysteem, inclusief hersenfunctie, spieren en organen, klieren en hormonen, botstructuur, het cardiovasculaire systeem, het spijsverteringsstelsel en het zenuwstelsel.
4. Diegenen die magnesiumgebrek hebben, hebben meer kans op het ontwikkelen van chronische ziekten zoals diabetes, hartaandoeningen, hoge bloeddruk, verhoogde cholesterolspiegels en prikkelbare darmsyndroom, en ervaren symptomen zoals ernstige migraine en brandend maagzuur. Bovendien, degenen die medicijnen gebruiken om dergelijke aandoeningen te behandelen, putten magnesium in het lichaam verder uit.
5. Volgens de vegetarische lifestyle-blog Love To Know maakt magnesium minder dan 0,1 procent uit van het lichaam, wat een nieuwe betekenis geeft aan de uitdrukking “een klein beetje kan een heel verschil maken”.
6. Het consumeren van teveel magnesium via voedsel kan je geen kwaad doen, omdat de nieren overtollige hoeveelheden elimineren. Maar het nemen van hoge doses via supplementen kan problemen veroorzaken zoals kramp, misselijkheid en diarree.
7. Magnesium is essentieel voor de productie van RNA en DNA.
8. Magnesium helpt bij de opname van vitamine D en B6 en zet B1 om in zijn actieve vorm.
9. Een magnesiumtekort kan een vrouw beïnvloeden tijdens de menstruatiecyclus – toenemende symptomen zoals depressie, humeurigheid en krampen.
10. Hoewel bekend is dat magnesium overvloedig aanwezig is in groene bladgroenten, peulvruchten, noten en zaden, put de moderne landbouw vaak de grond uit, waardoor het nemen van een magnesiumsupplement onvermijdelijk is.
Opmerking: hoewel we vaststellen dat de meeste commercieel geteelde voedingsmiddelen die normaal veel magnesium bevatten, door moderne landbouwprocessen mogelijk een tekort hebben, betekent dit niet dat je geen magnesium uit je favoriete groenten en andere plantaardige voedingsopties kunt krijgen. Als je voedsel in eigen tuin kweekt – of je de boer persoonlijk kent en begrijpt hoe hij of zij voor de bodem zorgt – kun je vertrouwen op een plantaardig dieet om een veelvoud aan magnesium te bieden. Enkele van de beste bronnen zijn bladgroenten, zoals spinazie, snijbiet en boerenkool; noten; zaden; peulvruchten; zeegroenten; broccoli; bieten; bananen en sommige organische volle granen.
Ben je ervan overtuigd dat magnesium een hoogwaardige voedingsstof is, en met voeding alleen kom je er niet ? Overweeg dan een Magnesium-supplement. Er zijn vandaag allerlei formules, van eenvoudige organische of anorganisch gebonden formules, tot mengsels van magnesiumsuccinaat, magnesiumtaurinaat, magnesiummalaat en magnesiumaspartaat, in de hoop om het vermogen om magnesium snel en beter te absorberen. Bijna 90% van het onderzoek is gevoerd met magnesiumchloride en werkte perfect. Daarna werd magnesiumnitraat naar voor geschoven als een organisch gebonden magnesium, maar overal is de opname-ratio rond de 15%. En dat kan een verschil maken om de cardiovasculaire gezondheid te ondersteunen, een normale bloedsuikerspiegel te handhaven, de botstructuur en kracht te verbeteren en meer.
In onze nieuwe brochure over Mineralen en Gezondheid, vind je meer info over de relaties tussen de mineralen en hun werking.
Onder de titel “Calcium is een bom”, las ik vanmorgen een artikel over calcium als bron van ziekte. Het zou kunnen dat je dit niet had verwacht, en dat je overtuigd bent dat veel calcium nodig is voor ‘sterke botten’, en dat een beetje extra calcium nooit kwaad kan. Dit artikel nuanceert dat.
