afgeladen vol, wachten deze peren om gegeten te worden door gretige fruitliefhebbers.
De Jefkespeer is gekweekt te Ninove door hovenier Jozef (Jef) Thiebaut. Het is een perenvariëteit die uit zaad gewonnen werd in de abdij te Ninove, waar Jef veel bijdroeg tot de verspreiding van deze heerlijke vroege boterpeer.
Tijdens de Franse revolutie werden alle kerkelijke goederen onder de hamer gebracht. De abdij met boomgaard kwam terecht in de handen van notaris Jean-François Chaboceau, die de peer zijn naam gaf: Beurré Chaboceau. Het werd een geliefde luxepeer, maar de eigenlijke vinder werd min of meer vergeten. In de volksmond bleef ze echter bekend als de Jefkespeer
Deze perenboom heeft een sterke groei en is schurftbestendig. Daarom is het ideaal voor biologische teelt in kleine tuinen. Hij vormt kleine sappige peren met een zoete smaak. De Jefkespeer heeft een mooie goudgele kleur en kan in september en oktober gegeten worden. Eenmaal rijp, moet de peer onmiddellijk gegeten worden.Een unieke peer voor liefhebbers!
Kan een simpel kruid als paardebloem iets betekenen in de bestrijding van diabetes en leverbeschadiging ?
Om te beginnen heeft elke aandoening oorzaken en net zoals supplementen geen tekorten kunnen compenseren als de voeding als geheel niet deugt, kunnen ook kruiden de diepe bressen in onze verdediging niet rechttrekken, wanneer de basis van de voeding en de levenswijze wordt verwaarloosd. Paardebloemblad- en wortel, zie ik als een verlengstuk van de voeding, een stukje vergeten voeding, wellicht omdat we veel andere keuzes hebben en het niet moeten zoeken bij deze “‘noodvoeding” die we meestal kennen onder de naam “wilde groenten”.
Hoewel de meeste mensen paardenbloem (Taraxacum officinale) beschouwen als een vervelend onkruid, wordt de plant al lang in de kruidengeneeskunde gebruikt om de spijsvertering te bevorderen en de eetlust te stimuleren. De hele paardenbloemplant van wortel tot bloesem is eetbaar met een licht bittere, witlofachtige smaak.
De wortel zelf wordt soms geroosterd om caffeïnevrije paardenbloemkoffie te maken, maar dit zou ik niet aanbevelen. Bij gebruik voor therapie kan de gedroogde of verse wortel worden verwerkt tot thee, tincturen, afkooksels (infusies) en kompressen. In de traditionele Chinese en Indiaanse geneeskunde wordt paardenbloemwortel al lang gebruikt om maag- en leveraandoeningen te behandelen. Kruidkundigen weten dat het kan helpen bij de behandeling van vele aandoeningen, waaronder acne, eczeem, hoog cholesterol, brandend maagzuur, gastro-intestinale stoornissen, diabetes en zelfs kanker. Sommige beweringen worden beter ondersteund door onderzoek dan andere.
Paardebloem is ook bekend als pu gong ying in de traditionele Chinese geneeskunde en simhadanti in de Ayurvedische praktijk. De volksnaam “pissebloem” en de Franse bijnaam “pissenlit” verwijzen beide naar het diuretische effect van de wortel.
Waarom Paardebloemblad en -wortel toevoegen aan de voeding, of het gebruiken voor therapie ?
Ondanks het lang gebruik in de traditionele kruidentherapie, is er weinig wetenschappelijk bewijs dat het medicinaal gebruik van paardenbloemwortel ondersteunt. Hoewel er dier- en laboratoriumonderzoeken zijn geweest, zijn er maar weinig overgegaan tot proeven bij mensen. Het meeste onderzoek is gesponsord door belanghebbenden. Geen enkele industrie heeft er baat bij dat mensen de oplossingen voor hun gezondheidsproblemen in hun eigen tuin vinden, dus we moeten niet hopen dat er spoedig grootschalig onderzoek zal zijn dat zal aantonen hoe het gebruik van paardebloemblad voeding voor de lever is, die de lever helpt optimaal te functioneren, waardoor de positieve neveneffecten zijn : een mooie huid, een normale afscheiding en gebruik van insuline, een stabiele suikerspiegel, en alle andere bijverschijnselen die we met “gezondheid” associëren.
