Feestdagen

Veel jaren terug publiceerde ik het droevige relaas over de keerzijde van het Kerst- of het Nieuwjaarsdiner, zoals Hans Bouma het verwoordde. Het is intriest dat voor een uurtje ‘plezier’ zoveel dieren de prijs betalen. Dat is ook wat Gaia al twintig jaar onderstreept. Eén van de decadente uitwassen van de feesttafel is Foie Gras… Daar zijn ethische, maar ook gezondheidsbezwaren tegen.

“De mulard-eend is een hybride eendensoort die enkel gebruikt wordt voor de productie van foie gras. De levensverwachting van die eenden bedraagt in normale omstandigheden 20 jaar, maar in de fokkerijen wordt hun leven doorgaans al na amper drie maanden afgebroken.

De mulard-eend is onvruchtbaar en stom. In tegenstelling tot wat vaak wordt aangenomen, is hij niet in staat om te vliegen en kan hij niet naar andere oorden trekken. Dat gegeven weerlegt de bewering van de foie gras-producenten, dat ze enkel gebruik maken van de natuurlijke aanleg van de mulard-eend om vet op te stapelen voor de migratie.

Kuikens worden vermalen of verminkt

Zodra de eieren zijn uitgekomen, worden enkel de mannetjeseenden gehouden voor de productie van foie gras. De lever van de vrouwtjes is te sterk dooraderd en daarom niet geschikt voor consumptie in de vorm van foie gras. De kuikens worden doorgaans al bij de geboorte geselecteerd volgens geslacht. Miljoenen vrouwtjes worden dus opgeruimd: ze worden vermalen of vergast. De mannetjes gaan rechtstreeks naar de fokkerij. Om te vermijden dat de eenden zich in de vaak stresserende omgeving agressief gedragen en zichzelf of elkaar verwonden, knippen de meeste foie gras-producenten een deel van hun snavel en/of van hun klauwen.

Jaarlijks worden tienduizenden eenden opeengepakt, gedwangvoederd en ziek gemaakt voor de productie van foie gras. Twee keer per dag worden de vogels gedwongen om maïspap te slikken, die hen via een pneumatische pomp wordt toegediend, tot de lever ziek wordt (leversteatose of leververvetting). De vetmester pakt het dier bij de hals en duwt een lange metalen buis tot aan de slokdarm. De hoeveelheid voedsel die de eenden op die manier moeten slikken, stemt overeen met een kwart van hun lichaamsgewicht. Dat is alsof een mens van 80 kg elke dag 20 kg spaghetti onder dwang zou moeten eten.

Na die dwangvoederperiode is de lever van de dieren tien keer groter dan normaal. Daardoor worden hun longen samengedrukt, kunnen ze amper nog bewegen en beginnen ze te hijgen in een poging hun verstoorde lichaamstemperatuur te regelen. Heel wat dieren krijgen last van maagreflux en diarree. Veel vogels krijgen te kampen met letsels aan de hals, ontstekingen en infecties. Kortom, op de 12 dagen waarin de dieren worden vetgemest, ligt het sterftecijfer van de vogels 10 tot 20 keer hoger.

Een gedetailleerd rapport uit 1998, gepubliceerd door het Wetenschappelijk Comité van de Europese Commissie voor de gezondheid en het welzijn van dieren, besluit het volgende: “Het dwangvoederen zoals het vandaag wordt toegepast, is schadelijk voor het welzijn van de vogels”. Het rapport geeft met name aan dat de producenten de dwangvoederperiode moeten beperken om een te hoge sterfte te voorkomen. Hetzelfde rapport benadrukt dat de vogels getroffen worden door candidiasis, een pijnlijke aandoening als gevolg van letsels aan de slokdarm, veroorzaakt door de dwangvoedering.

In 12 landen van de Europese Unie is dwangvoedering formeel verboden of worden de wetten ter bescherming van het dierenwelzijn zo geïnterpreteerd dat ze de praktijk de facto veroordelen. Slechts 5 EU-landen produceren foie gras (Frankrijk, Spanje, Bulgarije, Hongarije, België). In Israël, een land dat vroeger 10 keer meer foie gras produceerde dan België, werd dwangvoedering in 2003 verboden. De praktijk is ook verboden in Zwitserland, Noorwegen, Argentinië, Turkije, en zelfs in de Amerikaanse staat Californië.

