Natuurlijke zelfzorg als signaal van verantwoordelijkheid en betrokkenheid
Gezondheid is een doe-het-zelf-zaak en is in de eerste plaats gericht op een gedisciplineerde levensstijl die geen basis vormt voor ziekte, maar voor gezondheid.
Voor de meeste aandoeningen is het niet noodzakelijk om iets te doen. Bedenk hierbij de uitspraak van TC Fry : “Doe iets door niets te doen”: d.i. :
– niet tussenkomen in het ziekteproces,
– de ziekte niet afremmen,
– de ziekte niet wijzigen,
– de ziekte niet onderdrukken…
– de ziekte niet prikkelen maar omstandigheden scheppen waarin ziekte haar doel kan bereiken :
– door te vasten (d.i. geen energie meer te gebruiken voor de spijsvertering)
– door te rusten : slapen of op zijn minst fysieke/mentale ontspanning
– door het scheppen van een aangename omgeving : aangename warmte
– door het gebruik van het onvolprezen oplosmiddel : zuiver water
Dergelijke manier van leven vraagt informatie en ondersteuning.
Het vraagt om het zelfbedieningsprincipe van de huidige ziekteverzorging niet meer te zien als alles oplossend.
Het waardeert de eigen inzet en verantwoordelijkheid des te meer.
We vormen een een gezondheidsvereniging, die vooral mensen leert om op een verantwoordelijke manier te leven.
***
De Ecological Footprint is een verbetering van het concept dat beter bekend stond onder de naam Milieugebruiksruimte.
Beide begrippen stellen het gelijkheidsprincipe centraal, het uitgangspunt dat iedere wereldbewoner recht heeft op een gelijk deel van de aardse bronnen, van het natuurlijk kapitaal. De milieugebruiksruimte geeft aan hoeveel recht een persoon, een stad of regio op bijvoorbeeld hout, landbouwgrond of fossiele brandstoffen heeft en hoeveel er werke- lijk gebruikt wordt.
De ongelijke verdeling van ’s werelds natuurlijke rijkdommen komt daarmee aan het licht. Het milieugebruiksruimte-concept hanteerde aparte berekeningen voor elke grondstof.
Het interessante van de Ecological Footprint is, dat het gebruik van alle grondstoffen en energie in hectares uitgedrukt wordt. Daarmee is het milieu-effect van verschillende producten te vergelijken. Bovendien kun je ermee uitrekenen wat ieders aarde-aandeel is.
Rees en Wackernagel rekenden uit dat, als je alle ecologisch productieve grond zou verdelen, iedereen een fair earth-share (aarde-aandeel) van 1,5 hectare krijgt. Een gebied met 10 miljoen inwoners zou recht hebben op een aandeel van 15 miljoen hectare. Van dat aarde-aandeel kun je de opbrengst gebruiken. De auteurs zien dat gebruik als de rente van het natuurlijk kapitaal. Als we meer gebruiken dan die rente, teren we op ons kapitaal. Dan branden we als het ware de aarde op.
Onze werking werd in 1986 mede beïnvloed door de Nederlandse Hongerstichting.
Vanuit het standpunt van gelijke rechten voor iedere wereldburger, is er sprake van verschrikkelijk onrecht, wanneer ondanks de 3.200 gram gemiddelde dagproductie voor iedere wereldburger, er nog zoveel honger geleden wordt.
Dit is daarom een bijkomende motivatie om ons voedingsprogramma aan te bieden als een vegetarische voeding, die zo natuurlijk mogelijk wordt gebruikt.