Dit zijn enkele conclusies die voortkomen uit het onderzoek :
Hoge Bloeddruk
Sommige wetenschappers zijn van mening dat de diuretische eigenschappen van paardenbloem medische toepassingen hebben, waaronder de behandeling van prediabetes of premenstrueel opgeblazen gevoel en het vasthouden van water (oedeem).
Diuretica, ook bekend als ‘plaspillen’, worden vaak gebruikt voor de behandeling van hoge bloeddruk, hartfalen, leveraandoeningen en sommige soorten nieraandoeningen. Sommige wetenschappers zijn van mening dat de diuretische eigenschappen van paardenbloem medische toepassingen hebben, waaronder de behandeling van prediabetes of premenstrueel opgeblazen gevoel en het vasthouden van water (oedeem). Medicijnen veroorzaken bijwerkingen, waaronder spierkrampen, hoofdpijn, duizeligheid en veranderingen in de bloedsuikerspiegel. Dit kan worden voorkomen door het gebruik van paardebloemwortel.
Een onderzoek uit 2009, onder toezicht van de National Institutes of Health, vond dat een enkele dosis paardenbloemextract per dag de frequentie van het urineren, maar niet het volume, verhoogde bij de 28 vrijwilligers binnen vijf uur na een dosis.
Hoewel de onderzoekers niet konden bepalen hoe paardenbloem dit effect veroorzaakte, leert de frequentie/het volume dat het extract werkt bij irritatie van de blaas en wellicht is zijn waterafdrijvend effect gewoon een resultaat van een verbeterde werking van de lever.
Huidbeschadiging
In de volksgeneeskunde wordt gedroogde paardenbloemwortel vaak vermalen tot een pasta en gemengd met water om een verzachtende pasta te creëren voor huidaandoeningen zoals acne, eczeem, psoriasis, huiduitslag en steenpuisten.
Hoewel er weinig bewijs is dat paardenbloem deze aandoeningen beter of sneller kan behandelen dan de huid aan zichzelf over te laten, lijkt het milde anti-inflammatoire en jeukwerende eigenschappen te hebben, die wellicht opnieuw in relatie staan met de werking van de lever. Onderzoek leert ook dat paardebloemwortel kan helpen om schade door de zon te voorkomen.
Een onderzoek uit 2015 uit Canada meldde dat paardenbloemextract schadelijke ultraviolette B-straling (UVB) kan blokkeren wanneer het op de huid wordt aangebracht, waardoor deze wordt beschermd tegen schade door de zon en het risico op huidkanker wordt verlaagd.
Hoewel dit een mogelijke weg suggereert voor de ontwikkeling van medicijnen, is het ook bekend dat paardenbloem bij sommige mensen contactdermatitis veroorzaakt (meestal van het witte melksap), vooral bij kinderen. Als zodanig moet je voorzichtig zijn bij het aanbrengen van paardenbloemextract op de huid om een allergische reactie te voorkomen.
Diabetes
Van paardenbloemwortel wordt aangenomen dat het antidiabetische eigenschappen heeft vanwege een oplosbare vezel die bekend staat als inuline. Inuline bevat een complex koolhydraat dat bekend staat als fructooligosaccharide (FOS) dat de groei van gezonde bacteriën in het maagdarmkanaal ondersteunt en de ongezonde elimineert. Dit alleen al verhoogt de insulinegevoeligheid door de suikerstroom van de darm naar de bloedbaan te vertragen, waardoor pieken in de bloedsuikerspiegel of insulinespiegels worden voorkomen.
Een evaluatie uit 2016 van onderzoeken van de Universiteit van Aarhus in Denemarken suggereerde dat paardenbloemextract ook de pancreascellen stimuleert om insuline te produceren, de bloedsuikerspiegel beter onder controle te houden en hyperglykemie te voorkomen.
Leverbeschadiging
Paardebloem wordt vaak geconsumeerd als tonicum dat de lever “reinigt”. Een studie uit 2010, gepubliceerd in de Journal of Ethnopharmacology, meldde dat muizen die een extract van paardenbloemwortel kregen, een significante vertraging van de progressie van leverlittekens (fibrose) ervoeren in vergelijking met muizen die een placebo kregen. Volgens het onderzoek was het extract in staat om de primaire cellen die betrokken zijn bij fibrose, de zogenaamde hepatische stellaatcellen, te inactiveren. Hierdoor werd de oxidatieve stress op de lever vrijwel opgeheven, waardoor de lever kon genezen en langzaam kon regenereren.