De Europese richtlijn voor de bescherming van dieren in kwekerijen stelt dat het toedienen van voedsel en drinken de dieren “geen onnodig lijden of letsel [mag] toebrengen”.

GAIA: “Toen we begin 2015 contact opnamen met de Waalse horecafederatie, bleek die zich in grote mate open te stellen voor een positieve evolutie van de sector. De federatie is zich duidelijk bewust van de groeiende aandacht voor dierenwelzijn bij de consumenten.” Voorzitter Thierry Neyens liet aan GAIA weten gunstig te staan tegenover een sensibilisering van de horecasector via een werkgroep. Die werkgroep zou het gebruik kunnen testen van foie gras die zonder dwangvoeding werd geproduceerd. Horeca Vlaanderen liet weten die visie te delen.

En voor wie Foie Gras onmisbaar is… Er bestaan feestelijke alternatieven die niet met dierenleed gepaard gaan. Vanuit die visie nodigt GAIA de consumenten sinds 2008 uit om foie gras gewoon te vervangen door de Faux Gras® de GAIA, een 100 % plantaardig en diervriendelijk alternatief. Het is beter dan zieke levers van zieke dieren… Daar kan je moeilijk gezondheid van verwachten…

Slapen voor Gezondheid

Is 8 uur slapen een feit of een mythe?
 

Je hebt het eerder gehoord. Om gezond te zijn, moeten we acht glazen water per dag drinken. En acht uur per nacht slapen.
In de gezondheidswereld wordt slaap geprezen om zijn herstellende waarde, en ik doe daar niets af. Acht uur is het minimum, volgens sommige bronnen. Mensen die op zoek zijn naar topprestaties, krijgen te horen dat ze 8, 9, 10 of zelfs 12 uur slaap per nacht moeten nemen.

Mensen zullen alles doen om deze kostbare slaap in te halen: uitslapen in het weekend, overvloedig gebruik maken van de afwezig-knop en 10-12 uur per dag slapen terwijl ze op vakantie zijn (en om dat te bereiken hebben ze allerlei middeltjes : zich in een verdoving van rum drinken, zelfs cola en zich zombie eten) .

De media hebben ons geleerd dat bijna iedereen in een constante staat van slaapgebrek verkeert. Mensen slapen niet voldoende! Slapeloosheid treft 60% van de bevolking, en de farmaceutische bedrijven zijn tussenbeide gekomen om nieuwe vormen van medicijnen te creëren om de vorige generatie te vervangen. De namen van de grote slaap-middelen zijn nu quasi door iedereen gekende namen.
 
Maar onderzoek heeft aangetoond dat medicijnen en andere hulpmiddelende slaap niet zo veel verbeteren. De totale slaaptijd wordt slechts met 10 of 20 minuten verlengd. ‘De medicijnen verbeteren de slaap misschien niet echt. Vanwege de geheugenverlies-effecten van dergelijke medicijnen, denken mensen dat ze beter slapen onder invloed van de meeste slaapmedicijnen, omdat ze zich niet herinneren dat ze wakker waren.” Dr. Gregg Jacobs, uit het boek Say Good Night to Insomnia.
 
“Helaas heeft de bewering dat we acht uur slaap nodig hebben bijgedragen aan het wijdverbreide gebruik van slaappillen in het afgelopen decennium. Veel mensen weten dat ze met minder dan acht uur slaap goed functioneren en ze behalen ook geen acht uur als ze het proberen. Niettemin blijven sommige wetenschappers en de media suggereren dat iedereen minstens acht uur slaap per nacht nodig heeft en dat elke daaruit voortvloeiende ‘slaapschuld’ kan bijdragen aan gezondheidsproblemen. Een aanzienlijke hoeveelheid nieuw onderzoek suggereert dat dit niet het geval is ”, zegt dr. Jacobs.
 
De geschiedenis leert ons iets over slapen in de voorbije eeuwen. Wist je dat slapen uit twee gescheiden periodes bestond ?
Word je regelmatig midden in de nacht wakker? Als dat zo is, dan ben je zoals ongeveer een derde van de volwassenen.
Dit type nachtelijk ontwaken wordt vaak gediagnosticeerd als slapeloosheid en behandeld met medicatie, maar er zijn aanwijzingen dat het misschien niet abnormaal is, maar deel uitmaakt van een natuurlijk ritme waar ons lichaam toe aangetrokken wordt.
De continue slaaproutine van 8 uur waarvan ons is verteld dat die ‘natuurlijk’ is, is net zo natuurlijk voor mensen als autorijden of het doorkruisen van verschillende tijdzones in een kwestie van uren in een vliegtuig. Met andere woorden: de-acht-uur-aan-een-stuk-slapen is een vrij recente praktijk in de menselijke geschiedenis.
 

