uit Houvast / april 2022
Van de 12 soorten Epilobium (basterdwederik) in onze flora is het smalbladige wilgenroosje de mooiste en meest bekende. Hoe zouden de open plekken in een bos, de wegranden in bossen en gebergten er uitzien zonder deze fraaie plant met de lange, purperrode bloemtrossen die op slanke stengels in de wind heen en weer wiegen. Uit een kruipende wortelstok ontspruiten in het voorjaar rechtopgaande, ronde, krachtige, soms roodachtige stengels die veel bladeren hebben en tot 1,5 meter hoog worden. Deze bladeren zijn zittend en smal. Ze lijken op die van de wilg, vandaar de naam.
Van gedroogde bladeren kan een gezonde, aromatische thee worden gezet die door iedereen kan worden gedronken. Wanneer het de bedoeling is om iets te doen aan prostaatklachten, kunt u het best gebruik maken van de kleinbloemige soorten
Eetbaarheid van wilgenroosje en culinair gebruik
In het noordwesten van de VS wordt wilgenroosje gebruikt als voedselbron voor zowel dieren als mensen. Wilgenroosje kan op veel manieren worden geconsumeerd, waaronder als groente of als oliezaad. De bladeren van deze eetbare wilde bloem worden het meest gebruikt om thee of salades te maken. Inheemse Amerikanen hechtten veel waarde aan wilgenroosje voor thee en als voedselbron.
De vlezige scheuten worden geoogst en gegeten als lentegroente, vergelijkbaar met asperges. Vanwege het feit dat klein wilgenroosje erg klein is in vergelijking met andere planten en wilde bloemen, wordt het meestal niet geoogst voor eetbare doeleinden. Toch kan de hele plant worden gegeten, behalve de wortels die giftige alkaloïden kunnen bevatten.
De bladeren kunnen rauw worden gegeten, tot thee worden gekookt of gedroogd en vermalen tot een poeder voor later gebruik. Wilgenroosje heeft een lange geschiedenis in Rusland, waar het beter bekend staat als “Korporye-thee”. Tijdens de Russische bezetting had het een bloeiende wilgenroosje-thee-industrie.
Als je van plan bent om thee te zetten, moet je de bladeren verwerken voordat je ze trekt, vergelijkbaar met zwarte thee zonder cafeïne. Wilgenroosjethee wordt gemaakt door de bladeren van de stengels te doen, de bladeren te pletten en ze te laten oxideren en fermenteren voordat ze worden gedroogd. Je kunt de theebladeren dan trekken zoals je zou doen met zwarte theebladeren. Wilgenroosjethee heeft een smaak die lijkt op zwarte thee met een fruitig, ananasachtig aroma.
Wilgenroosjebloemen genereren een enorme hoeveelheid nectar die kan worden geoogst om pittige honing, siropen en gelei te creëren. Wilgenroosjegelei wordt gemaakt door eerst wilgenroosjebloembloesems te nemen en deze in water te koken totdat de kleur van de bloesems is verwijderd.
Gezondheidsvoordeel van wilgenroosje
Wilgenroosje zit boordevol antioxidanten en staat bekend om zijn vermogen om ontstekingen te verminderen. Wilgenroosje wordt ook gebruikt vanwege zijn vermogen om pijn, tumoren en vergrote prostaat te verminderen. “Vuurkruid”thee wordt gebruikt om gastro-intestinale pro-blemen zoals diarree en dysenterie te behandelen.
De samentrekkende eigenschappen van Wilgenroosje maken het ideaal voor de behandeling van aandoeningen zoals colitis, slijmvliezen en prikkelbare darm syndroom. Uitwendig wordt het gebruikt om lichte brandwonden, zweren, huiduitslag en andere huidaandoeningen te behandelen.
De scheuten die in het voorjaar worden geoogst, bevatten veel vitamine A en C, waardoor het een gezonde aanvulling op uw voeding is. Het vermogen van Wilgenroosje om grote hoeveelheden nectar te produceren, maakt het bijzonder gunstig voor bijenpopulaties, waardoor het gunstig is voor het bevorderen van de groei van fruit, groenten en andere voedselgewassen. We verzamelen de jonge scheuten; kenners graven de ondergrondse spruiten uit. Deze worden bereid als asperges. Jonge bladeren zijn geschikt bij salades. Door hun lichtzure smaak zijn ze goed bruikbaar voor gemengde groenten.