Veel mensen kijken oppervlakkig naar dingen. Het is waar dat calcium fysiek het meest vertegenwoordigd is in het menselijk lichaam – naast fosfor – maar wanneer we een diepgaand overzicht maken van het calciumverhaal, komen we tot de vaststelling dat de stabiliteit van calcium er is dankzij tal van ondersteunende factoren, en dat, bij gebrek eraan calcium een ander verhaal blijkt te vertellen. Denk bv. aan hart- en bloedsomloopproblemen, die nog steeds de belangrijkste oorzaak van chronische ziekten en sterfgevallen in Europa zijn. Wereldwijd voorspelt de WHO dat in 2020 11,1 miljoen doden per jaar aan hart- en vaatziekten zullen overlijden. Ten minste 40% van de volwassen bevolking neemt een of meer voorgeschreven medicijnen voor een of ander type hart- of circulatieprobleem, die niet werken omdat ze de verkalking niet omkeren en het magnesium niet leveren om het hart gezond te houden.
Calcificatie gebeurt wanneer calcium zich ophoopt in lichaamsweefsel, bloedvaten of organen. Deze opeenhoping kan de normale processen van ons lichaam verharden en verstoren. Calcium wordt getransporteerd door de bloedbaan. Het wordt in elke cel gevonden. Als gevolg hiervan kan verkalking in bijna elk deel van het lichaam optreden. Volgens de National Academy of Medicine zit ongeveer 99 procent van het calcium in ons lichaam in onze tanden en botten. De andere 1 procent zit in het bloed, spieren, vocht buiten de cellen en andere lichaamsweefsels.
De belangrijkste vraag die we ons moeten stellen is waarom we op alle verkeerde plaatsen een ongewenste calciumopbouw vinden, zelfs als onze calciumspiegels normaal zijn? Waarom veroorzaakt calcium, een essentieel mineraal, zoveel problemen door deel te nemen aan de oorzaak van veel ziekten? De meeste artsen houden geen rekening met de mogelijke toxiciteit van calcium, in de overtuiging dat calcium gewoon per toeval ergens komt vast te zitten en dat het niets anders is dan pech hebben, wanneer calcium afzettingen vormt.
De medische wetenschap heeft recentelijk de nano-bacterie ontdekt, die zo klein is dat deze de definitie van het leven op de proef stelt. Het zijn langzaam groeiende entiteiten die zich in een harde schaal van calcium wikkelen. Ze zorgen ervoor dat goed calcium anders slecht wordt. Weinig artsen vermoeden dat verstopte bloedvaten kunnen worden veroorzaakt door deze nano-bacteriën? Die knobbels in je borsten? Fibroid? Ziektevormende calciumafzettingen komen veel voor.
Magnesiumtekort, dat endemisch is in moderne populaties, maakt calcium giftig. Magnesium regelt calcium, maakt calcium beter opneembaar, waardoor het minder waarschijnlijk is dat calcium zich ergens in het lichaam zal vastnestelen. Magnesium verhoogt de oplosbaarheid van calcium. Het aanvullen van magnesium aan het dieet heeft een significant effect aangetoond bij het voorkomen van recidieven van nierstenen.
Het is veilig om aan te nemen dat voldoende inname van magnesium verkalking overal in het lichaam voorkomt, maar zodra verkalking wortel schiet, hebben we sterkere artillerie nodig om verharde verkalkingsafzettingen te desintegreren. Calcium zal uiteindelijk terechtkomen in de spieren van het hart, de hartkleppen en de bloedvaten, wat leidt tot hart- en vaatziekten als je onvoldoende Vit C, D3 en K2 krijgt. Maar met een voldoende aan magnesium, en deze vitamines, ziet het er heel anders uit, en zal je lichaam het calcium uit voedsel, brengen waar het thuishoort, en nietals afzettingen in je hart en bloedvaten doen neerslaan. En daar is het om te doen. We hebben niets aan mineralen die wel kwantitatief voldoende aanwezig zijn, maar die zich tegen ons keren, omdat we andere dingen over het hoofd hebben gezien.