In een artikel met de titel “Your Ancestors Didn’t Sleep Like You” beschrijven de auteurs van Slumberwise de slaappatronen van vóór de 19e eeuw.
Onderzoekers hebben ontdekt dat mensen niet altijd in blokken van 8 uur sliepen. We sliepen vroeger in twee verschillende periodes per nacht. De hele nacht duurde 12 uur (vóór de uitvinding van kunstlicht) en werd opgesplitst in twee “slaapperiodes”.
– De eerste slaap duurde 3 of 4 uur.
– Mensen werden midden in de nacht nog twee of drie uur wakker en waren in die tijd actief.
– Mensen sliepen weer tot de ochtend.

Dus je kunt je voorstellen dat als de zonsondergang rond 18.00 uur was. en zonsopgang om 6 uur ’s morgens, mensen om 19 uur naar bed gingen, wakker werden rond 23 uur. en om 3 uur ’s morgens nog een aantal uur terug gingen slapen. In totaal sliepen ze tussen de 6 en 8 uur per nacht.

Maar als het dan donker was, wat deden de mensen dan midden in de nacht? 
Velen bleven in bed lezen. Ze hadden gemeenschap, of hadden hun nachtgesprekken. En sommige mensen bezochten hun buren en babbelden urenlang!
In menselijke experimenten met gecontroleerde verlichting in de vroege jaren ’90, werd deze theorie van de twee-slaap-nachten bewezen. Vijftien jonge mannen brachten een maand door met kunstmatig gecontroleerd daglicht. Ze bleven 10 uur per dag op in plaats van de gebruikelijke 16, en de andere 14 uur zouden ze in een donkere kamer zijn. Dit bootste de omstandigheden in Europa tijdens de winters na .
Toen mensen eenmaal in slaap waren gevallen, begonnen ze twee keer te slapen! In dit traject van 12 uur sliepen ze vier uur, werden enkele uren wakker en sliepen dan weer tot de ochtend.
De deelnemers aan het experiment beschreven deze periode van midden in de nacht als zeer meditatief en ontspannend. Ze maakten zich niet druk om weer in slaap te vallen, zoals velen van ons doen.
Wetenschappers noemen dit het bi-modale slaappatroon.
 
Dit historische slaappatroon is misschien niet meer erg praktisch in de moderne wereld, en het is niet per se beter dan het huidige slaappatroon. Het laat echter zien dat er niet één goede manier is om te slapen.
De volgende keer dat je om 2-3 uur ’s nachts wakker wordt en niet meer in slaap kunt vallen, moet je er rekening mee houden dat je voorouders hetzelfde deden.
 
Ik hoop ook dat je geen verkeerde conclusies trekt uit dit artikel. Te weinig slaap kan wel degelijk een probleem zijn. Bovendien is wat bijslapen een prima medicijn. Maar om meer slaap te genereren door medicijnen, is geen advies. Als teveel zorgen en piekeren je onrustig maken en uit de slaap houden, is dat een actiepunt. Als gebrek aan magnesium de slaap-kwaliteit negatief beïnvloedt, moet je het daar zoeken. Maar net zoals we het niet moeten hebben van het acht-glazen-water-per-dag-advies, moeten we het ook niet hebben van het acht-uur-slapen-per-dag-advies, maar van het luisteren naar het lichaam. 
In ieder geval weet je, dat zo maar even midden in de nacht wakker worden, en dat elke nacht opnieuw… echt niet abnormaal is, maar misschien normaal?
 

Je vindt meer over slapen en gezondheid in module P. Deze Module gaat over positief denken, relaxatie, de kracht van de ademhaling… en bevat artikels, tijdschriften en boeken (digitaal). Deze Module kost 30 euro. Betaal op de Natur-El – rekening : IBAN: BE43 9733 7932 4901     BIC: ARSPBE22  tnv Natur-El. Laat ons per mail weten via welk email-adres je toegang wil krijgen.

om alle redenen

Een voedingswijze om alle redenen

De sterkste motieven voor een plantaardige voedingswijze

Hoe een traditioneel dokter een spreekbuis werd voor plantaardige voeding.
Een must-see voor de gezondheidszoeker

