In 1930 werd er onderzoek gedaan om het effect van voedsel (gekookt/bewerkt vs. rauw/natuurlijk) op het immuunsysteem aan te tonen. Het werd getest en gedocumenteerd aan het Instituut voor Klinische Chemie in Lausanne, Zwitserland, onder leiding van Dr. Paul Kouchakoff.
De ontdekking van Dr. Kouchakoff had betrekking op de leukocyten (de witte bloedcellen). Er werd vastgesteld dat nadat een persoon gekookt voedsel heeft gegeten, zijn/haar bloed onmiddellijk reageert door het aantal van deze cellen te verhogen. Een toename van het aantal leukocyten na het eten is een bekend fenomeen dat ‘spijsverteringsleukocytose’ wordt genoemd.
Aangezien digestieve leukocytose altijd werd waargenomen na het eten, werd dit als een normale fysiologische reactie beschouwd. Niemand wist waarom het aantal witte bloedcellen zou stijgen. Het leek een stressreactie te zijn – alsof het lichaam reageerde op iets schadelijks, zoals de blootstelling aan giftige chemicaliën, een infectie of een soort trauma.
Bij het bestuderen van de invloed van voedsel op menselijk bloed deden ze een opmerkelijke ontdekking. Ze ontdekten dat het eten van rauw voedsel, of voedsel dat bij lage temperaturen werd bereid, geen enkele reactie in het bloed veroorzaakte. Maar, als een voedingsmiddel boven een bepaalde temperatuur was verwarmd (uniek voor elk voedingsmiddel), of als het voedingsmiddel werd verwerkt (geraffineerd, als er chemicaliën werden toegevoegd, enz.), veroorzaakte dit altijd een stijging van het aantal witte bloedcellen in het bloed.
De onderzoekers noemden deze reactie “pathologische leukocytose”, omdat het lichaam reageerde op sterk veranderd voedsel. Ze testten veel verschillende soorten voedsel en ontdekten opnieuw dat als voedsel niet oververhit of geraffineerd was, ze zo’n reactie niet veroorzaakten. Het lichaam zag ze alleen als ‘vriendelijk voedsel’. Als deze zelfde voedingsmiddelen echter op een te hoge temperatuur werden verhit zoals bij bakken of frituren, veroorzaakten ze een negatieve reactie in het bloed, een reactie die alleen wordt gevonden wanneer het lichaam wordt door een ziekteverwekker wordt belaagd of een soort trauma ervaart.
De ergste overtreders van allemaal, verhit of niet, waren geraffineerde, bewerkte voedingsmiddelen (zoals witte bloem of witte rijst), voedingsmiddelen die waren gehomogeniseerd (een proces waarbij het vet in melk wordt onderworpen aan kunstmatige suspensie), voedingsmiddelen die waren gepasteuriseerd (flash-verwarmd bij hoge temperaturen om bacteriën te doden – ook in melk), of voedsel dat was geconserveerd met chemicaliën om bederf tegen te gaan of om de smaak of textuur te verbeteren.
Met andere woorden, voedingsmiddelen die de grootste boosdoeners waren, waren die welke waren veranderd van hun oorspronkelijke staat. Goede voorbeelden van schadelijke voedingsmiddelen zijn alle vormen van verhit vet, gepasteuriseerde melk, chocolade, margarine, suiker, snoep, witte bloem en gewoon zout. De onderzoekers ontdekten dat als deze gewijzigde, chemisch verbeterde voedingsmiddelen grondig werden gekauwd, de schade aan het bloed zou kunnen worden verminderd. Bovendien was een andere verbazingwekkende bevinding dat als een deel van hetzelfde rauwe voedsel wordt gegeten met zijn gekookte tegenhanger, de pathologische reactie in het bloed wordt geminimaliseerd. De moraal van het verhaal is echter niet om manieren te vinden om ze minder schadelijk te maken, maar om deze onnatuurlijke, bewerkte voedingsmiddelen helemaal te vermijden. Vervang ze voor een optimale gezondheid door heerlijke, complete rauwe voedingsmiddelen.