Calcium is één van de mineralen die grondig bestudeerd werden in de nieuwe brochure Mineralen & Gezondheid. Deze is afzonderlijk beschikbaar, of maakt deel uit van het abonnement op Natuur & Gezondheid.
De eerste publicaties van Natur-El waren de vertalingen van drie boeken over het eten van fruit, niet zomaar, als een dessertje of tussendoor, maar als voeding, een maaltijd. Om de dag te beginnen, ’s middags, of om de dag af te sluiten. Kan niet, zeg je… Hoe weet je dat zo zeker? In de nieuwe publicatie over Eiwitten & Voeding wordt een heel ander beeld geschetst van de ‘versterkende voeding – tegenover fruit… Ondertussen is het uitgaven-programma geweldig uitgebreid, en probeer ik om er een complete cursus van te maken. Twintig jaar na de cursus Voeding en Gezondheid, komt er een nieuw concept onder de naam “Cursus – Natuur & Gezondheid”. Het staat nog in zijn kinderschoenen, maar ik werk er elke dag aan om dit verder te ontwikkelen. De vier nummers van Natuur & Gezondheid zullen daar ook deel van uitmaken.
Een ander punt, waar niets over gezegd is in de media – die trouwens niets hebben gezegd over echte preventie, behalve dat het wachten is op een vaccin, is de impact die voeding heeft op vatbaarheid en herstel van infectieziekten. (Zie dit ook in combinatie met eerdere berichten over rauwkost en enzymen).
Nu Natuur & Gezondheid 2 (Mineralen) verschenen is, ben ik al een paar weken bezig met de voorbereiding van het volgende nummer, dat volledig gewijd zal zijn aan de Eiwitten. Het zit boordevol met feiten die maar niet in de voedingspraktijk van de massa geraken, hoewel vanaf 1917 de eerste gegevens daarvan bekend raakten.
In zijn boek Nutritional Problems in Times of Shortage (Basel, 1947) schreef A. Fleisch, voorzitter van de Swiss Wartime Nutritional Commission “dat een verhoogde eiwitconsumptie de inschatting van het aantal opgenomen calorieën verlaagt, dwz dat mensen hun behoefte over-schatten en er dan automatisch veel ruimer gebruik van maken dan wenselijk.” De stimulerende eigenschappen van eiwitten – vooral vleeseiwitten – leiden tot overschatting (van de behoefte) en overconsumptie, die niet worden gerechtvaardigd door de voedingsfysiologie omdat ze leiden tot een “weelderige verbranding” – een inefficiënte “verbranding” van overmaat. Er moet een ander, vooral stimulerend, irriterend effect zijn van het eten van vlees, buiten de irriterende effecten van overtollig eiwit (specifiek-dynamisch effect) en de extractieve en algemene producten van het roosteren. Dit irriterende effect, dat sindsdien is geïsoleerd, wordt veroorzaakt door urinezuur, een sterk irriterend middel voor de sympathische zenuwen. En dus hebben we bij vlees een sterk hypermetaboliserend drievoudig irriterend effect. Dit heeft bijgedragen aan zijn reputatie als ‘krachtvoer’, ver boven zijn werkelijke voedingswaarde. (“Vleesbouillon” betekent hetzelfde als “krachtbouillon” in het Duits.) Onze huidige situatie vereist de mobilisatie van onze beste krachten om de bestaanscrisis in onze cultuur te overwinnen.”