Kanker
Voorlopig onderzoek suggereert dat paardenbloemwortel veelbelovend kan zijn als middel tegen kanker. Het doet dit door apoptose te induceren, ook bekend als geprogrammeerde celdood, in bepaalde kankercellen. Apoptose tast alle cellen van het lichaam aan, waardoor oude cellen kunnen worden vervangen door nieuwe. Bij kanker stopt de apoptose, waardoor de tumorcellen ongehinderd kunnen groeien.
Een studie uit 2012 van de Universiteit van Windsor in Canada meldde dat paardenbloemwortelextract in reageerbuisstudies apoptose in pancreas- en prostaatkankercellen kon induceren, waardoor hun groei werd vertraagd of hun verspreiding werd voorkomen. In deze studie werden geen andere kankerceltypes onderzocht. Verschillende latere onderzoeken hebben aangetoond dat verschillende extracten van paardenbloemwortels apoptose bij leukemie en melanoom konden veroorzaken. Ik ken in ieder geval één man die meer dan 20 jaar lang dagelijks rekende op paardebloem om zijn kanker onder controle te houden. Zo moeilijk is het advies niet om elke dag een theelepel gemalen paardebloemwortel te gebruiken op de lege maag, of het op te lossen in wat water, een kruidenthee of een soep of smoothie.
De onderzoeken zijn veelbelovend, maar zoals ik eerder opmerkte is er maar weinig belangstelling om serieuze grootschalige onderzoeken te doen naar kruiden, voeding, levenswijze… en die dan voldoende onder de belangstelling te brengen. Om er een algemene regel van te maken, is verder onderzoek nodig voordat paardenbloemwortel kan worden aanbevolen voor de preventie of behandeling van kanker, maar ik neem aan dat een dergelijk advies nooit iemand kwaad heeft gedaan. .
Zijn er waarschuwingen of situaties waar paardebloem schade kan veroorzaken?
Paardebloemwortel wordt over het algemeen als veilig beschouwd en wordt door volwassenen goed verdragen als het met mate wordt geconsumeerd. Sommige mensen kunnen zeldzame bijwerkingen krijgen, waaronder maagzuur, diarree, maagklachten en een geïrriteerde huid. Dit heeft meestal te maken met het witte melksap in verse paardebloemwortel en bloemstengel. Dit wordt meestal vermeden door het te gebruiken in gedroogde vorm. Paardebloem bevat jodium en latex, dus vermijd het als je allergisch bent voor een van deze stoffen.
En in relatie tot medicijnen?
Paardebloem kan een wisselwerking hebben met bepaalde medicijnen, hetzij door te beïnvloeden hoe het medicijn in de bloedbaan wordt opgenomen, door de lever wordt gemetaboliseerd of via de urine uit het lichaam wordt verwijderd. Het is natuurlijk dubbel wanneer iemand probeert via klassieke middelen de gezondheid op de sporen te krijgen, terwijl het eerste wat natuurlijke middelen doen – en dat is zeker van toepassing op paardebloem – is het lichaam te helpen om zich te bevrijden van lichaamsvreemde substanties, inclusief de medicijnen. Het zijn twee werelden die diametraal tegenover elkaar staan en dat wordt door weinig mensen begrepen. Mensen die op twee paarden wedden en een beetje van het ene en een beetje van het andere ‘snoepen’, hebben wellicht niet het verhoopte effect.
Hoeveel moet je gebruiken om resultaat te hebben ?
In feite zijn er geen standaardadviezen, en het hangt af van wat er nog meer in de therapie voorkomt. Slechts zelden wordt een therapie alleen maar op paardebloem(wortel) gebouwd.
Verse paardenbloemwortel: 2 tot 8 gram per dag
Paardenbloemwortelpoeder: 3 tot 4 gram gemengd met 150 milliliter warm water
Paardebloemthee-infusie: 1 eetlepel gehakte wortel (gedroogd) gemengd met 150 milliliter heet water gedurende 20 minuten laten trekken en afzeven.
Verse wortelextract met minstens 10% actieve stoffen: 1 tot 2 eetlepels per dag
Gedroogd paardenbloemextract: 0,75 tot 1,0 gram per dag
Nota :
Paardebloem absorbeert gemakkelijk pesticiden, zware metalen (zoals lood, nikkel, koper en cadmium) en andere stoffen uit de omgeving, dus het is over het geen goed idee om wilde paardenbloem te eten als de zuiverheid van de grond, het water en de lucht zijn niet bekend. Gebruik het nooit uit een industrieel vervuilde omgeving / ook met een industrieel verleden.