Dr. Michael Klaper

A Diet For All Reasons is een krachtige documentaire en tegelijk getuigenis van het wat, waarom en hoe van een compleet traditioneel geschoold en getraind dokter, door de feiten gedwon gen werd om zijn medische opdracht volledig te herzien. Hij demonstreert hoe de voedingsmiddelen die we eten ons kunnen helpen een goede gezondheid te onderhouden, of ziekte veroorzaken, chronische condities en zelfs de dood… De video toont de verwoestende werking van een op dierlijke producten gebaseerde voeding, tegenover de positieve, herstellende gezondheidsvoordelen van plantaardige voeding. Twee werelden op de weegschaal…

Dr. Michael Klaper, is een toonaangevende mentor in plantaardige voeding en integratieve geneeskunde. Dr. Klaper beoefende 40jaar geneeskunde in Nieuw-Zeeland en maakt momenteel deel uit van het personeel van het TrueNorth Health Center in Santa Rosa, Californië, een op voeding gebaseerde medische instelling die gespecialiseerd is in therapeutisch vasten en gezondheidsverbetering door middel van volledig voedsel, plantaardig dieet. Hij is de auteur van een succesvol boek over cholesterolvrije voeding en heeft bijgedragen aan het maken van twee PBS-televisieprogramma’s Food for Thought en de bekroonde Diet for a New America-film gebaseerd op het gelijknamige boek van John Robbins.

Op basis van zijn medische ervaringen, ziet hij de gezondheidseffecten van een dierlijk dieet als volgt:

  • 1. Coronaire hartziekte – Dierlijke vetten verstoppen je aders
  • 2. Obesitas – Dierlijke vetten maken je dik
  • 3. Kanker van de dikke darm, borst en prostaat – Dierlijke vetten veroorzaken kankers
  • 4. Osteoporose – Dierlijk voedsel bevat te veel proteïne, te veel proteïne veroorzaakt ernstig calciumverlies. Alle planten hebben calcium
  • 5. Hoge bloeddruk – Het eten van vlees zorgt ervoor dat slagaders verstopt raken en vernauwd worden, natrium komt voor in alle vlees- en zuivelproducten
  • 6. Diabetes bij volwassenen – Dierlijk vet veroorzaakt vet en diabetes

Klaper vat de menselijke voedingsbehoeften samen als  “Alles wat u nodig heeft om het menselijk lichaam perfect draaiend te houden en gezond te blijven” :

  • 1. Beperkte eiwitten – Alle plantaardige proteïnen zijn op zichzelf al volledig proteïne, ze hoeven niet te worden gecombineerd met ander voedsel. Eet plantaardig voedsel, waaronder granen, peulvruchten, noten, zaden, kiemgroenten en groene groenten
  • 2. Water – van fruit en sappen, beperkte toevoeging van zuiver water
  • 3. Vitaminen – van groene en bladgroenten en fruit
  • 4. Mineralen – van planten en peulvruchten
  • 5. Energie – uit koolhydraten uit granen, fruit en zetmeelrijke groenten
  • 6. Vetten van volkoren granen, groenten en fruit
  • 7. Bulk (ruwvezel) – van volle granen, peulvruchten, bonen, groenten en fruit

Anders kijken naar Pijn

De voorbije week heb ik Norman Cousins’ “Anatomy of an Illness” bestudeerd, gedigitaliseerd en de fouten uit de digitalisatie weggewerkt. Dat heeft me met grote bewondering doen kijken naar een andere manier om medische zorg te bedrijven. Cousins wijst erop hoe belangrijk het is, wanneer ziek, om een positief, gezond, genezingsklimaat te hebben. Als dokters je weinig hoop geven, je omgeving geen signalen van leven meer geeft, hoe kan je dan ooit uit dat dal omhoog klauteren? En als hoop en positieve gedachten dan al geen levensverlengers zijn, dan kunnen ze toch maken dat die laatste maanden of jaren geen ‘wachten op de dood’ worden, maar geleefd worden. In dat boek staat een hoofdstuk over pijn, en hoewel het helemaal interessant is, vertaal ik hier de inleiding :

Mensen in de westerse wereld zijn waarschijnlijk de meest pijnbewuste mensen op aarde. Jarenlang hebben we het in de pers, op radio, via televisie, in alledaagse gesprekken in ons laten trommelen – dat elke zweem van pijn moet worden uitgebannen alsof het het ultieme kwaad is. Als gevolg hiervan worden we een natie van pillenpakkers en hypochonders, waarbij de geringste pijn escaleert tot een verschroeiende beproeving.