“Ik denk dat we redenen hebben om ons gebruik van stimulerende middelen, dat continu en buitensporig is geworden, te heroverwegen. Voortdurend prikkelen van het ergotrope zenuwstelsel, wat in deze tijd een essentiële noodzaak lijkt te zijn, is geen teken van kracht. Het staat het regeneratieve werk van het trofotrope zenuwstelsel in de weg. Dit is de belangrijkste reden waarom we afzien van alle stimulerende middelen, inclusief vlees. Regeneratie vereist ontgifting en metabole economie. Dit geldt ook voor atletiek, waar de laatste prestatiegraad moet worden gehaald.” Hij geeft voorbeelden van accurate proefnemingen die aantonen welke effecten dat heeft oa op de ademhaling en de ademhalingsorganen, met ontstekingsreacties.
Hij spreekt verder over de berg eiwit-afval die in het lichaam ontstaat, wanneer meer dan 30 gram eiwit per dag wordt gebruikt. Katenkamp en Stiller noemden deze amyloïdose, ‘buitengewoon alomtegenwoordig in elk soort afgezet weefsel’. Bij amyloïdose moet de sleutel liggen tot genezing van die ouderdomsziekten die eerder niet duidelijk waren. Het is duidelijk dat amyloïd uitsluitend bestaat uit gedegenereerde eiwitreductie door producties die het gevolg zijn van een teveel aan eiwit. Overtollig eiwit moet snel worden verbrand, maar kan niet voldoende worden verwijderd. Amyloid bevat rijke hoeveelheden van de aminozuren tryptofaan en tyrosine. Vijf tot tien keer zoveel tryptofaan en vijf tot zeven keer zoveel tyrosine worden aangetroffen in de droge stoffen van vlees dan in plantaardige eiwitbronnen. Er moet nog worden onderzocht of andere zwavelhoudende aminozuren een vergelijkbare rol spelen en wat de amyloïdesituatie is bij populaties die leven met eiwitarme diëten.
Alle essentiële aminozuren, vooral de zwavelhoudende, kunnen bij overdosering schade veroorzaken door het ontstaan van giftige stoffen of andere verstoringen. Ik hoop dat dit, in het licht van de corona-crisis, voor de lezers nog een piste opent die uitzicht geeft op preventie en genezing, en dat het jullie al doet watertanden naar de volgende editie… met zeer interessante bijdragen, oa van Dr Ralph Bircher en veel anderen.
De enzymen-spaarpot van veel mensen daalt, naarmate hun leven vordert. Zeker wanneer de pancreas erg verzwakt is, is de enzymcapaciteit, en dan ook het vermogen om de stofwisselingsprocessen te leiden en het systeem te beschermen, verzwakt. Enzymsuppletie kan een stuk op weg helpen, maar zonder toevoeging van levend voedsel, zal het een zwakke maatregel zijn.
Enzymen bevatten de kracht van het leven zelf. Het eten van levende voeding helpt de kwaliteit en kwantiteit van onze enzymenpool te behouden en draagt zo bij aan een lange levensduur. Enzymen zijn levende eiwitten die de levenskracht in onze biochemische en metabolische basisprocessen sturen. Het helpt zelfs ons DNA en RNA te herstellen. Enzymen transformeren en slaan energie op in het lichaam, ze maken actieve hormonen aan en nemen deel aan hun eigen productieve cyclus. Ze lossen vezels op en voorkomen stolling, ze hebben ontstekingsremmende effecten en zelfs pijnstillende effecten en ze voorkomen oedeem.
Enzymen kunnen helpen bij het opbouwen en versterken van het immuunsysteem, helpen bij het genezen van kanker, multiple sclerose en reumatoïde artritis, en kunnen het effect van sportblessures minimaliseren door de hersteltijd te verkorten. Enzymen zijn natuurlijk nodig voor de spijsvertering. Het is bewezen dat levende voedingsenzymen een anti-verouderingseffect, een levensverlengend effect, een anti-degeneratief-effect en een hoge vitaliteit in het voedsel hebben. Enzymen werken met de celstructuur in de celkern in de mitochondriën van de cel, de energiefabrieken in het systeem.