De beste tijd om paardenbloemwortel te oogsten
Paardebloemwortel wordt traditioneel in de herfst geoogst wanneer de concentraties inuline het hoogst zijn. Omdat de wortel chemicaliën in de grond absorbeert, vermijdt het oogsten van wortels langs wegen, opritten, septic tanks, zwembaden, airconditioningunits of barbecueroosters.
Als je de geoogste wortels niet meteen wilt gebruiken, kun je ze in een dehydrator drogen en maximaal een jaar in een glazen pot bewaren. Indien correct gedroogd, zou de buitenste pel een donkere kleur moeten hebben, terwijl de binnenste kern roomwit zou moeten blijven.
Voor je gaat denken dat een vetarme voeding een nieuwe trend is, of een voorbijgaand advies zoals alle andere, of een buitenissige praktijk, zou ik met jou even enkele mensen citeren die gebruik maken van een vet arm dieet:
Verschillende dieetprogramma’s gebruiken een variant van het vetvrije dieet.
– Dr. Esselstyn’s dieet voor het voorkomen en omkeren van hartziekten omvat geen olie of andere vetten, noten en zaden, avocado, olie of kokosproducten. Hij laat gemalen lijnzaad en wat walnoten toe voor patiënten zonder hartaandoeningen, maar mensen met een vergevorderde hartziekte worden geadviseerd om zonder alle vrije vetten en vetrijke producten te gaan.
– Dr. McDougall staat enkele vrije vetten in zijn dieet toe, maar een variant van zijn programma is het McDougall Dieet voor optimaal gewichtsverlies. In deze versie zijn geen vrije vetten en vetrijke producten toegestaan. Anders onderschrijft hij deze aanpak.
– Dr. Doug Graham, die naar mijn weten de term “Overt vet” heeft bedacht, beveelt niet specifiek aan om het hele jaar door vet te vermijden, maar heeft wel gesproken over de voordelen van het volgen van een dergelijk programma van tijd tot tijd.
Populaties die dicht bij dit ideaal leven
De Okinawanen staan bovenaan de lijst van gecertificeerde langlevenden, zoals door het boek The Blue Zones werd gerapporteerd door Dan Buettner, die voor National Geographic werkte. Het is interessant om op te merken dat hun dieet bestond uit voornamelijk zoete aardappelen (met blauw vruchtvlees) en minder dan 6% vet bevatte, waardoor het in wezen een vetarm dieet is.
Als een bijkomend stukje bewijs dat een vetarm dieet perfect gezond is, zijn hier enkele meer traditionele culturen die hebben geleefd dicht bij een vetarm dieet.
– Het dieet van de Bantus in Afrika was naar verluidt slechts 10% vet. Hun incidentie van hartziekten was bijna nul.
– Veel inwoners van Nieuw-Guinea, ook zonder coronaire hartziekten en hypertensie, aten traditioneel voedsel met niet meer dan 10% vet.
– Het Hawaïaanse dieet, voordat ontdekkingsreiziger James Cook deze eilanden in 1776 in contact bracht met de rest van de wereld, was samengesteld uit minder dan 15% vet. Een onderzoek heeft een groep van zwaarlijvige Hawaïanen teruggeplaatst op hun traditionele dieet en de deelnemers kregen opmerkelijke gezondheidsvoordelen.
Een Amazone bevolking in Bolivia, met de “gezondste slagaders” ooit gevonden, at een dieet samengesteld uit 14% vet.
Walter Kempner
Een therapeutisch voorbeeld van een dieet met een laag vetgehalte is het rijstdieet, ontworpen door de Duitse vluchteling Walter Kempner in de jaren 1940, als een radicale behandeling voor kwaadaardige hypertensie, vóór de komst van medicijnen.
Niet alleen heeft het Rijstdieet de meeste gevallen van ernstige hypertensie genezen, maar het werkte ook om hoofdpijnen, vermoeidheid en hartkwalen te verlichten. Het genas ook verschillende gevallen van diabetes type 2.
De typische samenstelling van het rijstdieet bevatte 565 gram koolhydraten, van fruit, witte rijst en witte suiker. Het bevatte slechts 25 gram eiwit en 5 gram vet. Dus het rijstdieet bevatte minder dan 2% calorieën uit vet!