We weten heel weinig over pijn en wat we niet weten, maakt het des te meer pijn. In feite is geen enkele vorm van analfabetisme zo wijdverspreid of duur als onwetendheid over pijn – wat het is, wat het veroorzaakt, hoe ermee om te gaan zonder paniek. Bijna iedereen kan de namen van op zijn minst een dozijn medicijnen noemen die de pijn door alle mogelijke oorzaken kunnen verzachten – van hoofdpijn tot aambeien. Er is veel minder kennis over het feit dat ongeveer 90 procent van de pijn zelflimiterend is, dat het niet altijd een indicatie is van een slechte gezondheid, en dat het meestal het gevolg is van spanning, stress, zorgen, luiheid, verveling. , frustratie, onderdrukte woede, onvoldoende slaap, te veel eten, slecht uitgebalanceerd dieet, roken, overmatig drinken, onvoldoende lichaamsbeweging, muffe lucht of elk van de andere vormen van misbruik die het menselijk lichaam in de moderne samenleving tegenkomt.

Het meest genegeerde feit over pijn is dat de beste manier om het te elimineren, het elimineren van misbruik is. In plaats daarvan grijpen veel mensen bijna instinctief naar de pijnstillers – aspirines, barbituraten, codeïnen, kalmerende middelen, slaappillen en tientallen andere pijnstillers of desensibiliserende medicijnen.

De meeste doktoren maken zich grote zorgen over de mate waarin de medische wereld tegenwoordig de attributen van een pijnstillende industrie aanneemt. Hun kantoren zijn overladen met mensen die er ziekelijk, maar ten onrechte van overtuigd zijn dat er iets vreselijks met hen gaat gebeuren. Het is maar al te duidelijk dat de campagne om mensen bij de eerste tekenen van pijn naar een dokter te laten rennen, een enorme vlucht heeft genomen. Artsen vinden het moeilijk om voldoende aandacht te geven aan patiënten die echt een deskundige diagnose en behandeling nodig hebben, omdat hun tijd wordt opgeslokt door mensen die niets mis met hen hebben, behalve een tijdelijke ongesteldheid of psychogene pijn.

Patiënten voelen zich vaak verontwaardigd en beledigd als de arts hen vertelt dat hij geen organische oorzaak voor de pijn kan vinden. Ze hebben de neiging de term ‘psychogeen’ te interpreteren als een klaagzang over niet-bestaande symptomen. Ze moeten worden voorgelicht over het feit dat veel vormen van pijn geen onderliggende fysieke oorzaak hebben, maar het resultaat zijn, zoals eerder vermeld, van spanning, stress of vijandige factoren in de algemene omgeving. Soms kan pijn een manifestatie zijn van ‘conversiehysterie’, zoals eerder vermeld, de naam die Jean Charcot heeft gegeven aan fysieke symptomen die hun oorsprong hebben in emotionele stoornissen.

Het is duidelijk dat het dwaasheid is als iemand symptomen negeert die een waarschuwing kunnen zijn voor een mogelijk ernstige ziekte. Sommige mensen zijn zo bang om slecht nieuws van een dokter te krijgen dat ze hun malaise laten verergeren, soms voorbij het punt waarop geen terugkeer mogelijk is. Totale verwaarlozing is niet het antwoord op hypochondrie. Het enige antwoord moet meer voorlichting zijn over de manier waarop het menselijk lichaam werkt, zodat meer mensen in staat zullen zijn om een ​​intelligente koers te varen tussen promiscue pillen en onverantwoord negeren van echte symptomen.

Van alle vormen van pijn is er geen belangrijker voor het individu om te begrijpen dan de “drempel”-variëteit. Bijna iedereen heeft een veelbetekenende pijn die wordt geactiveerd wanneer spanning of vermoeidheid een bepaald punt bereikt. Het kan de vorm aannemen van een migraine-achtige hoofdpijn of een knellende pijn diep in de buik of krampen of pijn in de onderrug of zelfs pijn in de gewrichten. De persoon die heeft geleerd hoe hij de correlatie tussen dergelijke drempelpijnen en hun oorzaak kan maken, raakt niet in paniek wanneer ze zich voordoen; hij of zij doet iets aan het verlichten van stress en spanning. Als de pijn aanhoudt ondanks het ontbreken van een duidelijke oorzaak, zal de persoon de dokter bellen.