Sommige enzymen bewegen vrij in het lichaam omdat ze nodig zijn voor de spijsvertering, of in het serum van ons bloed, en worden naar verschillende delen van het lichaam vervoerd. Veel van deze mobiele enzymsystemen, met name de proteasen, zijn gebonden om eiwitten in het serum “alfa-globulinen” over te dragen. Deze alfa-globulinen brengen enzymen en andere moleculen over naar verschillende delen van het lichaam om alle lichaamsprocessen te reguleren. Wanneer we voedsel verwerken door ze langdurig boven de 45°C te verwarmen (of ze drie minuten te koken), is er 100 procent enzymvernietiging.
De enzymen die door koken worden vernietigd, zijn de enzymen die het voedsel in het ‘voedingsenzym’ of de hartmaag (het bovenste deel van de maag) gedurende de eerste dertig tot zestig minuten van de spijsverteringscyclus voorverteren. Het eten van voornamelijk levend voedsel bevordert deze predigestie. Dit betekent dat er minder van onze eigen (endogene) spijsverteringsenzymen uit de maag, pancreas, lever en dunne darm nodig zijn om het spijsverteringswerk te voltooien. Er zijn aanwijzingen dat de hoeveelheid endogene enzymsecretie afneemt of toeneemt, afhankelijk van hoeveel nodig is.
Dit is belangrijk vanwege wat Dr. Howell de “wet van adaptieve secretie van enzymen” noemt, wat betekent dat enzymenergie gaat waar het nodig is in het lichaam. Dr. Howell is van mening dat enzymen een bepaalde hoeveelheid energie vertegenwoordigen, evenals een werkelijke hoeveelheid enzymmoleculen. Als er minder enzymenergie nodig is voor de spijsvertering, is er meer beschikbaar om andere lichaamsprocessen te verbeteren. Als we bijvoorbeeld gewond of ziek zijn, ervaren we vaak een verminderde eetlust omdat de primaire behoefte aan de enzymenergie het bestrijden van de ziekte en voor lichamelijk herstel is. Een artikel in de Journal of Medical Hypothesis schat dat elke cel bij de geboorte 90 miljoen methylgroepen heeft. Alle veroudering en mentale en fysieke degeneratie, inclusief kanker, worden gekenmerkt door een verlies van methylgroepen. Expressie van oncogenen (kankerverwekkende genen) en kankergenen wordt geassocieerd met het verlies van methylgroepen op celniveau. Het gemiddelde verlies is 1.800 DNA-methyl-groepen per cel per dag, met een beperking van de levensduur tot 65-70 jaar. Als het verlies zou kunnen worden teruggebracht tot 1.200 methylgroepen per cel per dag, zou de levensduur kunnen oplopen tot 95 jaar omdat het DNA beter zou functioneren. Wanneer we ons voedsel koken, vernietigen we onze proteasen (proteolytische enzymen) en hierdoor ontstaat er meer zoutzuur (HCL) nodig voor de spijsvertering.
Het organische betaïne-zoutzuur (trimethylglycine) is een primaire donor van methylgroepen. Daarom leidt het koken van voedsel indirect tot een versneld verlies van methylgroepen omdat er minder HCL beschikbaar is om methylgroepen te doneren, omdat het wordt gebruikt in het spijsverteringsproces. Daarom wordt het degeneratieproces (veroudering) versneld. Met leeftijd, stress en chronische ziekten neemt de voorraad enzymen in ons lichaam af. Dit komt omdat enzymen, die zo cruciaal zijn voor onze gezondheid, worden gebruikt in stress en acute en chronische ziektesituaties. Naarmate onze enzympool afneemt met de leeftijd, neemt ook ons vermogen om de taken uit te voeren, om het lichaam gezond te houden af. Wanneer enzymen de concentraties in het lichaam verlagen, versnelt het verouderingsproces. Onthoud dat enzymen eiwitcomplexen zijn die door ons DNA worden gemaakt. Daarom, wanneer verjongde genen worden geactiveerd, activeren ze ook enzymen die onze gezondheid en ons welzijn in stand houden.