De aanwezigheid van industriesuiker kan ons in de war brengen, maar het werd toegevoegd om de calorieën te verhogen zonder groenten of andere voedingsmiddelen toe te voegen die natrium zouden kunnen bevatten. Omdat Kempner dacht dat meer natrium de kans bood om meer water vast te houden, begreep hij de waarde van groenten niet. Nochtans had hij kunnen weten dat groenten nog meer kalium bevatten, wat juist water afdrijft / op voorwaarde natuurlijk dat er geen te grote hoeveelheden zout toegevoegd worden en dat het voedsel correct bereid wordt.
Gemiddeld verbruikten patiënten 400 calorieën per dag uit witte suiker (100 gram). Ze hebben een paar vitaminesupplementen toegevoegd. Het natriumgehalte was slechts 150 mg / dag.
Als therapie, geen dieetkeuze, was dit dieet ongelooflijk succesvol! Gezien de effectiviteit, laat dit gedocumenteerde deel van de medische geschiedenis zien dat onze obsessie voor voedingstekorten (eiwitten, natrium, calcium en vet) misleidend is en aan de feiten voorbij gaat. Hoewel wij geen voorstander zijn van het Rijstdieet, kunnen daarmee zieken aanzienlijk beter worden. Het toont wel aan dat koolhydratenbeperking (low carb) een hype was die niet kan worden volgehouden, en dat vetrijke voeding een andere gevaarlijke hype is, en dat eiwitrijke (verslankings)diëten een hype zijn, terwijl een normale natuurlijke voeding vetarm is en zou moeten zijn, nu en tot in eeuwigheid.
De meeste mensen kunnen baat hebben bij het eten van een beetje noten, zaden en avocado’s in hun voedingspatroon. Maar het is de moeite waard te vermelden dat een voedingswijze met vetbeperking – zeker strikte matiging van vrije vetten – bijzonder nuttig is in gevallen waar niets anders heeft geholpen of waar men teleurgesteld werd in de resultaten.
Verschillende experts wijzen erop dat het ongeveer 90 dagen kost om zich “aan te passen” aan een vetarm dieet. Dat betekent dat je tijdens die overgangsmaanden na een maaltijd niet zo tevreden kunt zijn als gewoonlijk en misschien hunkert naar vet of het gevoel hebt dat er ‘iets ontbreekt’.
Sommige deskundigen hebben gewaarschuwd voor de mogelijkheid van een omega 3-tekort. Het eten van volwaardig voedsel levert ongeveer 5% aan vetzuren en als daar ook voldoende groene groenten in voorkomen, zal dit ook tegemoet komen in de omega 3 vetzuren. Als iemand langer dan drie maanden een vetvrij-dieet volgt, is het misschien verstandig om hierna een bloedtest uit te voeren om te zien hoe je profiel er uitziet en dienovereenkomstig aan te vullen. Je kunt dan beslissen om gemalen lijnzaad, chia, pompoenpitten, hennepzaad of walnoten of veganistische omega 3-supplementen toe te voegen, indien de testen een tekort zouden aantonen.
Volgende vraag werd een paar dagen geleden gesteld, en ik vond het interessant voor de blog.
Wie heeft er kennis van waterfilters die stads water omzetten in GEZONDER LEVEND WATER ? We hebben al 12 jaar een waterfilter van Nikken, die tevens magnetiseert. Manueel wordt de bak gevuld met 2L water en die wordt gefilterd naar gezonder water om te drinken en te koken. We willen nu een filter aanschaffen waar het water reeds gefilterd door de keukenkraan loopt (omwille van het gebruiksgemak). We hebben al positiefs gehoord van het merk KANGEN, maar ook van andere merken of systemen met osmose, energetiserend, etc. De meesten hebben wel elk hun voor- en nadeel. Meer weten we niet. Met je zovele en zolange ervaring in gezonde voeding en andere, kan jij ons misschien input geven die ons helpt een goede keuze te maken?
Zoals ik je al liet weten is “gezond water” een thema op zich. Verleden jaar heb ik al de informatie die ik hierover in de voorbije veertig jaar verzameld heb, in het digitale boek “Zuiver Water” verwerkt. Hierin heb ik een poging gedaan om feiten en fictie van elkaar te scheiden en informatie te geven die ons duizenden euros hebben gekost – wegens de prijs van alle wanpraktijken en misleidende informatie die over water de ronde doen. Dat dergelijke praktijken kunnen bestaan heeft te maken met het feit dat er wel degelijk problemen zijn met drinkwater.