Als onwetendheid over de aard van pijn wijdverbreid is, is onwetendheid over de manier waarop pijnstillende medicijnen werken zelfs nog groter. Wat over het algemeen niet wordt begrepen, is dat veel van de geroemde pijnstillers de pijn verbergen zonder de onderliggende aandoening te corrigeren. Ze dempen het mechanisme in het lichaam dat de hersenen erop attent maakt dat er iets mis is. Het lichaam kan een hoge prijs betalen voor het onderdrukken van pijn, ongeacht de fundamentele oorzaak.

Professionele atleten worden soms ernstig benadeeld door trainers die tot taak hebben hen in beweging te houden. Hoe bekender de atleet, hoe groter het risico dat hij of zij wordt blootgesteld aan extreme medische maatregelen als hij of zij letsel oploopt. De sterhonkbal-werper wiens arm pijnlijk is vanwege een gescheurde spier of weefselschade, heeft mogelijk meer dan wat dan ook, langdurige rust nodig. Maar zijn team strijdt om een ​​plaats in de World Series; dus de trainer of dokter, die wordt opgeroepen om zijn magie te bewerken, reikt naar een sterke dosis butazolidine of andere krachtige pijnonderdrukkers. Presto, de pijn verdwijnt! De werper neemt zijn plaats op de heuvel in en doet het uitstekend. Dat zou echter de laatste wedstrijd kunnen zijn, waarin hij met volle kracht een bal kan gooien. De medicijnen hebben de gescheurde spier niet gerepareerd of het beschadigde weefsel genezen. Wat ze deden was de pijn maskeren, waardoor de werper hard kon gooien en de gescheurde spier nog meer beschadigde. Geen wonder dat zoveel topatleten op hun best worden gekapt, meer de slachtoffers van overijverige behandeling van hun verwondingen dan van de verwondingen zelf.

De koning van alle pijnstillers is natuurlijk aspirine. De Amerikaanse Food and Drug Administration staat toe dat aspirine zonder recept wordt verkocht, maar het medicijn kan, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, gevaarlijk zijn en, in hoge doses, potentieel dodelijk. Aspirine wordt door meer mensen zelf toegediend dan enig ander medicijn ter wereld. Sommige mensen zijn aspirine-poppers en nemen er tien of meer per dag in. Wat ze niet weten, is dat de kleinste dosis interne bloedingen kan veroorzaken. Nog ernstiger is misschien het feit dat aspirine antagonistisch is voor collageen, dat een sleutelrol speelt bij de vorming van bindweefsel. Aangezien veel vormen van artritis het uiteenvallen van het bindweefsel met zich meebrengen, kan het constante gebruik van aspirine (en pijnstillers) de onderliggende artritische aandoening zelfs versterken.

Norman Cousins gaat verder in zijn boek over de visie op pijn en hoe mensen deze totaal verkeerd inschatten. Hij geeft voorbeelden van hoe de afwezigheid van pijn (bv in geval van lepra) ernstige gevolgen heeft, en de conclusie is dat pijn ons iets wil vertellen. Het verdoven van het waarschuwende knipperlicht brengt in ieder geval geen genezing!

“Anatomy of an Illness” is ooit gepubliceerd in het Nederlands, maar ik heb niet het geluk gehad een Nederlands exemplaar te vinden… Ondertussen heb ik deze Engelse versie toegevoegd aan de digitale Module P – Positief Denken, waarin al mij n info over positief denken, stressbeheersing, ademhaling… is samengebracht; die nog steeds te koop is voor de prijs van 30 euro.

Module P is een uitgebreide verzameling rond Positief Denken, Relaxatie, Ademhaling en alles wat kan helpen om dat deel van het gezondheidsprogramma te versterken? Deze Module bevat pareltjes van inspiratie om van iedere dag “Het Beste” te maken. Alles kan veranderen. De realiteit van alles wat we ervaren, wordt gevormd in het brein. Deze Module kost 30 euro. Na betaling op de Natuur-El-rekening ontvang je de downloadlink.
Aanvragen (30 euro)

Betaal op de Natur-El – rekening : IBAN: BE43 9733 7932 4901     BIC: ARSPBE22  tnv Natur-El. Laat ons ook per mail weten via welk email-adres je toegang wil krijgen.

Volgende brief : Het Ren-Naar-De-Dokter-Syndroom