Het is te eenvoudig om leidingwater voor te stellen als het beste drinkwater. Daar kom je toe, wanneer je snel tevreden bent en wanneer in de parameters voor het bepalen van de kwaliteit de sanitaire eigenschappen (het afwezig zijn van bacteriën) overgeaccentueerd worden. Natuurlijk is het belangrijk dat we niet overspoeld worden met pathologische bacteriën, maar als vergiften in de plaats komen, zijn we ook niet tevreden. Men kan het ook zien als een noodzakelijk kwaad om ontsmettingsstoffen te gebruiken, en men kan zich ook verschuilen achter de gedachte dat het zo weinig is, dat het bijlange niet het toxisch niveau benadert.
Wie iets beter wil, gaat dan op zoek en dan komen we in de wereld van de waterfilters. Metingen die ik in het verleden deed, tonen aan dat veel waterfilters niet werken. Dat kan allerlei redenen hebben: overschatten van de filtratiecapaciteit, en te lang wachten om de filterpatronen te vervangen, gebrek aan hygiëne, gefilterd water dat langdurig werd opgeslagen… om er maar een paar te noemen.
Nu spreek je van “Levend Water”. Waarschijnlijk heb je daar een bepaald idee bij. Ik lees in Genesis 26: “Daarna groeven de knechten van Isaak in het dal en vonden daar een put met levend water.” Dat is interessant, maar wat bedoelden ze daarmee? Dus als we de tegenpool er even kunnen bijhalen, komen we bij “dood water”, dat is zuurstofarm, stilstaand water, waar diverse organismen (leven, maar meestal pathologisch) de kans gehad heeft zich daarin te ontwikkelen. Dus levend water, in dit geval, zouden we kunnen definiëren als “zuiver water, zuurstofrijk en niet gecontamineerd door diverse mineralen of chemicaliën die het ondrinkbaar kunnen maken.” Dat kan ook in de natuur gebeuren. In Vlaanderen zijn voldoende waterputten die geen levend water leveren. Wij hebben twintig jaar geprobeerd om dat bedorven smakend ijzerhoudend, zwavelhoudend water uit onze diepe waterput tot drinkbaar (levend) water te maken.
Levend water is een definitie, want natuurlijk wil je niet dat er leven inzit. Je wil wel water waarin en waardoor het leven maximaal gedijt en dan kijken we direct richting waterfilters.
Om te beginnen is de minimale filtratie door middel van koolstof. Zolang de koolstof actief is en niet verzadigd, haalt dat op zijn minst de chloor eruit. Maar mijn metingen gaven dikwijls aan dat het water na filtratie een hogere TDS had dan voordien. Dat ligt aan een verzadigd patroon, en dat wijst erop dat veel fabrikanten hun patronen overschatten en daarbij zeggen dat een patroon goed is voor 200 of 1000 of zelfs 10.000 liter! Met hogere waarden na, dan voor filtratie… komen we niet echt vooruit. Zelfs wanneer de waarden amper enkele mcg per liter lager zijn, weet je ook dat je maar juist de grofste (en minst schadelijke substanties wegfiltert, en niet de hoog oplosbare en compleet ongewenste toxines.
De Nikken-filter waarvan je spreekt heeft maar een beperkte filtratiecapaciteit. De magneet in het kraantje is daarvan het bewijs. Als het water zuiver is valt er niets meer te dynamiseren of te herstructureren. Ook de Kangen-filter is een luchtbel die niet eens een filter is… In ons archief is er het artikel over de scam van”Alkalisch Water”. Lees aandachtig ons boek “Zuiver Water”. Voor 9 euro kan je je honderden en misschien duizenden euro’s ellende besparen…
Echt zuiver water is maagdelijk water, zoals dat door distillatie en door een goede osmose-installatie kan worden bekomen. Eenmaal in het lichaam wordt het echt “levend water”, en belast niet, neemt deel aan de levensprocessen… tenzij je angst hebt dat het “te zuiver” zou kunnen worden?
“De wetenschap van het leven is voor tachtig procent de wetenschap van het water, maar dan een kristalhelder water, chemisch zuiver en bacteriologisch maagdelijk water, vrij van chemie en van minerale zouten, zoals het op grote hoogte uit de lucht komt, of uit de diepte opborrelt uit siliciumhoudend gesteente, want kalkhoudend water zet niet alleen bezinksel af in de waterketel als wij koken, maar het zet ook bezinksel af in ons organisme.” – Prof. Vincent.
